Το ξέρω ... είναι σκληρό

Nα φύγεις χωρίς να προφτάσεις να πεις μια καλημέρα

Γιατί καμιά δεν ήταν καλή ...

Να μην προφτάσεις να κυλήσεις για λίγο τη ρόδα της ζωής

Και ούτε καν την ρόδα των παιχνιδιών σου

Να μην προφτάσεις να ξεφυλλίσεις το αλφαβητάρι της αγάπης

Και ούτε και να διαβάσεις την απορία που πλέει μες τα μάτια των γοδιών

Να μην προφτάσεις να μιλήσεις για έρωτα από ένα μπαλκόνι του Απρίλη

Να μην προφτάσεις να σφουγγίσεις τον ιδρώτα σου ...κι ούτε καν να ιδρώσεις...

Να μην προφτάσεις να δείξεις το φεγγάρι στα δυο μάτια που τόσο το καρτερούν

Κι ούτε να ουρλιάξεις από θυμό στους επαγγελματίες της βαρυκοϊας 

Μα... ας είναι...

εγώ υποκλίνομαι ...

Κι απ όλα όσα δεν πρόφτασα κείνο που με καίει πιο πολύ

Είναι που δεν πρόφτασα να πω ένα απαγορεύεται

Το πρώτο της ζωής μου.....

Ν' απαγορεύσω στ' άγουρα παιδάκια να παίζουν τους πολέμους...