Ο Στέλιος Ράμφος για τον Μάνο Xατζηδάκι

22.10.2016
Ο Στέλιος Ράμφος για τον Μάνο Xατζηδάκι

«Ο Χατζιδάκις μπόλιασε με το δικό του ελεύθερο μουσικό αίσθημα τον ανεξέλικτο ψυχισμό του Ρωμιού και προσέφερε ζωτικό «χώρο» στον εκκολαπτόμενο τότε άνθρωπο με αυτοσυνειδητή υποκειμενικότητα, του επέτρεψε δηλαδή να κοιταχτεί στον καθρέφτη ενός ήχου πρωτάκουστου και ν' αρχίσει έτσι να μεγαλώνει μέσα του ανεπίστροφα.

Εισήγαγε στους στατικούς ρυθμού μας λυρικά τον εξελικτικό χρόνο της ευρωπαϊκής μουσικής και έδωσε μ' αυτόν τον τρόπο ισχυρή ώθηση στην ανάπτυξη και την ακμή του αισθήματος, που πνιγόταν στο τυποποιημένο πάθος κρατώντας μας ανελέητα ανήλικους.

Συνέβαλε όσο ελάχιστοι να απαγκιστρωθούμε από τις καθηλώσεις τουαισθήματος και ο εσωτερικός μας κόσμος να ξαναζωντανέψει αυτόνομα σε ενεργό ατομική μορφή.

Εάν οι τρόποι του αισθήματος αλλάζουν τους λαούς, ο Χατζιδάκις υπήρξε από τους πρωταγωνιστές του ψυχικού μας εκσυγχρονισμού.

Δούλεψε στα θεμέλια, εκεί όπου τα δρώμενα του συνειδητού συναντούν τα κοιτάσματα του ασυνείδητου - στον υπόγειο χώρο του αισθήματος. [...]

Ναι, ο Χατζιδάκις ήταν λυτρωτικός ανατροπεύς του παγιωμένου αισθήματος.

Έδωσε μορφή στην ευαισθησία του ζωντανού ανθρώπου και την απελευθέρωσε.

Στις μελωδίες του αναγνωρίζουμε το εσωτερικό μας σκίρτημα.

Ευαισθησία είναι η συναίσθηση του αισθήματος. Από τούτη την άποψη η θέση του είναι πλάι στον Καβάφη.

Είναι πρώτος και μένει ακόμη μόνος.

Κανείς δεν ξεπέρασε τον ορίζοντα της ευαισθησίας που εκείνος χάραξε.

Γι ' αυτό μας λείπει τόσο!» …

 

Απόσπασμα από συνέντευξη στην εφημερίδα «Επενδυτής», 3 11 2001