Αναλογίζομαι την ώρα που θα φεύγεις

Νομίζοντας πως πήρες ό,τι ήθελες να πάρεις

Δίχως ποτέ να σου περάσει απ' το μυαλό

Πως πήρες ό,τι σου άξιζε να πάρεις

* * *

Αιθέρια λάσπη

Τώρα ταξιδεύεις χωρίς φόβο

Δικαιωμένη ως τις άκρες των νυχιών σου

Περιφέροντας την αιθέρια λάσπη σου

Το άρωμα των ζαχαρωμένων σπονδύλων σου

Και τη φωταγωγία της γλώσσας σου

Στο χωρίς τέλος ξεκίνημα

Όλων των πιθανοτήτων

Σε ζηλεύω

Σε λυπάμαι

Σε αγνοώ

Σκύβεις πάνω από το λεκέ της ανυπαρξίας σουΘρηνώντας που δεν είσαι περισσότερο νεκρή

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)