Την προκαλώ.

Μέσα στην άγρια χαρά της αυτοταπείνωσής μου

επιτήδεια προσελκύω τα πέλματα που με ποδοπατούν

κι απ' τις πληγές που ανοίγω και μ' ανοίγετε,

που με τα δόντια συντηρώ ανοιχτές,

αντλώ ένα όπιο αναπόδραστο και τοξικό

που μ' οδηγεί ως το θάνατο χωρίς να με σκοτώνει.

Μονάχα σακατεύοντας

κι εξουθενώνοντας.

από τη συλλογή Αντιδικίες, 1981
Τίτος Πατρίκιος