Μια φορά το χρόνο

28.12.2013
Μια φορά το χρόνο
ΚΑΘΕ χρόνο στις γιορτές γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Αγαπάμε τις γυναίκες μας. Αγαπάμε περισσότερο τα παιδιά μας, θυμόμαστε να περάσουμε από το πατρικό σπίτι. Κι είτε τα Χριστούγεννα, είτε την Πρωτοχρονιά, φωνάζουμε (αν ζούνε) τη μαμά και τον μπαμπά να φάμε όλοι μαζί. Σαν οικογένεια. Σαν οικογένεια, που δεν υπάρχει τις άλλες 360 μέρες, αφού ο καθένας τρώει μόνος του. Άλλη ώρα ο μπαμπάς, άλλη η μαμά κι ο μικρός στο σαλόνι, απέναντι στην τηλεόραση, ή στο δωμάτιό του.
 
Αυτές τις άγιες μέρες δεν γινόμαστε μόνο καλύτεροι άνθρωποι. Γινόμαστε και φιλάνθρωποι. Σκεφτόμαστε τον διπλανό μας. Είναι ένα άλλοθι αυτό της κοινωνίας. Και σε συλλογικό επίπεδο και σε ατομικό.
 
Να φάει ο άστεγος ένα πιάτο φαΐ μέρες που είναι. Όλο τον άλλο χρόνο, που είναι νηστικός, δεν τρέχει κάστανο. Δεν μπορείς να πεις ότι όλες αυτές οι πρωτοβουλίες χαρακτηρίζονται από σκοπιμότητα. Από υστεροβουλία. Όπως ξεπλένουν κάποιοι τα λεφτά τους, με την ίδια ευκολία ξεπλένουν και την εικόνα τους μέσω της φιλανθρωπίας.
 
Την οποία φροντίζουν να τη δημοσιοποιούν και να την διαφημίζουν. Όταν κλέβεις από την εφορία κάτι περισσεύει να δώσεις και στην εκκλησία. Στην καλύτερη περίπτωση, ωστόσο, μιλάμε για μια καθιερωμένη πράξη ρουτίνας, που οφείλουμε να κάνουμε. Γιατί είναι συνήθεια, γιατί έτσι πρέπει.
 
Έτσι, λοιπόν, και στο ποδόσφαιρο. Η Σουπερλίγκ δίνει δώρα στα μικρά παιδιά. Ο Παναθηναϊκός ζήτησε από τους οπαδούς του να προσφέρουν τρόφιμα. Ο Ολυμπιακός έκανε φιλικό παιχνίδι μεταξύ των παλαιμάχων και των ρεπόρτερ. Ουδείς αμφιβάλλει για τις καλύτερες των προθέσεων.
 
Να τον κάνουνε σαν τα μούτρα τους
 
Ταυτόχρονα, όμως,έχουμε και τους κατ΄επάγγελμα φιλάνθρωπους. Τους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής, που μοιράζει τρόφιμα, μόνο σε Έλληνες, αλλά τώρα που της κόψανε την επιχορήγηση και δεν μπορεί πλέον να βοηθάει τους φτωχούς. Όπως τους βοήθαγε ο Καρατζαφέρης, που είναι εκτός Βουλής, αλλά είχε αρχίσει πρώτος αυτή τη φάμπρικα με το "κοινωνικό παντοπωλείο".
 
Κι αν γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω θα δούμε ότι τρόφιμα στους φτωχούς του Σικάγο έδινε ο Αλ Καπόνε, ενώ σημαντικό φιλανθρωπικό έργο είχε αναπτύξει και η Κου Κλουξ Κλαν. Τι θέλει να ξαναπεί η ταπεινότητά μου: Ότι ποτέ και πουθενά δεν έλυσε το πρόβλημα η φιλανθρωπία. Αν ο άλλος πεινάει 360 μέρες το χρόνο, το να τον ταΐσει μια φορά η Χρυσή Αυγή, δεν λέει απολύτως τίποτα. Ίσως μάλιστα να τον κάνουν με τα μούτρα τους.
 
Ειδικά το μια φορά το χρόνο, οι Έλληνες το έχουνε κάνει πατέντα. Μια μέρα το χρόνο, την Πρωτομαγιά, θυμούνται ότι είναι εργαζόμενοι και πρέπει να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Μια μέρα τον χρόνο, στις 17 Νοέμβρη, βγαίνουν για να φωνάξουν "φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι". Δυο φορές τον χρόνο, στη γιορτή και στα γενέθλιά τους, θυμούνται να κάνουν δώρα στις γυναίκες τους. Όλες τις άλλες μέρες είναι με τη γκόμενα.
 
Μια φορά τον χρόνο οι μαθητές τιμάνε τη μνήμη του Γρηγορόπουλου. Δυο φορές τον χρόνο, την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου, θυμούνται οι Έλληνες το ένδοξο παρελθόν τους. Μια φορά, στα τέσσερα χρόνια, όταν γίνονται εκλογές, πιστεύει ο Έλληνας ότι με την ψήφο του μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Διώχνει τους άχρηστους που είχε ψηφίσει την άλλη φορά, επιλέγοντας τους επόμενους άχρηστους.
 
Γιατί τους έχει κόψει η πείνα
 
Επετειακά λειτουργεί ο Έλληνας σε όλες τις δραστηριότητές του. Μια φορά τον χρόνο, μια φορά στο τόσο να κάνει το καθήκον του κι όλες τις άλλες μέρες τσιμέντο να γίνει. Δυο φορές τον χρόνο, για να μη ξεχνιόμαστε, θυμούνται ότι είναι Χριστιανοί. Ρίχνουνε τις στρακαστρούκες στην Ανάσταση, κάνουνε βιαστικά τον σταυρό τους και ντουγρού για την μαγειρίτσα, γιατί τους έχει κόψει η πείνα.
 
Οι Έλληνες τις θρησκευτικές επετείους τις έχουνε συνδυάσει με την μάσα. Κι ειδικά το Πάσχα με τα αρνιά που σουβλίζουνε και τα κοκορέτσια. Ξεφύγαμε, όμως.
 
Σε αυτή την επετειακή συμπεριφορά συμπεριλαμβάνεται και η φιλανθρωπία τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων. Και δεν θέλω να πω ότι λειτουργούν όλοι σαν τον Εσκομπάρ, που πρώτος και καλύτερος, βοήθαγε τους φτωχούς της Κολομβίας. Θέλω να ξαναπώ ότι φιλανθρωπία εκφράζει την υποκρισία της κοινωνίας. Ότι δήθεν σκεφτόμαστε τον συνάνθρωπό μας και τον βοηθάμε, κάνοντας το καθήκον μας.
 
Εξασφαλίζοντας και την έξωθεν καλή μαρτυρία και ρεζερβέ για τον παράδεισο. Η φτώχεια, ωστόσο, με άλλους τρόπους αντιμετωπίζεται. Τα κοινωνικά προβλήματα με άλλους τρόπους λύνονται. Αν λυνόντουσαν με τη φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη θα είχαν λυθεί προ πολλού.
 
Γράφει ο Κώστας Καίσαρης 
 
Πηγή: sport24.gr