Στις 12 Δεκεμβρίου του 1863, γεννιέται στο Όσλο της Νορβηγίας ο Έντβαρτ Μουνκ, ο ζωγράφος τη φήμη του οποίου ξεπέρασε ένα από τα έργα του: η περίφημη «Κραυγή».

Η Φουερτεβεντούρα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο από τα Κανάρια Νησιά της Ισπανίας και είναι γνωστή για τις λευκές αμμουδιές της. Ωστόσο, λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν το σπάνιο χαρακτηριστικό που διαθέτει μια από τις παραλίες του νησιού – η οποία έχει βότσαλα σε σχήμα ποπ κορν!

Έγινε διάσημη στο ευρύ κοινό ως η επιστήμονας που μίλησε με τους χιμπαντζήδες.

Η Jane Goodall (3 Απριλίου 1934) η κορυφαία ανθρωπολόγος, μέσα από την πρωτοπόρο μελέτη της τη δεκαετία του '60, ήταν η πρώτη που απέδειξε πως ο άνθρωπος δεν είναι το μοναδικό είδος στον πλανήτη που μπορεί να δημιουργεί και να χρησιμοποιεί εργαλεία αλλά και πως τα ζώα έχουν συναισθήματα και προσωπικότητα.

«Αυτό δεν είναι πίπα», ζωγράφισε o Ρενέ Μαγκρίτ στο έργο του «Η προδοσία των εικόνων», φέρνοντας τον θεατή αντιμέτωπο με την απεικόνιση ενός αντικειμένου που αρνείται τον εαυτό του.

Σε άλλα έργα του οι απρόσωποι εικονιζόμενοι αρνούνται το πρόσωπό τους. Κι όμως το νόημα δεν είναι κρυμμένο πίσω από τα πράγματα αλλά επάνω στην επιφάνεια όσων βλέπουμε, το περίφημο «μυστήριο της πραγματικότητας» όπως το αποκαλούσε.

Είναι ο συγγραφέας στον οποίο οφείλουμε όχι μόνο την απόλυτη ποιητική του χρόνου, ως γιατρού, ως εκδικητή, ως τυμβωρύχου, ως συντηρητή, ως δασκάλου, αλλά και τις πιο μεστές διατυπώσεις για τον έρωτα, τον θάνατο, τη συντριβή που προκαλεί η φθορά – και πάλι – του χρόνου.

Έχεις σκεφτεί πως τα παιδιά είναι τα συμπτώματα των γονιών τους; Ίσως να σου ακούγεται κάπως περίεργο, διαβάζοντάς το, αλλά αν του δώσεις μια ευκαιρία θα διαπιστώσεις πως είναι μία αλήθεια, εύστοχα βαλμένη σε λέξεις.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Σβήνει το φως
από τα μάτια μου
κι όλα όσα έζησα
μπρος μου περνάνε.

Μιλάω στα δέντρα περσικά
Εγώ είμαι ξένος.

Για μια υγιή σχέση είναι πολύ σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε μέσα στο μυαλό μας ότι είμαστε ολοκληρωμένα όντα και ότι ο σύντροφός μας μπορεί να μας συμπληρώνει αλλά στην περίπτωση που μας αφήσει δεν παύουμε να είμαστε ολοκληρωμένοι.

Ο Λέων Τολστόι έγραψε μια κλασική νουβέλα για την παγκόσμια λογοτεχνία, Άννα Καρένινα, η οποία αντικατοπτρίζει τον πιο παθιασμένο, έντονο και επικίνδυνο έρωτα που πάντα οδηγεί σε τραγικό τέλος.

Το σύνδρομο της Αννας Καρένινα

Υπάρχει μόνο μία περίπτωση ένα καλό βιβλίο να βλάπτει σοβαρά την υγεία, όταν μεταφέρεται όχι στην οθόνη, αλλά στην πραγματικότητα. Γιατί τότε οι λογοτεχνικοί ήρωες καταλήγουν κάτι σαν... σύνδρομο.