Τους αγαπάς.

Νταραβερίζεσαι και γίνεσαι μάτσο με δαύτους.

Φεύγεις.

Τους θυμάσαι όταν μείνεις για λίγο στο σπίτι σου, την ώρα που πέφτεις να κοιμηθείς.

Η θύμηση αξίζει μονάχα όταν ξέρεις πως θα κινήσεις για καινούργιο ταξίδι.

Η χειρότερη άρνηση, η μεγαλύτερη απελπισία, είναι να φουντάρεις στον τόπο σου και να ζεις με τις αναμνήσεις».

Η βάρδια - Νίκου Καββαδία

σ. 175