Με θέλεις όσο και εγώ; Και τι σημαίνει αυτό;

Με θέλεις όσο και εγώ; Και τι σημαίνει αυτό;

Μέσα στην ομάδα έγινε αναφορά στο γάμο. Ωστόσο ο Γιάννης, θα παντρευόταν σε λίγο διάστημα. Η συζήτηση ήταν πολύ διαφωτιστική στην αποκάλυψη των αλλαγών που διέπουν τις σχέσεις σε σχέση με το παρελθόν. Καλοδεχούμενες όλες με τα υπέρ και κατά τους. Η ιστορία θα κληθεί να φέρει τις ισορροπίες του τότε με τώρα.

Τι νοηματοδοτούσε παλιά ο γάμος; Τι νοηματοδοτεί σήμερα;

Ο γάμος αποτελεί ένα κανονιστικό πλαίσιο ασφάλειας και πλήρους διαθεσιμότητας. Νοηματοδοτεί την κοινή σύμπλευση με τα καλά και τα κακά της. Μία υπόσχεση δέσμευσης, αμοιβαιότητας και προσπάθειας για το κοινό καλό. Η προσωπική εξέλιξη είχε το προσωπικό της λιμάνι και υπήρχε εκεί για να τροφοδοτήσει το κοινό καλό. Οι ρόλοι ήταν σαφείς και ξεκάθαροι, προσφέροντας σημείο αναφοράς. Υπήρχαν βέβαια και τα ευτράπελα και οι ανισότητες που ευνόησαν τις σημερινές αλλαγές. Όμως εδώ θα σταθούμε στη νοηματοδότηση..

Το πλαίσιο αυτό, έδωσε το προβάδισμα σε αυτό που λέγεται διόρθωση από κοινού. Δε νοείτω το, σε αντικαθιστώ ή υποκαθιστώ. Η εγρήγορση συνυπήρξε με το αφήνομαι. Αφήνομαι στο πλαίσιο και μεταβάλλομαι, αλλά ταυτόχρονα, φροντίζω και τον κήπο μας-μου.. Το δεδομένο του μαζί, ήταν ο εφιάλτης της μοναξιάς και η ασφάλεια της ανέλιξης. Κακά τα ψέματα, μόνος δε διανθίζεις. Αν διαφωνείς, σεβαστό και θεωρώ σπάνιο... 'Ομως αν ελκύεσαι από τη μοναξιά ως τρόπο διαχείρισης, έχει τις ρίζες του αλλού και είναι άλλη κουβέντα..

Τι γίνεται λοιπόν σήμερα και τι έννοια έχει ο γάμος; Τι σημαίνει δεσμεύομαι σήμερα; Η ελευθερία έχει δέσμευση σε κάτι; Πόσο εύκολη είναι σήμερα η δέσμευση και τι προϋποθέτει; Είμαστε εύκολοι στο, σε υποκαθιστώ και αντικαθιστώ;

Και βλέπουμε σήμερα οι νέοι να μην πιστεύουν στο θεσμό. Βλέπουμε σύμφωνα συμβίωσης και παιδιά εκτός γάμου. Υπάρχει μία τάση επαναπροσδιορισμού της ουσίας των σχέσεων και ανάγκη για εγγύτητα. Βλέπεις νέες μορφές οικογένειας να ανέρχονται και νέα δεδομένα. Τα παλιά κανονιστικά πλαίσια, δεν προσφέρουν τη σιγουριά του τότε και το σημείο αναφοράς έχει μετακινηθεί σε κάτι πιο βαθύ. Τσαλαβουτάμε στα άγνωστα νερά και οι διαπροσωπικές αξίες, αλλά και αξιώματα, ζητούν επί της ουσίας βάσεις.

Από την άλλη μεριά, βλέπεις άτομα με αδυναμία να δεσμευτούν. Η δέσμευση αποτελεί μορφή σκλαβιάς και ο γάμος η επιτομή αυτής. Και η διαφορά μεταξύ του γάμου και της ελεύθερης συμβίωσης, είναι ότι ο γάμος υπήρξε ο έτοιμος οδηγός, ενώ η ελεύθερη συμβίωση βασίζεται στη βούληση.

Και εδώ εγείρονται κάποια ερωτήματα:

Γιατί παντρευόμαστε όταν ο γάμος νοηματοδοτεί μέσα μας τη σκλαβιά;

Σε τι θα πατήσουμε στις σχέσεις και ποιο θα είναι το σημείο αναφοράς μας;

Πόσο ώριμοι είμαστε να κινηθούμε εκτός πλαισίων και τι χρειάζεται για να αφήσουμε πίσω το παιδί μέσα μας;

Πως η ανάγκη του άλλου, είτε συμφωνώ είτε όχι, θα γίνει ανάγκη μου;

Με θέλεις όσο εγώ και τι σημαίνει αυτό;

Και τα ερωτήματα είναι πολλά και σίγουρα δεν υπάρχουν έτοιμες φορεμένες απαντήσεις. Ο καθένας είναι υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και οι περιπτώσεις μοναδικές. Και καλό είναι να υπάρχει επίγνωση, διότι όλα με κόπο και συνειδητότητα κερδίζονται. Αλλιώς κινδυνεύουμε να αποτυγχάνουμε, υποπίπτοντας στα ίδια λάθη, πληγώνοντας εμάς, αλλά και τους άλλους. Εναλλάσσοντας παρτενέρ-συζύγους, διότι το πρόβλημα είναι εκεί έξω..

Πάντως ο Γιάννης, αποφάσισε να αλλάξει τη μορφή του Bachelor party. Δε θα είχε τη μορφή της τελευταίας μέρας ελευθερίας του. Θα ήταν μία μορφή του μπαίνω σε νέα μορφή ζωής, που συνειδητά έχουμε επιλέξει. Έχουμε.. Άλλωστε η αισθητική του Bachelor , είναι η αισθητική του γάμου..