Οι Έλληνες τυφλωμένοι από χρόνιο συσσωρευμένο θυμό και σχεδόν υπνωτισμένοι από την αριστοτεχνική και άρτια παιγμένη προπαγάνδα περί ''αξιοπρέπειας',' αποθεώνουν ίσως το μεγαλύτερο ψεύτη της μεταπολίτευσης. Αυτόν που υποσχέθηκε απίθανα πράγματα προεκλογικά υποτιμώντας τη νοημοσύνη των εξουθενωμένων από τους βαρείς φόρους πολιτών. Αυτόν που ξεπέρασε σε υποσχέσεις ακόμη και το Γιώργο Παπανδρέου.

Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας εν πλήρει συνειδήσει επιλέγει την ανήθικη παραπλάνηση του λαού που του εμπιστεύθηκε τις τύχες του. Η κυβέρνηση με λυσσαλέα προπαγάνδα προσπαθεί να αποκρύψει την ίδια την πραγματικότητα. Σέρνει τη χώρα σε δημοψήφισμα με παραπλανητικό ερώτημα το οποίο στερείται ορθολογικής βάσης και ουσίας κρύβοντας επιμελώς κατά την προσφιλή της τακτική την αλήθεια.

Τα μεγαλύτερα ψέμματα πάντα λέγονται ευθέως με βλέμμα σοβαρό και φωνή σταθερή. Μέσω της συστηματικής επανάληψης επωάζονται και μετατρέπονται τελικά σε αλήθεια. Αυτή η αλήθεια αρχικά χρησιμοποιείται ως επιχείρημα, ως θέση και ως στόχος. Ακολούθως γίνεται υπόσχεση, προοπτική και αναμένεται εναγωνίως να γίνει πράξη.

Η ζωή δεν είναι αυτό που θέλεις αλλά αυτό που έχεις. Το θέμα είναι ότι με αυτό που έχεις και με πολύ πείσμα μπορείς να κατακτήσεις σταδιακά και αυτό που θέλεις. Αυτό που έχεις να το χρησιμοποιήσεις ως πρώτη ύλη για δημιουργία. Στην Ελλάδα σίγουρα πλέον δεν έχουμε αυτό που θέλουμε. Άρα πρέπει να αποδεχθούμε αυτό που έχουμε και με στοχευμένο τρόπο να πράξουμε αναλόγως.

Τα επί σειρά ετών αντιπολιτευτικά ευχολόγια ευτυχώς μας τελείωσαν. Η ανύπαρκτη και άκρως δημαγωγική αντιμνημονιακή ουτοπία μας τελείωσε και αυτή. Η αμείλικτη πραγματικότητα δε χωρά υποσημειώσεις και ιδεοληπτικές αμφιθεατρικές προσεγγίσεις. Το ραντεβού με την ιστορία επιβάλλει σοβαρότητα, ρεαλισμό και πάνω από όλα ρεαλιστή κυβερνήτη.