Ξεκινάμε από αυτό, για να το αποκλείσουμε από τη λίστα μας: εντάξει, ο μίστερ Κρίστιαν Γκρέι και οι ερωτικές περιπέτειες του σε ένα δωμάτιο με χειροπέδες, μαστίγια και την αθώα παρθένα Αναστασία είναι το must της εποχής, καθώς έφερε στο επίκεντρο των μεγάλων mainstream κινηματογραφικών παραγωγών την ιστορία ενός σαδομαζοχιστικού έρωτα που ξετρέλανε το αναγνωστικό κοινό και κέρδισε τις χειρότερες κριτικές.

Όσοι μεγαλώσαμε στα 80s και τα 90s θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε τους παρακάτω ήχους με κλειστά τα μάτια, και από χιλιόμετρα μακριά.

Ο Santana κάνοντας βουντού στο τραγούδι των Fleetwood Mac δημιούργησε ένα από τα πιο σέξι κομμάτια που ηχογραφήθηκαν ποτέ. Καλώς ήρθατε στον κόσμο της «μαύρης μαγείας»...

Αυτό που είναι σπουδαίο σ’ αυτό το τραγούδι είναι η αλήθεια του. Λίγοι όμως κατάλαβαν πραγματικά το νόημά του… Το «Born In The U.S.A.» είναι ευλόγως ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια του Bruce Springsteen. Παίζεται κατά κόρον από το ραδιόφωνο και αποτελεί σταθερό μουσικό background των εορτασμών της 4ης Ιουλίου (Ημέρα Ανεξαρτησίας των Η.Π.Α.), παρόλο που στην πραγματικότητα το τραγούδι δεν είναι ο παιάνας του πατριωτισμού που ταιριάζει στον κυματισμό της σημαίας.

«Σκέτος», «με ολίγη», «πολλά βαρύς», «Ναι και Όχι», «μερακλίδικος». Μπορεί αρκετές φορές να ενδίδουμε στην έντονη γεύση ενός espresso, όμως οι σταθερές αξίες δεν πεθαίνουν ποτέ. Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσες παραλλαγές σε «-τσίνο» και αν κυκλοφορήσουν, η cult γοητεία του ελληνικού καφέ δύσκολα θα ξεπεραστεί.

O πόλεμος είναι κάτι τρομακτικό. Οι άνθρωποι και τα ζώα  κατά τη διάρκεια του πολέμου αναζητούσαν προστασία και θαλπωρή. 'Ισως να μοιάζουν με ιστορικές φωτογραφίες πολέμου. Δεν είναι.

Η εξέλιξη του ανθρώπου, τα επιτεύγματα και τα κατορθώματά του όπως τα γνωρίζουμε μέσα από την ιστορία κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων, είναι -το λιγότερο- άξια θαυμασμού.

Στην ιστορία του Τύπου τα εξώφυλλα των περιοδικών είχαν πάντα τη σημασία τους. Μάλιστα, πολλά υπήρξαν εξαιρετικά προκλητικά, προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή του κοινού και δημοσιότητα, αλλά και να περάσουν με δύναμη (που συχνά σοκάρει) το μήνυμά τους.

Τον έλκυε το περιθώριο. Έζησε χωρίς συμβάσεις και δεν δίσταζε να το λέει: «Σήμερα δεν έγραψα καθόλου, ήμουν όλη τη μέρα στον ιππόδρομο». Ανέδειξε φτωχούς και απελπισμένους χαρακτήρες στην άνθιση του αμερικανικού ονείρου και μόνο στην Ευρώπη βρήκε την αναγνώριση που του άξιζε. Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι δεν μελέτησε για να γράψει τα θέματα των έργων του, αλλά ήταν κομμάτι του κόσμου που περιέγραφε.

Κάποτε μπορούσες να πάρεις το λεωφορείο από το Λονδίνο για Δελχί, με μόλις $ 45, και για κάτι παραπάνω, είχες και τη γραφική διαδρομή στην ινδική υποήπειρο μέσω Τουρκίας, Λιβάνου, Κασμίρ, και Αφγανιστάν, σταματώντας σε ξενοδοχεία, εστιατόρια και καφέ κατά μήκος της διαδρομής των περιοχών που τροφοδοτηθούν σχεδόν αποκλειστικά με κάνναβη όλη την Δύση.

Σαράντα εννιά χρόνια πριν, σχεδόν μισό εκατομμύριο λάτρεις της μουσικής κατέβηκαν σε μια φάρμα γαλακτοκομικών στο Catskills, για να γιορτάσουν τρεις ημέρες για την ειρήνη, την αγάπη και το rock'n'roll. Το έτος ήταν το 1969 και συνολικά 32 συγκροτήματα ήταν στην εκδήλωση που έγινε ιστορία μουσικής.

Ο Helmut Herzfelt (1891-1968) ή John Hertfield, όπως ονομάστηκε αργότερα, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα και υπήρξε πρωτοπόρος στη χρήση της τέχνης ως πολιτικό όπλο για να πολεμήσει για τις ιδέες του και να διαμαρτυρηθεί για την ξενοφοβία που επικρατούσε εκείνη την εποχή.