Τουλάχιστον έτσι θα σας έλεγαν, αν είχατε γεννηθεί τον 19ο αιώνα στη Δυτική Ευρώπη.

Υστέρα ονομάζεται το εσωτερικό της μήτρας. Την «υστερία» ως πάθηση την όρισε ο Φρόιντ, ως σύμπτωμα της ασταθούς, ή προβληματικής ερωτικής συμπεριφοράς. Φυσικά, ήταν η πιο συχνή «ασθένεια» των γυναικών. Κι αυτό, γιατί ουσιαστικά δεν υπήρχε τίποτα που δεν συγκαταλεγόταν στα πιθανά συμπτώματα.

Μια απ’ τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες, ήταν ο τεχνητός οργασμός, αν και οι ειδικοί δεν τον όριζαν ως τέτοιο. Οι «υστερικές» γυναίκες επισκέπτονταν έναν ειδικό γιατρό, ο οποίος έκανε μασάζ στα γεννητικά τους όργανα, μέχρι να φτάσουν στον «υστερικό παροξυσμό». Τα συμπτώματα του «παροξυσμού» ήταν μυϊκοί και κολπικοί σπασμοί, κραυγές, αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος και ένα έντονο αίσθημα ευφορίας.

Μετά από κάθε ραντεβού, οι ασθενείς έφευγαν ανακουφισμένες, αναζωογονημένες, ήρεμες και «μες την τρελή χαρά». Σήμερα είναι βέβαιο ότι είχαν έναν λυτρωτικό οργασμό. Τότε τις έλεγαν απλά υστερικές, με την καλή την έννοια.

Το τέλος του 19ου αιώνα έφερε τον ηλεκτρισμό και μαζί με αυτόν, τους πρώτους σύγχρονους δονητές. Η χρήση τους γινόταν, αρχικά, 

με ιατρική συνταγή και αφορούσε αποκλειστικά τη θεραπεία της λεγόμενης «υστερίας».

Οι γιατροί καλωσόρισαν τον δονητή με ανοιχτές αγκάλες, καθώς μπορούσαν επιτέλους να ξεκουράσουν τα κουρασμένα δάχτυλα τους, που μέχρι τότε δούλευαν ασταμάτητα.

Ένας από τους πρώτους δονητές.

Η συνέχεια εδώ

Πηγή: mixanitouxronou.gr