-Όσοι δεν είναι σε θέση να δεχθούν την απόρριψη με ανδρεία ούτε αποδοχή δε θα χαρούν ποτέ.

-Ο Ντοστογιέφσκι στον έφηβο ισχυρίζεται πως μια ιδέα όταν σου ριζώσει στο νου, δημιουργεί μετά συναισθήματα.

-Μου φάνηκε, κι ας μην ήξερα να το προσδιορίσω ακριβέστερα, ότι κάποιο χαώδες κενό παλεύουν τούτοι οι άνθρωποι για να είναι τόσο παθιασμένοι και προδηλλωμένοι σε μονάχα ένα δεκαπενθήμερο από όλο το έτος.

-Ο Μιγκέλ ντε Ουναμούνο στην Καταχνιά γράφει πως η μανία για ταξίδια προέρχεται από τοποφοβία και όχι από φιλοτοπία. Όποιος ταξιδεύει πολύ, λέει, το κάνει για να αποφεύγει το μέρος που αφήνει.

-…του Πασκάλ: Όταν το φυσικό δεν υποτάσσεται στο υπερφυσικό καταντά αφύσικο.

-Η χαώδης επιφάνεια των φαινομένων με τη γραφή έχει ελπίδες να μπει σε μια αρμονία αποκαλυπτική, σε μια τάξη έστω.

–Ανώριμοι επαναστάτες αδυνατούν να πετύχουν μια ώριμη επανάσταση. Αλαζόνες κυβερνήτες αδυνατούν να κυβερνήσουν με δίκαιη φιλαληλία. Νάρκισσοι εραστές αδυνατούν να πετύχουν την αγάπη. Το ίδιο ακριβώς όπως δε γίνεται να φτιάξεις ένα νόστιμο, χορταστικό, αχνιστό πιάτο φακές με όσπρια σκουληκιασμένα.

-Συνήθως οι άνθρωποι φοβούνται το ίδιο τους το πρόσωπο και για το ίδιο τους το πρόσωπο. Δεν τους αρέσει ο εαυτός τους, δεν τον εμπιστεύονται, δεν τον συμπαθούν, δεν τον ξέρουν. Και ο ξένος υπήρξε από τα αρχαία χρόνια και εχθρός, πρέπει να τον καλύψουν ώστε να μη νιώσει και ο άλλος την ίδια απέχθεια που οι ίδιοι βιώνουν ως αυταπέχθεια και ντροπή. Μόνο αν προσποιηθούν έχουν ελπίδα να είναι αποδεκτοί.

-Χόρχε Μπουκάι: Απ’´τη στιγμή που αρχίζεις να γίνεσαι κάτι που δεν είσαι, αρχίζει μια νεύρωση.

-Γιατί η μάχη του ανθρώπου με το φαγητό είναι ένας πόλεμος τρομερός, αποκαλύπτει παραστατικότατα τη γενικότερη μάχη με τον εαυτό του.

-Κι όμως, έχω προσέξει πως όταν διαβάζω ένα βιβλίο που με απορροφά, δεν έχω τόση διάθεση για φαγητό. Όπως τρώω λιγότερο όσο καιρό το διαβάζω. Λες και η ζωή μου αποκτά ένα νόημα…

–Τον απλώς «κακό«, είπαν, μπορείς ίσως να τον γλυκάνεις και να τον κερδίσεις με γενναιόδωρες συμπεριφορές, το ζηλιάρη όμως όχι. Γιατί εκείνος που φθονεί δεν ανέχεται να σε βλέπει αγνό και καλόψυχο, ούτε ανώτερο ούτε ταπεινό. Κάθε προσόν σου, ακόμη και αν ωφελείται απ’´αυτό το προσόν, το μισεί.

-…για εκείνον που δεν μπορεί να αγαπήσει, η αγάπη του άλλου είναι κόλαση…(ηγούμενος Βασίλειος Γοντικάκης)

–Για να γιατρέψεις μια ζήλια σου δεν έχεις παρά να αναγνωρίσεις τα προσόντα σου.

–Στους νευρωσικούς φόβους κυνηγάμε διαρκώς με προτεταμένο όπλο την τίγρη γύρω μας, όταν η τίγρης κάθεται κουλουριασμένη εντός.

-Πρώτα πρώτα και να την αγαπήσω πια δεν μπορούσα, γιατί, το ξαναλέω, αγάπη για μένα θα σήμαινε τυρρανία ή ηθική επικράτηση.

-…δεν φαντάστηκα ποτέ τον έρωτα αλλοιώτικον, παρά σε μια πάλη, τον αρχινούσα πάντα με μίσος και τον τέλειωνα με την ηθική υποταγή, και στο τέλος δεν μπόρεσα ποτέ να ξεκαθαρίσω τι θ´ απόκανα το υποταγμένο αντικείμενο του έρωτά μου.

-Τίποτα δεν μπορεί να είναι αυθεντικό και να συμβαίνει κατά σύστημα και προαποφασισμένα. Ο σεβασμός και οι αγάπες έχουν διακριτικότητα, λειτουργούν αυθόρμητα.

-Ο δαίμονας μπορεί να εμφανίζεται αρχαγγελικός, το κακό να θυμίζει καλό, ο εχθρός του ανθρώπου πειστικά να παρουσιάζεται ως ανθρωπιστής. Καμιά δύναμη δεν είναι πιο αποτελεσματική όσο η κλαψιάρα αδυναμία. Κι ο παγερός Ιεροεξεταστής μπορεί να δείχνεται σαν τυραννισμένος στοχαστής μιας ανθρωπιστικής κοινωνιολογίας. Η θεωρία της ψυχανάλυσης ξέρει για ποιο λόγο επιμένει ότι οι πιο «καλά», προστατευτικοί γονείς είναι αυτοί που τροφοδοτούν τη γη με οργισμένους ή μαραμένους δούλους.

–Το κενό ύπαρξης δεν αντέχει τον εαυτό του μέσα σε ησυχία, τρελαμένο γυρεύει συνεχείς αντιπερισπασμούς, φασαρία.

-Επειδή σε αγαπά απέραντα, επιθυμεί να είσαι ελεύθερος• είναι ο μονόδρομος της αγάπης αυτό.

-Του προσφέρει αυτό που η θλιβερή ανωριμότητα επιζητά: τον απαλλάσει απ´ την ευθύνη! Ξέρει πως ο άνθρωπος λαχταρά να εξουσιάζεται, να προσκυνά αρχηγούς που αποφασίζουν για λογαριασμό του.

-Δούλοι σε όλα, από ανασφάλεια λοιπόν• στην εργασία, στην εκπαίδευση, στον έρωτα.

-Τείνουμε να θεωρούμε προμήνυμα εκείνο που επιθυμούμε να συμβει ή ακόμη κι εκεινο που τρέμουμε μήπως συμβεί.

-Κινούμαστε, χειρονομούμε, ενεργούμε, επηρεασμένοι από συνειρμούς, αναδρομές, ζωές άλλων και δυναμικά απωθημένα. Οι συνεχείς πληροφορίες μας βαφτίζουν σε νέες οπτικές, σε άλλες προοπτικές, ακόμη και τη μνήμη επηρεάζουν. Οι εξηγήσεις του τι είμαι, του τί είναι, μας λούζουν ποταμός, ποταμός που ρέει και δεν μπορούμε να μπούμε δυο φορές στο ίδιο ποτάμι, κι άλλωστε στην αλλαγή βρίσκουν τα πράγματα ανάπαυση όπως πιστεύει ο σκοτεινός Ηράκλειτός.

–Νέος είναι όποιος παραμενει ανοιχτός στην έκπληξη, οι γέροι νομίζουν πως όλα τα ξέρουν, γι´αυτό και δεν περιμένουν πια τίποτα. Γεράματα όμως είναι μόνο τρόπος ζωής. Βαθμός εγωισμού.

-Λέγεται πως μυστικισμός είναι η ανακάλυψη της σημασιας μέσα στο μηδαμινό, να βρίσκεις νόημα και ενδιαφέρον στο ελάχιστο. Για την ποιητική ματιά στο τετριμμένο φωλιάζει η έκπληξη.

by SearchingTheMeaningOfLife

από το βιβλίο «Μια μεγάλη Καρδιά γεμίζει με ελάχιστα» της Μάρω Βαμβουνάκη