Όμως οι πραγματικές παράμετροι της δουλειάς μας δεν ταιριάζουν σ' αυτό το μοντέλο, κι εμείς οι ίδιοι συχνά αυτοσχεδιάζουμε και πολλές φορές σκοντάφτουμε προχωρώντας μαζί με τους θεραπευόμενους στο ταξίδι προς τη βελτίωση.
Παλιότερα αυτό με αποσυντόνιζε, τώρα όμως που με τα χρόνια έγινα πιο σοφός, εκφράζω κατ’ ιδίαν μ’ ένα σιγανό σφύριγμα το θαυμασμό μου για την πολυπλοκότητα και την απρόβλεπτη φύση της ανθρώπινης διάνοιας και συμπεριφοράς.
Τώρα όχι μόνο δεν με καταβάλλει η αβεβαιότητα αλλά συνειδητοποιώ ότι είναι ύβρις να υποστηρίζουμε πως μπορεί να υπάρξει ορθότητα και ακρίβεια.
Τώρα το μόνο πράγμα που γνωρίζω με βεβαιότητα είναι πως, αν εγώ μπορέσω να οικοδομήσω ένα αυθεντικό και στοργικό περιβάλλον, οι θεραπευόμενοί μου θα βρουν τη βοήθεια που έχουν ανάγκη, συχνά με απίθανους τρόπους που ποτέ δεν θα μπορούσα να τους προβλέψω ούτε να τους φανταστώ. [...]
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ, "Πλάσματα μιας μέρας", εκδόσεις Άγρα - 2015, σελ. 101. Μετάφραση: Ευαγγελία Ανδριτσάνου.
Ιστορίες σύντομων ψυχοθεραπειών που μας καθοδηγούν στον καθημερινό μόχθο να δώσουμε νόημα στη ζωή, με χιούμορ, μαεστρία και βαθιά ανθρωπιά.
Όλοι μας είμαστε πλάσματα μιας μέρας. Με τα λόγια αυτά ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος υπενθυμίζει στον εαυτό του το εφήμερο της ζωής. Από αυτόν αντλεί ο 84χρονος Ίρβιν Γιάλομ τον τίτλο του νέου του βιβλίου με ψυχοθεραπευτικές ιστορίες και μας προσκαλεί να ζήσουμε μαζί του τον αγώνα, τον πόνο και τη μαγεία της ζωής και της ψυχοθεραπείας.
Η σοφία του ηλικιωμένου θεραπευτή είναι φανερή στην αμεσότητα με την οποία προσεγγίζει τον άνθρωπο που έρχεται στο γραφείο του, στα καίρια σχόλιά του και στην άνεσή του να μοιραστεί τις προσωπικές του αγωνίες, αν κάτι τέτοιο μπορεί να βοηθήσει τον θεραπευόμενο.
Καθώς κλείνει ο κύκλος της ζωής του, η δεκτικότητα του Γιάλομ αυξάνεται. Με ταπεινότητα και ειλικρίνεια ομολογεί ότι εξακολουθεί να εκπλήσσεται, να μαθαίνει από τους θεραπευόμενους και να θαυμάζει τη δυνατότητά τους να αξιοποιούν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο τα ιαματικά συστατικά της ψυχοθεραπευτικής συνάντησης.
Σε αυτές τις σελίδες θα συναντήσουμε μια νοσοκόμα, θυμωμένη και παραδομένη στη δυστυχία, χωρίς διέξοδο, η οποία έχασε τον γιο της μέσα στον κόσμο των ναρκωτικών και του εγκλήματος, και που όμως πρέπει να παρηγορεί τους προνομιούχους ασθενείς της στον δικό τους πόνο· έναν επιτυχημένο επιχειρηματία ο οποίος στον απόηχο μιας αυτοκτονίας νιώθει απελπισμένος μπροστά στα χάσματα και στα μυστικά που μολύνουν κάθε σχέση· μια νεόκοπη ψυχοθεραπεύτρια που η σπουδή της πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση διαβρώνει τις αναμνήσεις της για μια χαμένη φιλία· και έναν άνδρα του οποίου η άρνηση για τη φιλοσοφία αναγκάζει ακόμα και τον Γιάλομ να αμφιβάλλει για την εμπιστοσύνη του σε αυτή.
Οι άνθρωποι ετούτοι και οι ιστορίες τους θα μείνουν για πολύ καιρό ακόμη στο μυαλό μας αφότου διαβάσουμε και την τελευταία σελίδα του βιβλίου του.
Όπως ο «Δήμιος του έρωτα» και τα άλλα γραπτά του, τα «Πλάσματα μίας μέρας» μας χαρίζουν μια διεισδυτική, συμπονετική και ταυτόχρονα θαρραλέα ματιά στην ανθρώπινη ψυχή, με τον πόνο, τη σύγχυση και την ελπίδα που τη συνέχουν.
Ο Γιάλομ προσφέρει μ' αυτό το βιβλίο το απόσταγμα της σκέψης και της εμπειρίας του, με χιούμορ, μαεστρία και βαθιά ανθρωπιά.
Πηγή: tvxs.gr
