«Κάθε φορά που ξυπνάω, βιώνω εκ νέου την απόλυτη ευχαρίστηση, αυτή τού να είμαι ο Σαλβαδόρ Νταλί». «Δεν παίρνω ναρκωτικά. Είμαι ναρκωτικό». «Αυτοί που δεν θέλουν να μιμηθούν τίποτα, παράγουν ένα τίποτα». «Δεν ζωγραφίζω ένα πορτρέτο για να μοιάζει με το μοντέλο. Θα έλεγα ότι το μοντέλο όσο πάει και μοιάζει περισσότερο με το πορτρέτο».
Όπως και οι άλλοι υπερρεαλιστές, ο Salvador Dali αγκάλιασε τις παράλογες και περίεργες αλήθειες του, σκάβοντας βαθιά στο ασυνείδητο εαυτό του για να βγάλει τα ευρήματά του πάνω στον καμβά.
Ο Salvador Dalí ξεκίνησε τις καλές τέχνες από μικρός, και το 1917, όταν ήταν 13 χρονών, ο πατέρας του διοργάνωσε την πρώτη του έκθεση στο σπίτι τους, με έργα και σκίτσα του μικρού από ξυλάνθρακα. Η πρώτη του δημόσια έκθεση, πραγματοποιήθηκε 2 χρόνια αργότερα. Το 1922, ο Dalí μετακόμισε στη Μαδρίτη για να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών Academia de San Fernando. Tο τεράστιο ταλέντο του ήταν εμφανές απ' τους πρώτους κι όλας πίνακές του, όπου πειραματιζόταν με διάφορα στυλ τέχνης όπως ο κυβισμός και ο ντανταϊσμός. Ο ντανταϊσμός δεν ήταν μόνο ένα κίνημα τον τομέα των τεχνών, αλλά κι ένα πολιτικό κίνημα, κι ο Dalí έμεινε στην ιστορία για τις πολιτικές του αναμείξεις και απόψεις.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ο Dalí είχε φιλικές σχέσεις με τον σκηνοθέτη Luis Buñuel και τον ποιητή Federico García Lorca, με τον οποίο αργότερα και θα συνεργαζόταν. Ο καλλιτέχνης αποβλήθηκε απ' την σχολή του το 1926, διότι υποστήριζε ότι κανένας καθηγητής δεν ήταν κατάλληλος για να τον εξετάσει. Τον ίδιο χρόνο ταξίδεψε στο Παρίσι για πρώτη φορά και γνώρισε τον Pablo Picasso, το είδωλό του. Την δεκαετία του 1940, συνεργάστηκε με τους Alfred Hichcock και Walt Disney, στα κινούμενα σχέδια.
Το έργο του Dalí, την δεκαετία του '30, είναι συνυφασμένο με τον τρόπο σκέψης του υπερρεαλισμού, προσπαθώντας να περιγράψει το ασυνείδητο. Επέλεγε εικόνες παρμένες απ' τα όνειρά του και τις ενσωμάτωνε στο φυσικό περιβάλλον. Γνώρισε τη μούσα του, Gala, το 1929, και μετακόμισε μαζί της, λίγο μετά. Παντρεύτηκαν το 1934, ενώ ανανέωσαν τους όρκους τους σε καθολική τελετή το 1958.
Η φήμη του καλλιτέχνη εξαπλώθηκε στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια με μια έκθεσή του στη Νέα Υόρκη το 1934 και στο Λονδίνο το 1936. Η τέχνη του Dalí έκανε πάταγο, αλλά παρόλο που ήταν ο πιο αναγνωρισμένος εκφραστής του υπερρεαλισμού, λόγω της επιδεικτικής και εκκεντρικής προσωπικότητάς του, διώχθηκε από το κίνημα από τον Breton το 1937. Υπήρχαν δύο λόγοι για αυτό: πρώτον, η τέχνη του είχε αρχίσει να γίνεται πιο παραδοσιακή, και δεύτερον οι πολιτικές του απόψεις -υποστήριζε ανοικτά τον στρατηγό Franco- δεν συμφωνούσαν με αυτές των υπερρεαλιστών.
Δεκαετία του '40
Ο Dalí και η Gala έζησαν στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, από το 1940 μέχρι το 1949. Έπειτα χώριζε το χρόνο του μεταξύ Ισπανίας, Παρισίων και Νέας Υόρκης, και τελικά μετακόμισε πίσω στην γενέτειρά του, Καταλονία. Άρχισε να πειραματίζεται με νέες και ποικίλες τεχνικές και μορφές τέχνης, και στα έργα του άρχισε να ολοένα και περισσότερο να ενσωματώνει οπτικές ψευδαισθήσεις. Το 1945 συνεργάστηκε με τον Alfred Hitchcock στο Spellbound, και με τον Walt Disney σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους ονόματι Destino, που τελικά κυκλοφόρησε το 2003.
Δεκαετία του '50
Στον Dalí άρεσαν πάρα πολύ και οι φυσικές επιστήμες και τα μαθηματικά, πράγμα που εκδηλώνεται σε πολλά έργα του, και κυρίως αυτά της δεκαετίας του '50, όπου οι πίνακες που ζωγράφιζε είχαν ως κεντρική ιδέα το κέρατο του ρινόκερου, στο οποιό και έβλεπε την θεϊκή γεωμετρία καθώς αυτό μεγαλώνει σε μια λογαριθμική σπείρα.
Μερικοί ιστορικοί τέχνης υποστηρίζουν ότι το ιδιοφυές έργο του Dalí έγινε μέχρι και το 1940. Φημολογείται ότι τα έργα των δεκαετιών 50's & 60's είναι 'γνήσια αντίγραφα' και ότι δημιουργήθηκε απ' τον καλλιτέχνη μετά το 1972 είναι ψεύτικο.
Τα τελευταία του χρόνια
Μετά το θάνατο της κατά 11 χρόνια μεγαλύτερής του, Gala, το 1982 o Dalí δήλωσε πως έχασε την θέλησή του να ζει και πιθανά έκανε μερικές απόπειρες αυτοκτονίας. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σχετικά άνετα στο Θέατρο & Μουσείο Dalí, της γενέτειράς του, και πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1989 από καρδιακή ανεπάρκεια.
Τον Dalí τον απασχόλησε εκτεταμένα ο συμβολισμός στο έργο του, που αντικατόπτριζε τα πολιτικά, επιστημονικά και ψυχολογικά του πιστεύω. Για παράδειγμα, τα περίφημα 'ρολόγια που λιώνουν' που πρωτοεμφανίστηκαν στο έργο 'The Persistence of Memory' υπονοούν την θεωρία του Einstein ότι ο χρόνος είναι σχετικός και όχι αμετάβλητος.
Ο ελέφαντας είναι επίσης μια επαναλαμβανόμενη εικόνα των έργων του Dalí. Απεικονίζονται κυρίως με 'μακριά, με πολλαπλές κλειδώσεις, σχεδόν αόρατα πόδια της επιθυμίας' με οβελίσκους στις πλάκες τους. Σε συνδυασμό με την εικόνα των εύθραστων ποδιών τους, οι οβελίσκοι, πέραν του φαλλικού συμβολισμού τους, δημιουργούν μια αίσθηση ψευδοπραγματικότητας.
Περιβάλλοντας τον επιδεικτικό του χαρακτήρα και την ιδιόμορφη εμφάνισή του, υπάρχουν επίσης πολλές εικασίες και ιστορίες για την ζωή του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η φήμη ότι αφού υπέγραφε αυτόγραφα για τους θαυμαστές του, πάντα κρατούσε τα στυλό που υπέγραφε.
Επίσης, συχνά ταξίδευε με το κατοικίδιό του - μια αιλουρότιγρη ονόματι Babou- ακόμη και στα ταξίδια του με το υπερπολυτελές του σκάφος SS France.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι είχε ένα τρόπο αποφυγής των λογαριασμών του στα εστιατόρια που σύχναζε, ζωγραφίζοντας επιταγές πάνω στο λογαριασμό. Η λογική του ήταν ότι τα εστιατόρια ποτέ δεν θα χρέωναν ένα τόσο πολύτιμο έργο τέχνης, και συνήθως, είχε δίκιο.
Κάποιες φήμες λένε ότι έκανε εξωφρενικές διαπραγματεύσεις για την τιμή των πινάκων του, λέγοντας στην Λαίδη Beaverbrook ότι είχε χρησιμοποιήσει το δηλητήριο από χίλιες σφήκες για να αραιώσει τις λαδομπογιές του, πράγμα που δικαιολογούσε την τιμή των εκατομμυρίων δολλαρίων που ζητούσε. Αυτό φυσικά, δεν ίσχυε, και επαληθεύει το γεγονός ότι μερικές φορές ο Dalí μπορούσε να γίνει απατεώνας.
Με την Frida Kahlo
Με το Andy Warhol
Με τον Alice Cooper
Με την Sabina Nore
Με την Francoise Hardy
Με τον Yves St. Laurent
Με την Raquel Welch
Πηγές: all-that-is-interesting