Η μικρή πόλη του Έλιστον (Elliston), στη Νέα Γη, στον Καναδά, θεωρείται η «πρωτεύουσα των κελαριών ρίζας», όπου οι ντόπιοι αποθηκεύουν τα λαχανικά και τις ρίζες τους.

Επί εκατοντάδες χρόνια, το Elliston ήταν μια αλιευτική κοινότητα και ο γάδος ήταν ο… βασιλιάς. Μάλιστα, το άπαχο ψάρι ήταν τόσο σημαντικό για την οικονομία, καθώς ήταν ενταγμένο και στην τοπική κουλτούρα.

Οι εραστές τ’ Αυγούστου,

οι εραστές τ’ Αυγούστου με λουλούδια στα χέρια έρχονται,

τ’ αόρατα καλέσματά τους τραβούν στις αυλές,

Ο Freud είπε ότι ο πολιτισμός ξεκίνησε τη πρώτη φορά που ένα θυμωμένο άτομο έριξε μια λέξη αντί μια πέτρα.

Αναρωτιέμαι πως εξελίχτηκε ο πολιτισμός ωσάν κοινωνική συμπεριφορά παγκοσμίως και διακρίνω ότι σίγουρα δε συνάδει με τη πρόοδο που θα έπρεπε να έχει μια υποτίθεται προηγμένη κοινωνία.

Υπάρχουν δύο είδη μοναξιάς: η καθημερινή και η υπαρξιακή.

Η πρώτη είναι διαπροσωπική, είναι ο πόνος του να είσαι απομονωμένος από τους άλλους ανθρώπους.

Η σαγήνη που ασκεί στους αναγνώστες το αριστουργηματικό έργο του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ ντε Θερβάντες, «Δον Κιχώτης», έχει επιβεβαιωθεί μέσα στους αιώνες με πολλούς τρόπους.

Το διάσημο μυθιστόρημα ανήκει στα κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, έχει μεταφραστεί, και μεταφράζεται ξανά, σε δεκάδες γλώσσες, ενώ οι περιπέτειες του Δον Κιχώτη έχουν αποτυπωθεί σε πίνακες ζωγραφικής, έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο, έχουν ζωηρέψει μουσικά έργα και μπαλέτα, έχουν αναλυθεί συστηματικά από κάθε πλευρά που μπορεί να φανταστεί κάποιος: τη λογοτεχνική, την ψυχαναλυτική, την επιστημονική, την ιδεολογική, την πολιτική κ.ά.

Για πολλούς το διάβασμα είναι κάτι αυτονόητο, αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Κάποιοι έχουν πάντα στην τσάντα τους το βιβλίο που διαβάζουν και το ανοίγουν με κάθε ευκαιρία σε κάποιο κενό της δουλειάς, στα μέσα μεταφοράς, περιμένοντας σε κάποιο ραντεβού.

Άλλοι δεν είναι τακτικοί αναγνώστες αλλά διαβάζουν ανελλιπώς στις διακοπές τους και όποτε έχουν χρόνο και διάθεση.

Κάποιοι διαβάζουν μόνο κάποιο best seller που κάνει θραύση, άλλοι ούτε κι αυτό.

Πίσω απ’ το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο τανγκό

Και μήτε στ’ όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ’ ένα σκοπό χερουβικό

Δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να υιοθετήσετε νέους τρόπους που θα σας κάνουν πιο ευτυχισμένους.

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με πάρα πολλούς ανθρώπους και το γεγονός ότι τείνουμε να τους βάζουμε σε «κατηγορίες», δείχνει πόσο πολύ πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με συγκεκριμένους τρόπους από τη φύση τους.

Δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς η κοινωνική, πολιτική και θεσμική ισχύς μεγεθύνει το καταστρεπτικό δυναμικό ενός ηλίθιου ανθρώπου.

Αλλά πρέπει και να εξηγήσουμε και να αντιληφθούμε τι ακριβώς είναι αυτό που καθιστά ένα ηλίθιο άτομο τόσο επικίνδυνο για τους άλλους ανθρώπους – ή, με άλλα λόγια, σε τι συνίσταται η δύναμη της ηλιθιότητας.

Υποθέτω ότι αν μπορείς να πεθάνεις χωρίς ποτέ να καταλάβεις πώς σου συνέβη, τότε μπορείς και να ζεις χωρίς να καταλαβαίνεις απόλυτα το πώς.

Και κατά κάποιο τρόπο αυτό σε ηρεμεί.