Αυτό δεν σημαίνει ότι είστε αδύναμοι ή έχετε παραιτηθεί. Το μόνο που σημαίνει είναι ότι είστε αρκετά ευαίσθητοι για να αντιδράσετε αμέσως σε μια αρνητική κατάσταση. Όμως, τι συμβαίνει όταν όλα είναι φαινομενικά καλά, αλλά εσείς αισθάνεστε λυπημένος;

Η πιο προφανής εξήγηση θα ήταν μια ψυχική ασθένεια όπως η κατάθλιψη ή το άγχος. Ορισμένες άλλες αιτίες που σχετίζονται με την υγεία περιλαμβάνουν την έλλειψη κάποιας βιταμίνης, την απουσία σωματικής άσκησης και την κακή διατροφή. Στην ουσία, είμαστε «μηχανές», έτσι οι επιλογές του τρόπου ζωής μας έχουν τεράστια επίδραση στις διαθέσεις μας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα συναισθήματά μας είναι, ως επί το πλείστον, διαφορετικοί συνδυασμοί ορμονών και νευροδιαβιβαστών.

Ωστόσο, σε αυτό το σημείο δε θα επικεντρωθούμε σε αυτές τις ευρέως γνωστές αιτίες διαταραχής της διάθεσής μας. Θα προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε στις ειδικότερες αιτίες της θλίψης.

Παρακάτω είναι μερικές αιτίες της «αδικαιολόγητης», αρχικά, θλίψης που ίσως δεν έχουμε λάβει υπόψη μας.

Ίσως να περνάτε μία περίοδο αναπροσαρμογής

Μια μεταβατική περίοδος μπορεί να σάς κάνει να αναθεωρήσετε ολόκληρη τη ζωή σας ακόμα και όταν όλα φαίνονται να πηγαίνουν ομαλά. Αρχίζετε να ρωτάτε τον εαυτό σας ερωτήσεις όπως: Η ζωή μου έχει νόημα, Γιατί είμαι εδώ, Έχω κάνει τις σωστές επιλογές στη ζωή μου;

Αυτή η περίοδος μπορεί να είναι μια οδυνηρή εμπειρία που συνοδεύεται από αισθήματα απόγνωσης, απογοήτευσης και ματαίωσης. Είναι σαν τα πάντα στη ζωή ξαφνικά να μην έχουν νόημα και να καταρρέουν. Ωστόσο, μια τέτοια «κρίση» συμβαίνει συχνά για το δικό σας καλό και τελικά σας βοηθάει να βρείτε τον σκοπό σας στη ζωή.

Όταν αισθάνεστε λυπημένοι χωρίς κανένα προφανή λόγο, παρατηρήστε προσεκτικά τη διαδικασία σκέψης σας. Αν ρωτάτε τον εαυτό σας ερωτήσεις σχετικά με τη θέση σας σε αυτόν τον κόσμο τότε ίσως η θλίψη σας είναι ένα σύμπτωμα μιας τέτοιας φάσης.

Αυτό θα μπορούσε να είναι μια κρίση στα χρονικά ορόσημα της ζωής σας
Μια κρίση σαν αυτή μπορεί να μοιάζει στο μεγαλύτερο μέρος της με την κρίση σε μια οποιαδήποτε άλλη μεταβατική περίοδο της ζωής, με τη διαφορά ότι αυτή η κρίση μας κάνει να σκεφτόμαστε συγκεκριμένα ζητήματα.

Για παράδειγμα, εάν βρίσκεστε στην ηλικία των 20 ετών, η κρίση μπορεί να έχει να κάνει με τη μετάβασή σας στην ενηλικίωση. Οι ξέγνοιαστες ημέρες της εφηβείας παρέμειναν στο παρελθόν και τώρα πρέπει να αντιμετωπίσετε μια ενήλικη ζωή με τις συνήθειες και τα καθήκοντά της.

Μπορεί επίσης να έχετε παρατηρήσει ότι η δική σας αντίληψη για τον κόσμο είναι διαφορετική πλέον. Δεν αισθάνεστε ενθουσιώδεις για τα πράγματα ή δεν έχετε την ενέργεια να βγείτε, να συναντήσετε νέους ανθρώπους και να ξεκινήσετε νέες δραστηριότητες. Αυτό μπορεί να σας κάνει να αισθάνεστε λυπημένοι γιατί σκέφτεστε ότι η ζωή δεν θα είναι ποτέ ξανά τόσο «συναρπαστική» όσο πριν.

Το ίδιο ισχύει και για άλλες ηλικίες. Για παράδειγμα, στα 30 σας, μπορεί χρειαστεί να αγωνιστείτε για την οικοδόμηση μιας σωστής επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Έχοντας ως τότε μια βαρετή κι άσκοπη δουλειά που δεν σας γεμίζει καθόλου, αυτό και μόνο αρκεί για να πυροδοτήσει μια κρίση.

Οι πιθανοί λόγοι μιας κρίσης ζωής σε οποιαδήποτε ηλικία είναι αμέτρητοι, αλλά όλοι έχουν μια κοινή ρίζα κι αυτή είναι η έλλειψη ικανοποίησης. Ίσως έχετε απομακρυνθεί από τους στόχους σας ή ακολουθείτε τα λάθος βήματα. Όλα αυτά πιθανότατα σας κάνουν να αισθάνεστε ότι η ζωή σας κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση. Για να λύσετε αυτήν την κρίση, πρέπει να αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που σας κάνει να αισθάνεστε δυσαρεστημένοι.

Κατά βάθος είστε μοναχικός

Είναι σημαντικό να διαχωριστεί το να αισθανόμαστε θλιμμένοι χωρίς λόγο, από τη μοναξιά και από την αίσθηση ότι κανείς δεν μας καταλαβαίνει. Η κατανόηση είναι συχνά πιο σημαντική από την αγάπη. Όταν κάποιος μας καταλαβαίνει πραγματικά, τότε είμαστε συνδεδεμένοι με αυτόν σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Δεν είναι μόνο μια συναισθηματική σχέση, αλλά και μια πνευματική ένωση.

Όμως, θα μπορούσαμε να είμαστε μοναχικοί χαρακτήρες κατά βάθος χωρίς να το γνωρίζουμε; Εδώ, χρησιμοποιώ τη φράση «κατά βάθος» γιατί δεν χρειάζεται να είσαι μόνος για να αισθάνεσαι τον πόνο της μοναξιάς. Μπορεί να είμαστε με κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, την οικογένεια ή τους φίλους μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να αισθανθούμε μοναξιά.

Στην πραγματικότητα, η βαθύτερη και πιο οδυνηρή μοναξιά είναι όταν αισθανόμαστε μόνοι, χωρίς να νιώθουμε ότι μας ακούνε και μας καταλαβαίνουν οι σημαντικοί – για εμάς - άλλοι. Θα μπορούσαμε να συναναστρεφόμαστε με λάθος άτομα ή να είμαστε σε σχέση με κάποιον που δεν μοιράζεται παρόμοιες αξίες και στόχους με εμάς στη ζωή.

Ακόμη και αν δεν αντιλαμβανόμαστε το γεγονός ότι είμαστε περιτριγυρισμένοι από λάθος ανθρώπους, βαθιά μέσα μας, το γνωρίζουμε. Ως εκ τούτου, τα συναισθήματα της «ανεξήγητης» θλίψης, εξηγούνται! Με αυτόν τον τρόπο επικοινωνούμε με τον εαυτό μας και τον κατευθύνουμε προς τους σωστούς ανθρώπους. Όπως είναι λογικό, μια τέτοια συνειδητοποίηση αποτελεί πάντα μια οδυνηρή διαδικασία.

Η έλλειψη ανάπτυξης

Τι γίνεται αν έχετε τη δουλειά των ονείρων σας και τους σωστούς ανθρώπους στη ζωή σας, αλλά εξακολουθείτε να αισθάνεστε λυπημένοι; Μια άλλη πιθανή αιτία θα μπορούσε να είναι η έλλειψη ανάπτυξης.

Μήπως έχετε βολευτεί παραπάνω απ’ όσο χρειάζεται στη «ζώνη άνεσής» σας; Ίσως γι’ αυτό το λόγο η ζωή σας στερείται ανάπτυξης και αλλαγών. Ως αποτέλεσμα, βρίσκεστε κολλημένοι σε μια ζωή που φαίνεται σα να μην σας αφήνει να πάτε παρακάτω.

Όσο άνετοι και βολεμένοι κι αν νιώθουμε - αν δεν αλλάξει ποτέ τίποτα και δεν βελτιωνόμαστε ως άτομα και ως προσωπικότητες, τελικά, θα βρεθούμε σε ένα αδιέξοδο θλίψης. Στη συνέχεια, θα συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή μας περνάει και εμείς είμαστε απλώς παρατηρητές, όχι συμμετέχοντες.

Καταβάλλετε πάρα πολλή προσπάθεια για να ικανοποιήσετε τις προσδοκίες των άλλων

Στις μέρες μας, βιώνουμε συνεχώς την πίεση από τις κοινωνικές προσδοκίες. Πώς πρέπει να συμπεριφερθούμε, πού πρέπει να δουλέψουμε, τι πρέπει να φορέσουμε και ούτω καθεξής. Εκτός από αυτό, οι οικογένειές μας, οι φίλοι, οι συνάδελφοί μας έχουν και εκείνοι τις δικές τους προσδοκίες από εμάς.

Όταν προσπαθούμε πολύ σκληρά για να ανταποκριθούμε σε όλες αυτές τις προσδοκίες, αυτό μπορεί να μας οδηγήσει μακριά από το σκοπό μας στη ζωή. Μπορεί να παραμελούμε τις δικές μας ανάγκες για να ευχαριστήσουμε τους άλλους. Θα μπορούσαμε να παραιτηθούμε από τους στόχους μας μόνο και μόνο για να ακολουθήσουμε μια πιο ασφαλή και κοινωνικά αποδεκτή πορεία.

Ακόμα και να μπορούσαμε να ικανοποιήσουμε όλες τις προσδοκίες των άλλων, αυτό δεν θα μας έφερνε πιο κοντά στην αληθινή ευτυχία, αν αυτές οι προσδοκίες αντιτίθονταν στον σκοπό μας στη ζωή. Τελικά θα βρεθούμε να ζούμε τη ζωή κάποιου άλλου. Ως αποτέλεσμα, θα είμαστε επιρρεπείς στο αίσθημα θλίψης.

Για να συνοψίσουμε, εάν αισθάνεστε λυπημένοι χωρίς λόγο συχνά, θα πρέπει πιθανώς να επαναξιολογήσετε μερικά πράγματα στη ζωή σας. Πάρτε το χρόνο σας για να κατανοήσετε τις ανάγκες σας, τις σχέσεις σας με τους άλλους και τη ζωή σας γενικά. Μπορεί να έρθετε πρόσωπο με πρόσωπο με δυσάρεστες αλήθειες στη διαδικασία, αλλά αξίζει τον κόπο. Μερικές φορές είναι ο μόνος τρόπος να βρείτε τη θέση σας σε αυτόν τον κόσμο.

Κωνσταντίνα Αρβανίτη Συμβουλευτική Ψυχολόγος

Πηγή: psychologynow.gr