Ρετρό Ιστορίες
Μετά από ένα μεγάλο διάστημα απουσίας, για λόγους που εύχεται να μην γνωρίσετε ποτέ, ο Μίλτος ο Νταλικέρης επιστρέφει όταν όλοι....φεύγουν για διακοπές. Μια ζωή ανάποδος!
Το θέμα της ρετρό ιστορίας, πάντως, δεν θα μπορούσε να μη συμβαδίσει με την εποχή. Ρετρό διακοπές, λοιπόν, με την παλιοπαρέα των έιτις, μόνο που αυτές τις διακοπές δεν τις πήγαμε εμείς...
Όπως κάθε εβδομάδα, θα γυρίσουμε πάλι πολλά χρόνια πίσω, στα αγαπημένα έιτις της παλιοπαρέας, για να θυμηθούμε μια ρετρό ιστορία με επεισόδια σε γήπεδα.
Η τοπική ομάδα έπαιζε στο τοπικό πρωτάθλημα με μια άλλη τοπική ομάδα ένα ντέρμπι. Τοπικό! Παίζαμε στην έδρα μας κι είχαμε μαζευτεί όλοι εκεί για να δούμε τα μεγάλα μας αστέρια: τον αρχηγό Πέτρο της Κουφής να τσακώνεται -ως συνήθως- στα τελειώματα της... σπουδαίας καριέρας του και τον τερματζή τον Μήτσο τον Μαμούα να τρώει ό,τι πάει μέσα και να βάζει μέσα όσα πάνε έξω.
Όταν ο Άι Γιώργης πούλησε το άσπρο άλογο και πήρε κόκκινο... ΤΟΥΟΤΑ!
Μια γιορτή, πολύ κρασί, ένα μπαρ με Βουλγάρες κι ο Άι Γιώργης σε ρόλο σωτήρα. Ή, μήπως, θαμώνα; Η απάντηση... ακολουθεί και σιγά μην τη βρείτε!
Η ρετρό ιστορία της εβδομάδας έρχεται με χρονοκαθυστέρηση και δεν είναι πασχαλινή, αλλά μεταπασχαλινή, από τη γιορτή του Άι Γιώργη.
Μεγάλη εβδομάδα και... μεγάλες στιγμές στη ρετρό ιστορία του Μίλτου του Νταλικέρη. Καλή ανάγνωση και καλά να περάσετε τις μέρες που έρχονται!
«Ήρθε η Σπανιόλα», λέγαμε κάθε Πάσχα που εμφανιζόταν στη γειτονιά, για να επισκεφθεί τον παππού της, τον γερο-Χάροτον τσέλιγκα και τον μπάρμπα της, τον Κωτσηχάρο τον χασάπη. Δεν ήταν παρατσούκλι το Χάρος. «Χάρος Κωνσταντίνος» έγραφε δίπλα στη βοϊδοκεφαλή της ταμπέλας στο χασάπικο του Κωτσηχάρου.
Η ρετρό ιστορία αυτής εβδομάδας έρχεται γκαζωμένη, όπως και ο ...κεντρικός (παλιο)χαρακτήρας της.
Δεν αναφέρομαι σε κάποιον καινούργιο φίλο της παλιοπαρέας των έιτις, αλλά σε ένα μεταχειρισμένο Ζάσταβα Γιούγκο, το πρώτο μου αυτοκίνητο(;). Το ερωτηματικό εντός της παρένθεσης θα εξηγηθεί στην πορεία...
Ακόμα μια επική ρετρό ιστορία από τον Μίλτο τον Νταλικέρη, με έναν (απο)φυλακισμένο, μια μπαγιάτικη εφημερίδα, ένα μπουζουξίδικο και -φυσικά- έναν καυγά!
Πρωταγωνιστές και πάλι τα μέλη της γνωστής πια παλιοπαρέας των έιτις με πρώτο ρόλο τον αναμενόμενο, τον φίλο μου τον Φώτη, που κάποια στιγμή, πριν από μερικά χρόνια, ήθελε να ...αγοράσει μπουζουξίδικο! Αυτό μου είπε σε μια τηλεφωνική μας συνομιλία.
Από τον ελληνικό εμφύλιο σε μια ανάρμοστη σχέση και σε κάμποσα παλιά -λέμε τώρα- πορνοπεριοδικά. Ο Μίλτος ο Νταλικέρης είναι εδώ με τις ρετρό ιστορίες του...
Τέτοιος καιρός ήταν, κόντευε να τελειώσει η σχολική χρονιά, η τελευταία μας στο Λύκειο, η τελευταία με τον Πατούσα στην παρέα. Λίγο καιρό πριν τις τελευταίες προαγωγικές και τις πρώτες μας πανελλαδικές εξετάσεις, όλοι τα είχαμε φορτώσει στον κόκορα.
Μια σόμπα «κουκουνάρα» και πολλές ...άρες, μάρες, κουκουνάρες!
Μετά από μερικές εβδομάδες απουσίας λόγω ...ανωτάτης βίας, ο Μίλτος ο Νταλικέρης επιστρέφει στον Κλόουν με τις ρετρό ιστορίες του. Καλή διασκέδαση, καλό ταξίδι με τη χρονομηχανή του...
Πώς γίνεται μια ρετρό ιστορία να είναι ολόφρεσκη; Όταν δημοσιεύεται για πρώτη φορά! Νέο λουκ ο Κλόουν, νέα ιστορία ο Μίλτος, καλά να είμαστε, να σκεφτόμαστε, να θυμόμαστε και να τα λέμε...
Η «ρετρό ιστορία» αυτής της εβδομάδας παίρνει τη σκυτάλη από την προηγούμενη και μας οδηγεί σε παράνομους δεσμούς και λερωμένες φωλιές. Απολαύστε την...
Ο Μαστρομανέλος ήταν από τους πρώτους στη γειτονιά που είχαν μυριστεί το ύποπτο νταραβέρι του Δεμπασκαλά με τη Νίτσα, τη γυναίκα του Μήτσου του Μαμούα, του δεύτερου χειρότερου τερματοφύλακα στην ιστορία (ο πρώτος ήταν ο αναπληρωματικός του Μήτσου, ο Αντωνάκης του Τζολιομή).
Η «ρετρό ιστορία» αυτής της εβδομάδας θα μας οδηγήσει σε μια πανίσχυρη γυναίκα πίσω από έναν ισχυρό(;) άνδρα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου: τη Νίτσα του Μήτσου του Μαμούα, του τερματοφύλακά της αγαπημένης ομάδας της παλιοπαρέας των έιτις!
Πώς ήταν η ζωή των πιτσιρικάδων πριν τα «5Χ5»; Πού έπαιζαν μπάλα και ποιος έκανε τον ...Ταρζάν; Οι «ρετρό ιστορίες» του Μίλτου δίνουν τις απαντήσεις...
Η «ρετρό ιστορία» αυτής της εβδομάδας μου έφερε στο μυαλό με νοσταλγία εκείνο το τραγούδι του Γιώργου Κοινούση, τους «Πιτσιρίκους», από το μακρινό 1974.