Ν' αφήνεσαι ράθυμα στο ρεύμα της θάλασσας, να λιμνάζεις
σε τόπους που πρόσκαιρα αγάπησες ή ν' αναλώνεσαι
διαγνώνοντας άσκοπα αθεράπευτες περιπτώσεις

Ακόμα θυμάμαι την άνοιξη, σε πονάει σα μια παλιά
περιπέτεια

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.

Δὲν φτάνει ποὺ ἤσουν ἐρχομὸς θερμοκηπίων

ἐνόχλησες καὶ τὴν ὀρθογραφία μου.

Να μην κοιτάς, λοιπόν, μα να παρατηρείς.
Γιατί η παρατήρηση έχει διάρκεια.
Κι η διάρκεια είναι πάθος.

Ένας χρόνος πανδημίας και όλοι έχουμε ακούσει για σχέσεις που τελείωσαν ή που δοκιμάζονται.

Για τις φιλίες όμως;

Άραγε πόσοι είχαμε την πολυτέλεια να σκεφτούμε τι σημαίνει αυτός ο χρόνος της απουσίας μας από τις ζωές των φίλων μάς;

Μέρες μέρες να χτυπήσει το τηλέφωνο.

μήνες, χρόνια;

Δεν ηχείς.

Όλα κοστίζουν ένα παίξιμο.

Πάρε μαζί σου τον έρωτα κι εκείνα τα όνειρα

έλα στην κάτω γειτονιά και πες: κορόνα γράμματα

εκεί που χάνεται η ψυχή να βυθιστείς.

-Γιαγιά το πουλόβερ μου με τσιμπάει.

-Μα όχι, δεν τσιμπάει.

-Ναι γιαγιά, τσιμπάει το πουλόβερ μου.

-Όχι. Δεν τσιμπάει το πουλόβερ σου.

Dear Alice | Το animation που μας υπενθυμίζει ότι οι ζωγραφιές των παιδιών δεν είναι απλά μουτζούρες

Οι παιδικές ζωγραφιές δεν είναι απλά χαριτωμένες απεικονίσεις ή μουτζούρες χωρίς νόημα.