Αν και πολλά έχουν γραφτεί για την αυτοεκτίμηση και την καλλιέργειά της κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, λίγα είναι γνωστά για τις ψυχολογικές διεργασίες που συντελούνται μετά την ηλικία των 40 ετών. Είναι γνωστή σε όλους η "κρίση ηλικίας", που ταλανίζει τους ανυποψίαστους μεσήλικες με τα συνοδευτικά καταθλιπτικά ή μεγαλομανιακά επεισόδια.

Ο έρωτας δεν είναι σπάνιος. Σπάνιος είναι ο αμοιβαίος έρωτας και ο έρωτας που διαρκεί. [Pascal Bruckner]. Γιατί έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε για τον έρωτα; Πρώτον, επειδή πρόκειται για θεμελιώδες υπαρξιακό ζήτημα με το οποίο όλοι, κάποια στιγμή, κληθήκαμε ή θα κληθούμε να αναμετρηθούμε.

Για ποιο λόγο κάποιοι άνθρωποι δείχνουν να αδιαφορούν για τις σχέσεις και αντιστέκονται σθεναρά στις προσπάθειές μας να τους προσεγγίσουμε; Γιατί αντιλαμβάνονται το πλησίασμά μας ως απειλή στην ελευθερία τους;

Τα ζώα είναι υπάρξεις που πολλοί πραγματικά αγαπούν, φροντίζουν και προστατεύουν, όπως ακριβώς όλοι μας οφείλουμε να κάνουμε με τον κάθε κρίκο της ζωής του κόσμου που μας περιβάλει. Πολλοί τα θεωρούν ακόμα και ως τους καλύτερούς τους φίλους και ισότιμα μέλη της οικογένειάς τους.

Οι χρόνια δυσαρεστημένοι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένες συνήθειες που τους κρατάνε μακριά από τη χαρά. Μια έρευνα τις αποκαλύπτει. Η ευτυχία δεν είναι εξ ολοκλήρου στο χέρι μας. Όμως, πέρα από τις μη ελεγχόμενες συνθήκες, υπάρχουν και συνήθειες που την αποκλείουν από την καθημερινότητά μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε, όπως επισημαίνει έρευνα τεσσάρων πανεπιστημίων, με τίτλο «H ευτυχία είναι απόφαση».

«Υπάρχει κάτι ταπεινω­τικό στην οδύνη, ενώ στη συμπόνια υπάρχει κάτι που εξυψώνει και δίνει υπεροχή».

Όταν αγαπούμε, σεβόμαστε και θαυμάζουμε κάποιον και κατόπιν όταν βλέπουμε ότι υποφέρει, - πάντα με κατάπληξη επειδή μας φαίνεται απαράδεκτο η ευτυχία που αναβλύζει από μέσα του να μην προέρχεται από μια πηγή προσωπικής ευτυχίας-, τα αισθήματα της αγάπης, της εκτίμησης και του θαυμασμού μεταμορφώνονται ουσια­στικά: γίνονται πιο τρυφερά, δηλαδή το χάσμα που μας χωρί­ζει μοιάζει να γεφυρώνεται, και μια προσέγγιση ίσου προς ίσον φαίνεται να πραγματοποιείται.

Η πολιτεία δίνει το δικαίωμα στον υπόδικο για ενα κάρο βαριά εγκλήματα Ρωμανό να συμμετέχει στις πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτός στρώνεται, διαβάζει, περνάει. Και να οι προσκλήσεις από τον Παπούλια για βράβευση στο προεδρικό μέγαρο (την αρνείται). Και να τα χρηματικά έπαθλα (δεν το παίρνει) και να ο Αθανασίου στον Αυλώνα για τα συγχαρίκια (δεν τον συναντά).

Ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από αδυναμίες και δυνατότητες, όπου η αποδοχή τους συμβάλλει στη συναισθηματική του ωριμότητα και στη ψυχική του ολοκλήρωση. Νιώθει ολοκληρωμένος κάποιος, όταν καταφέρει να ενοποιήσει τα κομμάτια του εαυτού του αρμονικά και νιώθοντας ψυχική ολοκλήρωση σχετίζεται με τους άλλους αλληλεπιδρώντας μαζί τους με συναισθηματική ωριμότητα, ενώ παράλληλα δημιουργεί με έγνοια τα ενδιαφέροντά του.

«Ίσως όλοι οι δράκοι της ζωής μας να 'ναι πριγκηπέσες, που δεν προσμένουν παρά την ώρα που θα μας δουν όμορφους και τολμηρούς. Ίσως κάθε τι τρομαχτικό να 'ναι, στο απώτατο βάθος του, έρημο κι αβοήθητο και να προσμένει από μας βοήθεια». Rainer Maria Rilke

Το παιδί μου έχει μάθει να λέει ευχαριστώ, παρακαλώ και ορίστε όταν απευθύνεται σε κάποιον. Συγχαρητήρια, οι άλλοι θα σε θαυμάζουν για τους καλούς τρόπους που του έμαθες.

Το εικονοκλαστικό έργο του Μαρκήσιου ντε Σαντ ανοίγει μαύρες τρύπες στο ψεύτικο φωτοστέφανο που σφετερίζεται το άτομο στην αστική κοινωνία. Φέρνοντας στην επιφάνεια τα αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία του ασυνείδητου, τάραξε με την "πορνογραφική" του επιφάνεια όλες τις κοινωνίες κι όλα τα καθεστώτα από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης ως τις μέρες μας.

Δεν είναι δυνατό να αγαπάς κάποιον και να μην ενδιαφέρεσαι να καταλάβεις τι είναι εκείνο που χρειάζεται, τι εκείνο που δε χρειάζεται, τι εκείνο που αντέχει. Ευαίσθητος είναι όποιος είναι ευαίσθητος και προς τις ευαισθησίες των άλλων. Ο τρόπος που προσεγγίζουμε είναι η απόδειξη των αισθημάτων που έχουμε. Ο τρόπος! Η καλλιτεχνία εκείνου που συμβαίνει στ" αλήθεια και επιζητά να εκφραστεί.