Και κοντοστέκεσαι. Και περιμένεις. Λες δε θα αποφασίσω τώρα, θα προχωρήσω και όσο πάει. Όπου πάει. Θα αφήσω τη ζωή να αποφασίσει για μένα και να χαράξει την πορεία μου στο άγνωστο. Σαν να είμαι ένα ακυβέρνητο καράβι στη μέση του πελάγου, με τον καπετάνιο να απαρνιέται την υπόσχεση του και να εγκαταλείπει πρώτος το καράβι που τόσο αγάπησε και εξουσίαζε.
Έτσι όμως καταλήγεις να αρμενίζεις σε νερά που θα σε κατασπαράξουν εν γνώσει σου. Δε γυρίζεις το πηδάλιο προδιαγράφοντας την πορεία σου.
Αναρωτιέσαι... όλα γυρίζουν στο κεφάλι σου και σε πνίγουν, πριν προλάβει να σε πνίξει η θαλασσοταραχή και η φουρτούνα στην οποία παραδόθηκες.
Αναρωτιέσαι... και οι σκέψεις σου, τα ερωτηματικά σου είναι πιο αβυσσαλέα από κάθε χτύπημα του άτυχου κορμιού πάνω στα βράχια της επικείμενης συντριβής σου.
Αυτά τα ερωτηματικά...πόση δύναμη ασκούν στα χέρια που κινούν το πηδάλιο...
Και καταλήγεις να μένεις εκεί. Με τα χέρια καρφωμένα πάνω του. Ούτε πνιγμένος ούτε λυτρωμένος, ελεύθερος σε θάλασσες καινούριες, σε νέες Ιθάκες και τέρατα. Καταδικασμένος σε μια ατέρμονη φιλοσοφία των θέλω και των πρέπει. Καταδικασμένος εκεί. Ακίνητος. Δυνατός και αδύναμος ταυτόχρονα.
Τι θα γινόταν ΑΝ...;
Και μένει εκεί ο Τιτανικός σου. Χωρίς να βουλιάξει, χωρίς να φτάσει στον προορισμό του. Μένει εκεί και δε ζει ούτε τον θρίαμβο του επιτυχημένου ταξιδιού ούτε την πληγή της αναπάντεχης εξαφάνισης. Απλά εκεί.
Όμως εκεί, στο χείλος του γκρεμού των θέλω σου, πρέπει να αποφασίσεις.
Σου αρέσει το δέος της θέας, η άποψη του κόσμου από ψηλά. Απολαμβάνεις την ασφάλεια του σταθερού. Εκεί σε βλέπουν και συ παρατηρείς. Ζεις την ανατολή του Ηλίου και τη δύση του. Όμως τα ποδιά σου είναι καρφωμένα στη γη της Επαγγελίας σου.
Σκέφτεσαι την άβυσσο που ξεπροβάλλει εμπρός σου. Με ένα σου βήμα θα είναι δική σου. Σου αρέσει η ιδέα της ελεύθερης πτώσης, της κίνησης, του τολμήματος, σε γοητεύει η προοπτική της εξερεύνησης, το άγνωστο, το νέο, αλλά τρομάζεις σκεπτόμενος το αποτέλεσμα της πτώσης.
Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΟΥ. Οι αποφάσεις σου.
Και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, αφήνεις το κέρμα στην άκρη. Επιλέγεις εσύ κορώνα ή γράμματα.
Πλέον η απόφαση έχει παρθεί και δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Μην τρομάζεις!
«Και η πιο λανθασμένη απόφαση είναι καλύτερη από το να μην πάρεις καμιά απόφαση...» -Jorge Bucay-
«Έρχεται κάποια ώρα που πρέπει να φύγεις, ακόμα κι αν δεν έχεις σίγουρο μέρος να πας». -Tennessee Williams-
«Μια ερώτηση, μια απάντηση.
Η δειλία ρωτά: είναι ασφαλές;
Η σκοπιμότητα ρωτά: είναι συμφέρον;
Η ματαιοδοξία ρωτά: είναι δημοφιλές;
Έρχεται όμως κάποια στιγμή, που πρέπει να αποφασίσεις να κάνεις κάτι που δεν είναι ούτε ασφαλές ούτε συμφέρον ούτε δημοφιλές.
Είναι όμως το σωστό». -Martin Luther King-
Facebook: Xara Koulopoulou
