Πιο δυνατή είναι, πιότερο βαραίνει

Η σιωπή που ακολουθεί

Η σιωπή των πεισμωμένων δρόμων, των κλειστών παραθυριών

Η σιωπή των παιδιών μπροστά στον πρώτο σκοτωμένο

Η σιωπή μπροστά στην ξαφνική ατιμία

Η σιωπή του δάσους

Η σιωπή του αλόγου δίπλα στο ποτάμι

Η σιωπή ανάμεσα σε δυο στόματα, που δεν μπορούν να φιληθούν

Κι εκείνη η “ενός λεπτού σιγή”

Που παρατείνεται και γιγαντώνεται

Μες στις καρδιές, μες στους αιώνες

Η σιωπή που αποφασίζει τι είναι να μείνει, τι είναι να χαθεί.

Βύρων Λεοντάρης