«Όσοι έχουν παιδιά, να τα χαίρονται. Όσοι δεν έχουν παιδιά, να χαίρονται»

Σαν σήμερα γεννήθηκε ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους και συγγραφείς του 20ου αιώνα, ο Αλμπέρ Καμύ. Γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1913 στην Αλγερία από Γάλλο πατέρα και Ισπανίδα μητέρα. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από τα μυθιστορήματά του «Ο Ξένος» και «Η Πανούκλα», τα θεατρικά του έργα «Καλιγούλας» και «Οι Δίκαιοι» αλλά και στα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο Μύθος του Σίσυφου» και «Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος».

Η ειλωτεία των συγγραφέων στοιχειοθετείται από τα ακόλουθα:

α) Οι συγγραφείς λαμβάνουν το μικρότερο ποσοστό κέρδους από όλους του λοιπούς εμπλεκόμενους στην αγορά του βιβλίου. Ελάχιστοι, ίσως οι είκοσι εμπορικότεροι συγγραφείς, καταφέρνουν να πάρουν ποσοστό μεγαλύτερο του 10% της ονομαστικής τιμής του βιβλίου. Εκδότες και βιβλιοπώλες καρπούνται τη μερίδα του λέοντος της τιμής.

Είμαστε καθισμένοι στο μεγάλο καναπέ του σαλονιού. Ήταν η ώρα που αρχίζει και βραδιάζει — ώρα τρυφερή των αναμνήσεων.

Για να εξακολουθεί να πορεύεται κανείς στην ζωή, θέτει στόχους και παράλληλα αυτό το ίδιο τον σώζει από την αδράνεια και την επακόλουθη υπαρξιακή σύγχυση. Ο κάθε στόχος αντικαθίσταται από τον επόμενο και αυτή η σειρά διαδοχικών περιπετειών, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, καθορίζει το δικό μας «βιβλίο της ζωής». Το άτομο διαρκώς αναζητά και κατασταλάζει σε νέες προσδοκίες: μια ανώτερη επαγγελματική θέση, ενάν ισχυρό διαπροσωπικό δεσμό, ένα ανανεωμένο μοντέλο συμπεριφοράς, ή ίσως απλά κάποιες γαλήνιες στιγμές ενός απόλυτου τίποτα.

Αστική τάξη είναι η κοινωνική τάξη που αποτελείται από ανθρώπους που ασχολούνται με τον δευτερογενή και τριτογενή τομέα της παραγωγής. Η αστική τάξη στη σύγχρονη μορφή της δημιουργήθηκε από τη βιομηχανική επανάσταση του 18ου αιώνα.

Ο ήλιος χρυσοκοπούσε ψηλά, ξανθός, μακρυμάλλης. Μια χλοερή θάλασσα κυμάτιζε παραδομένη στο νοτιά. Άρχισε να βαδίζει απάνω της. Γλώσσες χορτάρι λόγχιζαν την επιδερμίδα του.

Άξαφνα μπροστά του ξεπετάχτηκαν αφροστεφάνωτα σιωπηλά σιντριβάνια, παραταγμένα σε στοίχους, σαν εισβολή παραδοξότητας σε ακολουθία μαθηματικών εξισώσεων. Η λέξη «κερασιές» σχηματίστηκε αυθάδικα στο νου του. Ανθάκια χόρευαν στον αέρα, χνουδωτά πλάσματα περιβομβούσαν στ’ αφτιά του.

Ο ρόλος των παππούδων και των γιαγιάδων (Π/Γ ως συντομογραφία) στην ανατροφή των παιδιών άρχισε να γίνεται αντιληπτός κατά τον 19ο αιώνα, που μεταβλήθηκαν πολλοί βιολογικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί παράγοντες. Πριν το 19ο αιώνα, λίγα ήταν τα παιδιά που μεγάλωναν γνωρίζοντας τους γονείς των γονιών τους. Τη χρονική στιγμή που οι πυρηνικές οικογένειες διευρύνθηκαν για να ενσωματώσουν και άλλα χρήσιμα μέλη, βρέθηκαν μπροστά σε μία πρόκληση: πως θα αξιοποιήσουν καλύτερα την ένταξη καινούριων μελών χωρίς να χαθεί η μέχρι τότε ισορροπία; Πως οι Π/Γ θα λειτουργήσουν προσθετικά στη δύναμη του ζευγαριού και όχι αφαιρετικά;

Στην αρχαιότητα, όχι και πολύ μακριά μας, ο Άνθρωπος έβλεπε τη φωτιά και τον κεραυνό φοβισμένα θεωρώντας τα όχι μόνο ως έκφραση θεϊκού μένους, αλλά δίνοντάς τους και πολλές άλλες ερμηνείες απορριπτέες ακόμα κι απ’ τη λογική ενός μικρού παιδιού στις μέρες μας…

Η Ελλάδα υπήρξε διαχρονικά ένα μυστήριο για τους ξένους. Οι Ευρωπαίοι περιηγητές που τη γνώρισαν πρώτα μέσα από τη λάμψη της αρχαιότητας απογοητεύτηκαν οικτρά όταν την επισκέφθηκαν και γνώρισαν τους Έλληνες.