Να κοιτάζεις ψηλά για τον ουρανό μέσα απ’ το στόμιο.

Να ανάβεις μικρές φωτιές με τα σπασμένα σκαριά από ψαρόβαρκες.

Να εξασκείσαι στα σήματα καπνού.

Να καλείς παλιούς φίλους, και να αφουγκράζεσαι την ηχώ από μακρινές φωνές.

Να οργανώνεις το ημερολόγιό σου.

Να ονειρεύεσαι την ακτή.

Να αναζητάς παντού τη θαμπή ανταύγεια του φωτός.

Να προχωράς στα γραπτά σου.

Να ξανασκέφτεσαι την καθεμία απ’ τις εκατομμύρια επιλογές της ζωής σου.

Να αντέχεις τις στιγμές της αηδίας για τον εαυτό σου.

Να βρεις την απόδειξη για τους πριν από εσένα.

Να την καταστρέψεις.

Προσπάθησε να κάνεις απόλυτη ησυχία, κι άκου τους ήχους των μηχανών και της κίνησης των νερών.

Να ακούς τον ήχο της καρδιάς σου.

Να ευχαριστείς που είσαι εδώ, που σε έχει καταπιεί με τις ελπίδες σου ολόκληρες, εδώ όπου μπορείς να σταθείς και να περιμένεις.

Να νοσταλγείς.

Να σκέφτεσαι όλα τα πράγματα που έκανες και που θα μπορούσες να είχες κάνει.

Να θυμάσαι να στέκεσαι στο κέντρο της σιγαλής θάλασσας τη νύχτα, με τις μύτες των ποδιών σου να δείχνουν ξανά και ξανά προς τα κάτω, κάτω στους σκοτεινούς βυθούς.

Απόδοση: Μαργαρίτα Παπαγεωργίου

Πηγή: frear.gr