Αντωνία Ζήνδρου
Ονομάζομαι Ζήνδρου Αντωνία και είμαι απόφοιτη της Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Η ανησυχία και η αγάπη για τον κλάδο μου, με προσανατόλισε στη δια βίου μάθηση. Παρακολούθησα μαθήματα Γνωστικής Συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας για παιδιά και εφήβους, όπως και ενηλίκων, διάρκειας ενός έτους το καθένα, καθώς επίσης μαθήματα ενός έτους στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο στο Ψυχιατρικό τμήμα για παιδιά και εφήβους. Έκτοτε μετεκπαιδεύομαι στη Συστημική – Οικογενειακή θεραπεία και Ψυχοθεραπεία διάρκειας τεσσάρων ετών.
Μου αρέσει πολύ να σχολούμαι με τα κοινά και είμαι πνεύμα αγωνιστικό και λίγο αντισυμβατικό. Δεν αντέχω να βλέπω την αδικία γύρω μου και ανθρώπους εγκλωβισμένους στην παθητικότητα και άγνοια τους, πράγμα που βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό σε κάποιο βαθμό. Θα ήθελα να συνδράμω όπως και όσο μπορώ, με όχημα και την τεχνολογία και το διαδίκτυο..
Με κοίταξε στα μάτια και με ρώτησε:
«Σου χαρίζω την περιουσία μου, το αυτοκίνητό μου, το σπίτι μου, εσύ μου χαρίζεις τα πόδια σου;»
Έμεινα να την κοιτάω εμβρόντητη.
Μέσα στην ομάδα έγινε αναφορά στο γάμο. Ωστόσο ο Γιάννης, θα παντρευόταν σε λίγο διάστημα. Η συζήτηση ήταν πολύ διαφωτιστική στην αποκάλυψη των αλλαγών που διέπουν τις σχέσεις σε σχέση με το παρελθόν. Καλοδεχούμενες όλες με τα υπέρ και κατά τους. Η ιστορία θα κληθεί να φέρει τις ισορροπίες του τότε με τώρα.
Δύο μέρες τώρα παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στη χώρα μας. Πραγματικά όπως ευρέως λέγεται, ξημέρωσε μέρα ελπίδας, μέρα ξεβολέματος από τα συνηθισμένα και θράσος του ατόμου απέναντι στην τρομολαγνεία.
Ποιες είναι οι συνέπειες σε ένα πληθυσμό, όπου κάθε αίσθημα ασφάλειας εξαφανίζεται και τη θέση της παίρνει ένας αγχώδης φόβος και μία ψυχική οπισθοδρόμηση; Τι γίνεται όταν το αίσθημα ασφάλειας αντικαθιστάται από μία οδυνηρή και αγχώδη αναμονή του αγνώστου;
