Σε ένα πλωτό σπίτι, στο Κάιρο, με θέα τον Νείλο, η Mia Grondhal και η Angie Balata γέννησαν την ιδέα για ένα πρωτοποριακό πρότζεκτ. Η ιστορία ξεκίνησε στις αρχές του 2013. Η Grondhal, Σουηδή δημοσιογράφος, είχε αποφασίσει ότι ήθελε να οργανώσει ένα event στον δρόμο, για την κυκλοφορία του βιβλίου της, Revolution Graffiti.
Ένα βιβλίο για το οποίο η ίδια είχε περάσει πάνω από ενάμιση χρόνο, ακολουθώντας γκραφιτάδες σε όλη την Αίγυπτο, "καθώς ζωγράφιζαν την Επανάσταση, στους δρόμους της χώρας". Μετά από τα ταξίδια της, ήταν παθιασμένη και αποφασισμένη να κρατήσει ζωντανές τη δυναμική και τη δημιουργικότητα που γεννήθηκαν μέσα σε μία ταραγμένη χώρα.
Βασιζόμενη στις φιλίες που είχε αναπτύξει με καλλιτέχνες, πρότεινε σε μερικούς από αυτούς να ξεκινήσουν ένα μεγαλύτερο πρότζεκτ, επικεντρωμένο στις γυναίκες. Την ίδια εποχή, η Angie Balata είχε αποφασίσει να παρατήσει τη δουλειά της, για να επικεντρωθεί στην πολιτιστική σκηνή του Καΐρου. Οι δύο γυναίκες δεν άργησαν να δραστηριοποιηθούν.
Η ιδέα ήταν να εξερευνηθεί ο τρόπος με τον οποίο μπορούσε το γκραφίτι και η τέχνη του δρόμου να χρησιμοποιηθούν σε ένα πρότζεκτ που συνδυάζει τη δημιουργικότητα και τη μοναδικότητα των κορυφαίων καλλιτεχνών του δρόμου, στην Αίγυπτο, σε μία δουλειά που επικεντρώνεται στην ενδυνάμωση της θέσης των γυναικών.
Δυστυχώς, στην Αίγυπτο, η θέση της γυναίκας, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά, είναι δυσμενής. Τι συμβαίνει, όταν το γκραφίτι, μία παράνομη τέχνη, γίνεται η ισχυρότερη μορφή αντίστασης, σε μία χώρα που μαστίζεται από συγκρούσεις, ως το βασικό εργαλείο για να περάσει ένα μήνυμα ότι οι γυναίκες είναι εδώ και δικαιούνται ισότητα;
Η απάντηση; Δημιουργούνται “Οι Γυναίκες στους Τοίχους”. Μία εκστρατεία για την εκπαίδευση των Αιγυπτίων για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο γυναικείος πληθυσμός της χώρας. Οι δύο γυναίκες κατέθεσαν πρόταση για χρηματοδότηση της ιδέας από το Κέντρο Πολιτισμού και Εκπαίδευσης της Δανίας, και σε λίγες βδομάδες, το κονδύλι για να ξεκινήσουν είχε εγκριθεί.
Όπως περιγράφουν Balata και Grondhal, πέρασαν τον περισσότερο από τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους, αναζητώντας συνεργασίες με καλλιτέχνες από διαφορετικά πεδία, βρίσκοντας μεγάλη ανταπόκριση. Όταν η ομάδα είχε μαζευτεί, απέμενε ο χώρος. Με τη βοήθεια φίλων, ανακάλυψαν ένα παλιό γκαράζ.
Ήταν ένα κτίριο 80 ετών. “Από την πρώτη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας εκεί και είδαμε τους παλιούς, βρώμικους τοίχους και την ψηλή οροφή, ξέραμε ότι ήταν το τέλειο μέρος”, γράφει η Angie Balata, στο site της δράσης. Ο χώρος για το διπλό event που σχεδίαζαν – παρουσίαση του βιβλίου της Grondhal και επίσημη έναρξη των Γυναικών στους Τοίχους – είχε βρεθεί.
Τα πράγματα, στη συνέχεια, πήραν τον δρόμο τους. Ένας στρατός από νεαρούς καλλιτέχνες, από κάθε γωνιά της Αιγύπτου, κατέκλυσε το γκαράζ, μετατρέποντάς το στο μοναδικό σημείο στην Αίγυπτο, όπου οι καλλιτέχνες μπορούσαν να συνδυάσουν τη διασκέδαση με μία αποστολή. Δεν υπήρχαν κανόνες, ο καθένας μπορούσε να ζωγραφίσει στους τοίχους ό,τι ήθελε.
Τελικά, το The Garage Walls, Vol. 1, έγινε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα events στην Αίγυπτο, χάρη στην ομορφιά των έργων και την αποφασιστικότητα μίας ενωμένης ομάδας να το δει να πετυχαίνει. Η μοναδικότητα της εμπειρίας ήταν το καύσιμο που χρειάζονταν. Και η τέχνη κατάφερε να επικοινωνήσει ένα μήνυμα που, πάντα, δυσκολεύονταν να ακουστεί.
Όπως λένε οι εμπνεύστριες της ιδέας, "αυτό ήταν ένα από τα πρώτα και μοναδικά πρότζεκτ, εκτός των μουσικών, που μάζεψε τόσους πολλούς καλλιτέχνες σε εθνικό επίπεδο, όλους αφοσιωμένους σε έναν σκοπό". Από τότε, οι Γυναίκες στους Τοίχους μεγάλωσαν. Το αποτέλεσμα; Υπέροχες τοιχογραφίες (murals) σε όλη την Αίγυπτο, από το Λούξορ μέχρι την Αλεξάνδρεια.
Σήμερα, περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες δουλεύουν μαζί, στους δρόμους διαφορετικών πόλεων της Αιγύπτου. Μία ομάδα από νεαρούς σκηνοθέτες τους ακολουθεί παντού και καταγράφει κάθε στιγμή του ταξιδιού και μία μεγαλύτερη ομάδα μουσικών ετοιμάζει τραγούδια για το πρότζεκτ. Απώτερος στόχος, η δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ για τις Γυναίκες στους Τοίχους.
Αυτό που ξεκίνησε σαν μία εκστρατεία για την ενδυνάμωση της θέσης των γυναικών στην Αίγυπτο έχει μεγαλώσει, φτάνοντας, σήμερα, να είναι μία πειραματική καλλιτεχνική πλατφόρμα, όπου κάθε είδους καλλιτέχνης μπορεί να ενωθεί με άλλους, για να παραγάγει ένα κολάζ, στον δρόμο, στον κινηματογράφο, στη μουσική.
Πάνω από όλα, να δημιουργήσει Γυναίκες στους Τοίχους που φωνάζουν για τα δικαιώματα των Γυναικών της Ζωής. Και στον πυρήνα του πρότζεκτ είναι οι ανθρώπινες ιστορίες. Κάθε καλλιτέχνης φέρνει τις δικές του εμπειρίες. Και όλοι μαζί ανακαλύπτουν τον καθημερινό αγώνα της Αιγύπτιας γυναίκας, μέσα σε μία κοινωνία που, ακόμα, σε μεγάλο βαθμό, αρνείται να τις δει σαν ίσες.
Οι αντιδράσεις ήταν ανάμεικτες, παραδέχονται οι καλλιτέχνες. Υπάρχουν κάποιοι που δεν είδαν με καλό μάτι το κίνημα. Αντέδρασαν, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να καταστρέφουν τη δουλειά των καλλιτεχνών ή να στέκουν εμπόδιο μπροστά τους. Αλλά η ομάδα δεν το έβαλε κάτω.
"Ο κόσμος έχει μία αρνητική προκατάληψη απέναντι στο γκραφίτι. Δεν είναι συνηθισμένος στη δημόσια συζήτηση για κοινωνικοοικονομικά θέματα, όπως τα δικαιώματα των γυναικών και η στήριξή τους", εξηγεί ο Αλεξανδρινός καλλιτέχνης Omar Badran. Τελικά τους άρεσε. "Σήμερα, μας προσφέρουν ακόμα και καφέ, όπου πάμε να δουλέψουμε".
Οι Γυναίκες στους Τοίχους συνεχίζουν. Πάνω από ένα χρόνο μετά το πρώτο event, ολοκλήρωσαν μία ακόμα δουλειά στο Κάιρο. Στις πόλεις που οργανώνουν events πυροδοτούν τη συζήτηση. Για τη σεξουαλική παρενόχληση, τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία, τη βία κατά των γυναικών. Επιτρέπουν σε όλους να δουν ότι ένας καλύτερος κόσμος είναι δυνατός.
Πηγή: pathfinder.gr
