Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Πρώτα, πρέπει να ξέρετε ότι πάντα είχα επιτυχία με τις γυναίκες χωρίς να καταβάλλω ιδιαίτερη προσπάθεια.
Δεν εννοώ πως τα κατάφερνα να τις κάνω ευτυχισμένες ούτε και πως ήμουν ευτυχισμένος χάρη σ' εκείνες.
Όχι, πολύ απλά, τα κατάφερνα.
Έβγαλα τη μάσκα και στον καθρέφτη κοιτάχτηκα
Είδα το παιδί που ήμουν εδώ και πολύ καιρό...
Δεν είχε καθόλου αλλάξει.
Το φεγγάρι, το φεγγάρι
τόσο προσκολλημένο ήταν στο στήθος μου
στην κοιλιά, γι’αυτό δεν το κοιτάζω πια
το αποφεύγω, όπως και τον καθρέφτη.
Υπάρχει η ξαφνική σιωπή του πλήθους
γύρω από έναν παίκτη που στέκει ακίνητος μέσα στο γήπεδο,
και η σιωπή της ορχιδέας.
Η λέξη αυτοεπίκριση με παραπέμπει σε μια καρικατούρα του εαυτού μας, μέσα στο κεφάλι μας, που μας κουνάει συνεχώς το δάχτυλο για όλα αυτά που κάνουμε λάθος αλλά και όλα αυτά που θα μπορούσαμε να κάνουμε λάθος.
Είναι μια φωνή αυστηρή, επιβλητική και απαξιωτική, που δεν μας αφήνει να νιώσουμε συμπόνια ή αποδοχή για τον εαυτό μας.
Στέκεται απέναντι μας με επικριτική πάντα διάθεση, δεν είναι ικανοποιημένη με τίποτα, απαιτεί περισσότερα, υποτιμά αυτά που καταφέρνουμε, απαξιώνει τα πάντα.