Ρετρό Ιστορίες

Αυτή την εποχή, τα καζάνια βράζουν και τα τσίπουρα έχουν την τιμητική τους. Από τσιπουρομεζέδες τι ξέρετε, όμως; Ο Μίλτος ο Νταλικέρης σε ακόμα ένα ...γευστικό ταξίδι!

Παλιά, τέτοιες μέρες άνοιγαν τα βαρέλια με τα φρέσκα κόκκινα κρασιά. Εκείνο το μπρούσκο της καρδιάς μας (όχι το τηλεοπτικό σίριαλ) θυμάται ο Μίλτος ο Νταλικέρης στις «ρετρό ιστορίες» του...

Η παράδοση λέει πως οι οινοπαραγωγοί άνοιγαν τα κοκκινέλια τους ανήμερα του Αϊ-Δημήτρη.

Με αφορμή μια καταστροφή που βιώσαμε οικογενειακώς λόγω πλημμύρας (και μια μεγαλύτερη που γλιτώσαμε), θυμήθηκα ένα ...μεγάλο έργο, έναν μεγαλύτερο δήμαρχο, έναν τεράστιο εργολάβο και -φυσικά- τις παντοτινές διαφανείς διαδικασίες, σε μια άλλη Ελλάδα, τη δεκαετία του ΄80.

Ο Μίλτος ο Νταλικέρης επιστρέφει με μια επική ρετρό ιστορία απιστίας και (κουτο)πονηριάς. Το σίγουρο, πάντως, ήταν πως το καράβι ...σύρθηκε!

Η ρετρό ιστορία αυτής της εβδομάδας φιλοξενεί έναν ...άσο στις διαπραγματεύσεις, ο οποίος στα μάτια της -γνωστής πια- παλιοπαρέας των έιτις, σε κάποιες περιπτώσεις -κυρίως για τον τρόπο που ελισσόταν- φάνταζε ως ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο.

Σαν σήμερα, πριν από 142 χρόνια, κυκλοφόρησε η πρώτη καθημερινή εφημερίδα στην Ελλάδα κι ο Μίλτος ο Νταλικέρης θυμάται άλλες εφημερίδες στις ρετρό ιστορίες του...

Με αφορμή τη δίκη της Χρυσής Αυγής, ο Μίλτος ο Νταλικέρης θυμάται μια παλιά ιστορία, με ένα κυριολεκτικό -και όχι πολιτικό- ναυάγιο...

Όταν άκουσα το όνομα του συγκεκριμένου πολιτικού(;) κόμματος(;;), τον τίτλο «Χρυσή Αυγή», η πρώτη σκέψη που ήρθε στο νου μου ήταν ένα ναυάγιο. Τυχαίο; Την απάντηση μπορεί να τη δώσει το σλόγκαν μιας πολυπαιγμένης τηλεοπτικής διαφήμισης των προηγούμενων ετών.

Η πρώτη ανάσα, κάποια απ΄ όσα την ακολούθησαν και μια κοιμισμένη -οικολογική- συνείδηση. Ο Μίλτος ο Νταλικέρης μεγαλώνει...

«Να ξαναγινόμαστε πάλι πιτσιρίκοι», έλεγε ο αγαπημένος τραγουδιστής της προεφηβικής μου ηλικίας, ο Γιώργος Κοινούσης και τώρα διαπιστώνω πόσο μακριά βρίσκομαι από εκείνη την εποχή της -λέμε τώρα- αθωότητας.

Παραμονές εκλογών και η ρετρό ιστορία αυτής της εβδομάδας μας πάει σε κάποιες ρετρό εκλογές, πριν από πολλά χρόνια. Ελπίδες χαμένες, γράμματα χαμένα, το ΄χαμε χαμένο. Αλλά σε κάτι τα βρίσκαμε!

Ως ανάποδος άνθρωπος, τη μέρα που ανοίγουν τα σχολεία, θυμήθηκα ρετρό ιστορία από διακοπές. Ό,τι σας βρήκε, σας βρήκε!

Τώρα που το σκέφτομαι, δεν ξέρω τι διακόψαμε εκείνη τη χρονιά για να πάμε διακοπές. Ο μοναδικός που δούλευε, ο Δεμπασκαλάς, ήταν ο μοναδικός που είχε κάτι να διακόψει για να πάει διακοπές, αλλά δεν το διέκοψε και μάλιστα μας έκοψε με τον αγαπημένο του τρόπο όταν ο Φώτης του πρότεινε να έρθει μαζί μας: «Δεν πας καλά».

Με αφορμή το Ευρωμπάσκετ που ξεκινά, ο Μίλτος ο Νταλικέρης επιστρέφει και θυμάται ένα Ευρωμπάσκετ που έφυγε, μαζί με έναν παλιό έρωτα του καλοκαιριού...

Αυτή τη ρετρό ιστορία, που διαδραματίζεται τις μέρες του Ευρωμπάσκετ του 1989, τη θυμήθηκα βλέποντας διαφημιστικά για το Ευρωμπάσκετ του 2015! Ούτε λίγο ούτε πολύ, 26 χρόνια μετά! Πιστεύω, λοιπόν, πως την αξίζει την αναδημοσίευση. Καλή ανάγνωση...

«Σου αρέσουν τα μάτια μου;» -«Όχι». -«Ούτε και μένα τα δικά σου. Είσαι να τα βγάλουμε;». Ένα σύγχρονο ανέκδοτο, μια ακόμα «ρετρό ιστορία» από τον Μίλτο, με τα μάτια ...14!

Πού μπορεί να οδηγήσει ένα παιδικό τραύμα στο κεφάλι; Ο Μίλτος ο Νταλικέρης αναλύει πιθανές επιπτώσεις στις «ρετρό ιστορίες» του...