Ένας από τους μύθους που κατατρέχει τη σημερινή Θεσσαλονίκη είναι αυτός της «ερωτικής πόλης» Πρόκειται για μια πεποίθηση-ταμπού, που οι ρίζες της χάνονται στα βάθη των αιώνων. Η κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη, με την πανσπερμία των φυλών της, τις πανέμορφες φορεσιές των γυναικών, τις περίφημες πιάτσες και τα ονομαστά μπορντέλα της, ασκούσε πάντοτε μιαν ακαταμάχητη γοητεία στους κατοίκους της επαρχίας, που κατέφευγαν συχνά σ’ αυτήν για να γευτούν τις απαγορευμένες ηδονές της. Δεν είναι παράξενο λοιπόν, που με την πάροδο του χρόνου, η Θεσσαλονίκη απέκτησε τη φήμη της «ερωτικής πόλης» με φαλλικό μάλιστα σύμβολο της τον...  Λευκό Πύργο! 

Επιλεκτική αντίληψη, αυτή η μάστιγα .... και για να την διαχειριστείς πρέπει να έχεις γνώση τι σου συμβαίνει, απαραίτητη γνώση για να μην είσαι μια διαχειριζόμενη μάζα.

Η αντίληψη είναι επιλεκτική διαδικασία – επιλεκτική αντίληψη – διότι οι άνθρωποι έχουν αυξημένη γνώση των ερεθισμάτων που τους ενδιαφέρουν ή ικανοποιούν τις προσωπικές τους ανάγκες. Άρα επιλέγουν αυτό που τους ταιριάζει.

Το project φαίνεται πολύ μακριά και το ψυγείο πολύ κοντά. Είναι οι τέλειες συνθήκες, ώστε να αναβάλω για αύριο αυτό που είχα καθυστερήσει για σήμερα. Ας μιλήσουμε ανοιχτά για όλα αυτά (ή να το αναβάλουμε καλύτερα;)

Να σκέφτεσαι, όταν σε παίρνει από κάτω, όταν δεν βλέπεις τίποτε καλό μες στη μέρα σου, παρά ακούς και διαβάζεις μονάχα για άλλο ένα τερτίπι αυτής της κυβέρνησης που δεν κυβερνά αλλά χαλκεύει και ιστορεί την εικόνα της — όταν νιώθεις, και ξέρεις, πως (ναι) είμαστε φτωχοί, πως τα πράγματα δεν πάνε καλά, πως υπάρχει πίκρα και στενοχώρια και απογοήτευση — όταν σε παίρνει από κάτω και μπουχτίζεις και θες να βγεις έξω και να πετάς τα καπέλα του κόσμου στον δρόμο — τότε ακριβώς να σκέφτεσαι πως υπάρχει και ένας άλλος κόσμος πέρα από αυτόν, ένας κόσμος παράλληλος με την εικονική επαυξημένη πραγματικότητα των πρωτοσέλιδων και του διαδικτύου, ένας κόσμος που κάποια στιγμή θα βγει κι αυτός με τη σειρά του στην επιφάνεια και θα λαμπρύνει τα πάντα.

Μ​​πορείτε να απαντήσετε σε μερικές απλές ερωτήσεις για την τρέχουσα κατάσταση του κόσμου μας; Ας πούμε:

Στην αρχαία Ανθρωπία, χώρα σοφή και δοξασμένη, όταν πέθαινε ο Μέγας Στρατηγός, τον αντικαθιστούσαν οι επτά Σοφοί μ' έναν από τους ανώτατους Διοικητές του. Η επιλογή γινόταν σύμφωνα με το καθιερωμένο έθιμο και τα ακόλουθα θεσμοθετημένα κριτήρια του έθνους τους.

Συμβουλέψου γνωστικούς, έμπειρους, σοφούς δοκιμασμένους ανθρώπους τους οποίους "εμπιστεύεσαι" (μιας κι έχουν αποδείξει την ικανότητά τους στο παρελθόν) πως μπορούν να σε βοηθήσουν με την "αμερόληπτη" καθοδήγηση τους... Χωρίς δηλαδή να επηρεάζεται η κρίση τους για τις ανάγκες ΣΟΥ από τις δικές τους (κι άσχετες με τους στόχους ΣΟΥ) προσωπικές, οικογενειακές, κερδοσκοπικές, ηθικολογικές, ιδεολογικές, κ.α., προκαταλήψεις...

«Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά η μία στην άλλη, όσο είναι σήμερα. Και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά η μία από την άλλη, όσο είναι σήμερα» σημειώνει πριν χρόνια ο Αντώνης Σαμαράκης σε ένα βιβλίο του με τίτλο Ζητείται Ελπίς.

Οι άνθρωποι έχουν όνειρα και σκοπούς για τη ζωή. Οραματίζονται φαντασίες και γεμίζουν συνεχώς την ύπαρξή τους με νοήματα που τους τροφοδοτούν με την απαιτούμενη ενέργεια για να συνεχίσουν να σηκώνονται από το κρεβάτι τους κάθε μουντό πρωινό.

Λίγα λόγια για την καταραμένη γενιά που δεν θα κλάψει κανείς.