Η φιλία είναι φιλία όταν ο ένας φίλος γίνεται καθαρός, τίμιος καθρέφτης για τον άλλο.

Όχι τα νερά μιας μεθυσμένης λίμνης που, όπως με τον Νάρκισσο, σου επιστρέφει ερωτεύσιμο το είδωλό σου.

Ένα χαμόγελο με χείλη κλειστά. Η καμπύλη του σχηματίζεται αμυδρά και φευγαλέα. Τα μάτια απαθή, το πρόσωπο σφιγμένο. Διάρκεια ένα με δύο δευτερόλεπτα. Λες το μυαλό να προλαβαίνει να το επεξεργαστεί;

Το ψεύτικο χαμόγελο. Ναι, ξέρω καλά ποιο είναι αυτό. Το έχω μάθει, το έχω συνηθίσει. Γίνεται σχεδόν αυτόματα, σαν το ανοιγόκλεισμα των ματιών. Είναι η απάντηση στο αν είσαι καλά. Είναι το ευχαριστώ για τον καφέ που αγοράζεις. Είναι η σιωπή σου όταν ακούς κάτι χυδαίο. Είναι η προσωποποίηση των καλών σου τρόπων. Είναι ένα πνιγμένο συναίσθημα, όπως ο φόβος.

«Η ζωή πρέπει να παρθεί ως παιχνίδι» ΠΛΑΤΩΝ

Στην προσπάθειά του ο άνθρωπος, να μπορέσει να ελέγξει καταστάσεις και στην ακόμη καλύτερη περίπτωση να τις προβλέψει, εδραιώθηκαν τρόποι και συστήματα, που οδήγησαν στην διαμόρφωση τομέων της επιστήμης, αλληλοεξαρτώμενων συνήθως, όπως φαίνεται και στην περίπτωση των Μαθηματικών, της Στατιστικής και της Θεωρίας Πιθανοτήτων.

Δρόμοι παλιοὶ ποὺ ἀγάπησα καὶ μίσησα ἀτέλειωτα

κάτω ἀπ᾿ τοὺς ἴσκιους τῶν σπιτιῶν νὰ περπατῶ

νύχτες τῶν γυρισμῶν ἀναπότρεπτες κι ἡ πόλη νεκρὴ

Οξύνοντας το πνεύμα, η αντιπαράθεση είναι πράγματι ωφέλιμη και για τις δύο πλευρές, προκειμένου να διορθώσει κανείς εσφαλμένες σκέψεις και να αντιληφθεί νέες απόψεις.

Όμως στη μόρφωση και την πνευματική δύναμη, οι δύο αντίπαλοι πρέπει να είναι σε κάποιο βαθμό ισοδύναμοι.

Αν ένας εκ των δύο στερείται παιδείας, δεν θα μπορέσει να καταλάβει τον άλλον, καθώς δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον ανταγωνιστή του.

"Θέλω κάτι να μοιραστώ μαζί σου. Ζηλεύω τους ανθρώπους που αγγίζονται με τους άλλους χωρίς καμία δυσκολία. Νιώθω πως το χάδι είναι μία μαγική στιγμή γι’ αυτούς. Για μένα αποτελεί ένα ακόμα αίσθημα ασφυξίας, δυσφορίας, πνιξίματός."

Κοίτα να ντύνεσαι καλά

Ηρθ' ο χειμώνας, πιες ακόμα μια γουλιά

"Δεν είμαι ποιητής, όμως, όταν οι στίχοι άρχισαν να σφυροκοπούν το μυαλό μου, ένιωσα πόσο οι λέξεις μπορεί να ντυθούν στο αίμα· πόσο να με λυτρώσουν..."  - Μίκης Θεοδωράκης

Ανάμεσα στον τέταρτο και όγδοο μήνα της βρεφικής ζωής, το παιδί βγαίνει από την παραδείσια κατάσταση, αρχίζει και καταλαβαίνει τα όρια του, ότι είναι ένα αδύναμο πλάσμα, απόλυτα εξαρτημένο από τη μητέρα, την οποία δεν ελέγχει.

Για αυτό τότε αρχίζουν τα βρέφη να κλαίνε ή να παθαίνουν μεγάλους φόβους.

Τότε είναι η βάση της δημιουργίας πολλών υποχονδριακών και ψυχοσωματικών ασθενειών.

Για ποιον Αύγουστο μίλησαν όλοι,
που χάθηκαν μέσα του.

Χάθηκαν και ένιωσαν
τι θα πει πρώτο φιλί,
έφαγαν και δροσίστηκαν,
από το δροσερό νέκταρ των
καλοκαιρινών φρούτων.