Στην διάρκεια της θεραπείας, ο θεραπευτής εγκαταλείπει τον προσωπικό του τρόπο αντίληψης των πραγμάτων και συναισθάνεται αληθινά τον άνθρωπο που έχει απέναντί του. Αυτό σημαίνει ότι δεν προβάλει δικές του αξιολογήσεις, ούτε υιοθετεί τον ρόλο κριτή η της αυθεντίας, στην προσπάθεια ερμηνείας του πελάτη.
Ενσυναίσθηση VS κλινικές διαγνώσεις
Η ενσυναίσθηση δεν υφίσταται όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον άλλο με βάση την δική μας αποθηκευμένη γνώση. Για παράδειγμα, όταν ένας θεραπευτής προσπαθεί να ερμηνεύσει την εμπειρία του άλλου μέσα από διαγνωστικά συστήματα ψυχικών διαταραχών, δεν συναισθάνεται τον πελάτη, παρά σπεύδει σε μια εκ των έξω κατηγοριοποιήση, που μειώνει την μοναδικότητα της εμπειρίας. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί οπαδοί της προσωποκεντρικής προσέγγισης αποφεύγουν τις κλινικές διαγνώσεις.
Γενικά, όπως και η απεριόριστη θετική αποδοχή, έτσι και η ενσυναίσθηση είναι αναγκαία προκειμένου να διαμορφωθεί μια γνήσια θεραπευτική σχέση. Οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να καταλαβαίνουμε πότε κάποιος δεν μας ακούει ειλικρινά ή δεν μας αποδέχεται. Σαφώς, αν κάτι τέτοιο συμβεί στην ψυχοθεραπεία, τότε αλλοιώνεται η θεραπευτική συμμαχία και μειώνονται οι πιθανότητες μιας καλής έκβασης.
Γνησιότητα
Απαραίτητη όμως για την θεραπευτική σχέση είναι και η γνησιότητα του θεραπευτή. Σύμφωνα με την προσωπικεντρική προσέγγιση του Rogers, ο θεραπευτής αποτελεί στην θεραπευτική σχέση μια γνήσια παρουσία. Δεν προσποιείται, αλλά αντίθετα υπάρχει μια πλήρης αντιστοίχηση ανάμεσα σε αυτό που βιώνει εσωτερικά και στις εξωτερικές του αντιδράσεις. Ταυτόχρονα, αποφεύγει να υιοθετεί αυστηρά και παγερά προσωπεία, που αποδίδουν επαγγελματικότητα αλλά απομακρύνονται από τον άνθρωπο.
Ο θεραπευτής είναι παράλληλα ειλικρινής και ξεκάθαρος. Μπορεί ακόμη να εκφράσει και αρνητικά συναισθήματα απέναντι στο πελάτη, σε περίπτωση που νιώθει κάτι τέτοιο. Για τον Rogers αυτό είναι προτιμότερο από μια ψεύτικη σχέση ενδιαφέροντος, την οποία άλλωστε είναι πιθανόν να αντιληφθούν τα άτομα που εισέρχονται στην ψυχοθεραπεία (Cervone & Pervin, 2013).
Συμπερασματικά
Τα άτομα έχουν ανάγκη να ακουστούν και να γίνουν πλήρως αποδεκτά μέσα σε μια αυθεντική θεραπευτική σχέση, προκειμένου να συνάψουν μια ειλικρινή θεραπευτική συμμαχία.
Όπως λέει και ο Rogers:
Βιβλιογραφία: Cervone D., & Pervin, L.A. (2013). ΘΕΩΡΙΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ. Αθήνα: Gutenberg.
Πηγή: maxmag.gr
