Σε όλους αρέσει η αλλαγή παραστάσεων ή τα ευχάριστα ταξίδια. Γνωρίζατε όμως ότι περνώντας χρόνο σε ένα καινούριο τόπο βοηθάτε στ’ αλήθεια τον εγκέφαλό σας να αλλάξει προς το καλύτερο;

Εάν ποτέ έχετε παρατηρήσει πως τα ταξίδια δεν διευρύνουν απλώς τους ορίζοντές σας αλλά σας καθιστούν στ’ αλήθεια πιο υγιείς, θα χαρείτε καθώς μαζί σας συμφωνεί και η επιστήμη.

Μάθανε να λένε ψέματα και τους άρεσε το ψέμα, και μάθανε την ομορφιά του ψέματος.

Ίσως, όλ' αυτά ν' αρέσανε πολύ αθώα, για τ' αστεία, από απλή  φιλαρέσκεια, σαν ένα ευχάριστο παιχνίδι, κι ίσως πραγματικά εξ αιτίας κάποιου μορίου, μα  αυτό το μόριο εισχώρησε μεσ' στην καρδιά τους και τους φάνηκε ευχάριστο.

Προσπαθήστε να μη δίνετε σημασία σε αυτούς που προσπαθούν να σας κάνουν τη ζωή δύσκολη.

Θα υπάρξουν πολλοί τέτοιοι- και με επίσημη ιδιότητα, και αυτόκλητοι.

Να τους υποφέρετε αν δεν μπορείτε να τους αποφύγετε, αλλά με το που αποδράσετε, σταματήστε να μιλάτε γι αυτούς.

Ματαιότητα της λέξης εμπειρία.

Η εμπειρία δεν είναι πειραματική. Δεν την προκαλούμε. Την αποδεχόμαστε παθητικά.

Ύστερα από πολλά χρόνια δουλειάς με νευρωτικούς ασθενείς, ο Φρόυντ είχε καταλάβει πως η προσωπική ζωή των ανθρώπων συχνά καταρρέει και διαλύεται όχι μετά από μια αποτυχία αλλά, παραδόξως, μετά από έναν θρίαμβο.

Σε ένα κλασικό δοκίμιό του ο Φρόυντ προσπάθησε να εξηγήσει τους κινδύνους της επιτυχίας:

Το χρήμα προσφέρει τη μοναδική πολύτιμη αξία σ’ αυτό τον κόσμο: προσφέρει χρόνο, την ανεξάντλητη αφθονία του χρόνου. Υπό αυτή την έννοια, είναι απελευθερωτικό.

Όταν λείπει, η ύπαρξη συρρικνώνεται σε ένα αιώνιο παρόν που μας φυλακίζει.

Οι φωτογραφίες τους συμβολίζουν το απόλυτο σκοτάδι που η νόσος επιφέρει — κυρίως την απώλεια της αίσθησης του εαυτού.

Η κατάθλιψη επηρεάζει καθοριστικά τόσο όσους υποφέρουν από τη διαταραχή όσο και όσους βρίσκονται γύρω τους. Η απομόνωση, η ανησυχία και ο φόβος που προκαλεί αυτή η «κρυμμένη» ασθένεια μπορούν να παρεμποδίσουν ή ακόμα και να σταματήσουν την πρόοδο της ζωής των ασθενών.

Κατά βάθος το ξέρουμε -το αναγνωρίζουμε τις σπάνιες εκείνες μέρες που δεν έχουμε απολύτως τίποτα να κάνουμε.

Που απλά ξαπλώνουμε στα βότσαλα και τα χαϊδεύουμε με τα δάχτυλά μας ή που στεκόμαστε πίσω από το παγωμένο τζάμι, πίνοντας ένα ζεστό τσάι και κοιτάζοντας τα φωτάκια στο απέναντι μπαλκόνι.

«Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν» ήταν μία από τις μνημειώδεις φράσεις της αγαπημένης Μαλβίνας Κάραλη.

Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1954 και έφυγε νωρίς, στις 7 Ιουνίου του 2002, στην ηλικία των 48 ετών.

Όσοι τη γνώρισαν θυμούνται με νοσταλγία την πληθωρική προσωπικότητά της, που μπορούσε να συμπαρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της.

Εκείνος που έτσι σας καταδυναστεύει έχει μόνο δύο μάτια, μόνο δύο χέρια, μόνο ένα σώμα, τίποτα παραπάνω από όσα διαθέτει και ο τελευταίος άνθρωπος ανάμεσα στους αμέτρητους που κατοικούν στις πόλεις σας.

Στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα παραπάνω για να σας καταστρέψει, από την εξουσία που εσείς του απονείματε.