Αλλά ο γάδος δεν θα μπορούσε να διαρκέσει για πάντα. Το 1992, λόγω της υπερεκμετάλλευσης, η καναδική κυβέρνηση επέβαλε μορατόριουμ για την αλιεία του.
Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί τεράστια κρίση και πολλοί ντόπιοι έφυγαν για εργασία σε άλλες επαρχίες. Οι λίγοι που παρέμειναν πίσω ήταν πεπεισμένοι ότι το μορατόριουμ θα ήταν βραχύβιο. Όμως, δεν ήταν.
Στο Elliston, ακόμα και τα φώτα του δρόμου έσβησαν, καθώς δεν υπήρχε πλέον μια αρκετά μεγάλη φορολογική βάση, για να πληρώσει το λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος.
Αντιμέτωποι με μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας της πόλης, οι κάτοικοι σκέφτηκαν να αξιοποιήσουν και να προωθήσουν τουριστικά τα κελάρια τους.
Οι επισκέπτες που περνούσαν από το Elliston είχαν από καιρό παρατηρήσει τις αρχέγονες δομές που ήταν σκορπισμένες σε όλη την πόλη.
Ήταν μικρά κτίσματα σκεπασμένα από βρύα, με έναν μικρό διάδρομο, ο οποίος οδηγούσε σε έναν σκοτεινό θάλαμο, όπου αποθηκεύονταν ρίζες διαφόρων λαχανικών, όπως πατάτες, τεύτλα, παστινάκια και καρότα.
Από το εξωτερικό, τα γεμάτα γρασίδι κτίρια μοιάζουν σαν γραφικά σπίτια των χόμπιτ. Αλλά για αιώνες, τέτοια κελάρια κράτησαν τους κατοίκους της πόλης ζωντανούς.
«Ο καθένας είχε ένα αλιευτικό σκάφος για γάδο, έναν κήπο επιβίωσης, όπου μεγάλωναν λαχανικά και ένα κελάρι ρίζας για να τα αποθηκεύει κατά τη διάρκεια του μακρινού χειμώνα», εξηγούν οι κάτοικοι.
Ορισμένες οικογένειες του Elliston είχαν συντηρήσει και χρησιμοποίησαν τα κελάρια τους για γενεές ολόκληρες. Άλλα καταστράφηκαν. Έτσι, η πόλη φρόντισε για την αποκατάσταση πολλών από αυτά, ενώ άφησε κάποια όπως είναι.
Αλλά ακόμη και τα υποβαθμισμένα κελάρια έγιναν θελκτικά για τους τουρίστες οι οποίοι επισκέπτονται την περιοχή, για να τα τραβήξουν φωτογραφίες.
Συνολικά στην πόλη υπάρχουν 135 κελάρια, ενώ 43 που είχαν υποστεί ζημιές, αποκαταστάθηκαν μεταξύ του 1999 και του 2001, με νέες στέγες και ενισχύσεις από σκυρόδεμα. Το παλαιότερο από αυτά χρονολογείται από το 1839.
Ακόμη και μετά την εμφάνιση των ψυγείων, τα ρουστίκ κελάρια αποδείχτηκαν εξαιρετικές εγκαταστάσεις αποθήκευσης, καθώς παρέχουν το σωστό επίπεδο υγρασίας για να διατηρούν τα λαχανικά φρέσκα και χωρίς παγετό επί μήνες.
Λόγω των στρώσεων μονωτικών γαιών και βράχων, οι θερμοκρασίες των κελαριών δεν υποχωρούν ποτέ κάτω από την κατάψυξη και δεν ανεβαίνουν ποτέ πάνω από 8 βαθμούς Κελσίου.
Πολλά τοπικά πιάτα βασίζονται στα λαχανικά, τα οποία είναι αποθηκευμένα στα κελάρια, ενώ γίνεται και ετήσιο φεστιβάλ κάθε Σεπτέμβριο με αυτά τα φαγητά.
Πηγή: Atlas Obscura / Επιμέλεια Snoopit24
