Anne Sexton - Μετά το Άουσβιτς*

Η οργή
μαύρη σαν τσιγκέλι
με κυριεύει

Υπάρχει η ξαφνική σιωπή του πλήθους
γύρω από έναν παίκτη που στέκει ακίνητος μέσα στο γήπεδο,
και η σιωπή της ορχιδέας.

Τι όμορφο που είναι ένα βιβλίο

που επινοήθηκε για να πιάνεται στο χέρι,
ακόμα και στο κρεβάτι,

Η λέξη αυτοεπίκριση με παραπέμπει σε μια καρικατούρα του εαυτού μας, μέσα στο κεφάλι μας, που μας κουνάει συνεχώς το δάχτυλο για όλα αυτά που κάνουμε λάθος αλλά και όλα αυτά που θα μπορούσαμε να κάνουμε λάθος.

Είναι μια φωνή αυστηρή, επιβλητική και απαξιωτική, που δεν μας αφήνει να νιώσουμε συμπόνια ή αποδοχή για τον εαυτό μας.

Στέκεται απέναντι μας με επικριτική πάντα διάθεση, δεν είναι ικανοποιημένη με τίποτα, απαιτεί περισσότερα, υποτιμά αυτά που καταφέρνουμε, απαξιώνει τα πάντα.

Οι πλούσιες εμπειρίες – από το παιχνίδι μέχρι τις τέχνες και τις σχέσεις- που διαμορφώνουν θεμελιωδώς την ανάπτυξη ενός μικρού παιδιού.

Όταν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν παιδί, λίγοι άνθρωποι —αν υπήρχαν-προέβλεπαν τις αξιοσημείωτες συνεισφορές που θα έκανε στην επιστήμη. Η γλωσσική του ανάπτυξη καθυστέρησε, ανησυχώντας τους γονείς του μέχρι το σημείο να συμβουλευτούν έναν γιατρό. Η αδελφή του ομολόγησε κάποτε ότι ο Αϊνστάιν “είχε τέτοια δυσκολία με τη γλώσσα που οι γύρω του φοβούνταν ότι δεν θα μάθει ποτέ.

Οι χειριστικοί άνθρωποι είναι ανάμεσά μας!

Συχνά κρύβονται κάτω από ένα χαμόγελο και φαινομενικά ευγενική συμπεριφορά, οπότε δεν είναι εύκολο να τους ξεχωρίσεις.

Αν παρατηρήσεις προσεκτικά όμως, θα δεις ότι έχουν κοινωνικές συνήθειες που τους προδίδουν.

Προσοχή λοιπόν!

Όλα η ψυχή μου τα ζητά,
πράσινα να `ναι, πράσινα.
Τον άνεμο, τη φυλλωσιά,
τ’ άλογο πάνω στα βουνά,
τη βάρκα μες στη θάλασσα.

Κανένας δεν κοιμάται στον ουρανό. Κανένας, κανένας.

Δεν κοιμάται κανένας.

Μα κι αν κανένας κλείσει τα μάτια
μαστιγώστε τον, παιδιά μου, μαστιγώστε τον!

Ήρθε η σελήνη στο αργαστήρι
με μισοφόρι από νάρδους.

Το ατλάζι των φύλλων που γυρίζει κανείς στα βιβλία σχηματίζει
μια γυναίκα τόσο ωραία
που όταν δε διαβάζει κανείς την ατενίζει με λύπη
χωρίς να τολμά να της μιλήσει χωρίς να τολμά να της πει πως
είναι τόσο ωραία
που αυτό που πρόκειται να μάθουμε δεν έχει τιμή.