Διάβαζα τη μελέτη του Μπεκενμπάουερ και Πουλόφσκι (Εκδόσεις Ζισκάρ), σχετικά με την ποίηση των Ουκρανών τροβαδούρων του 14ου αιώνα, για να χαλαρώσω λίγο από την πολύωρη έρευνά μου πάνω στον Προυστ μέσα από την οπτική του Μπέκετ, όταν ο Πρωθυπουργός πήρε τηλέφωνο αναστατωμένος.
Αναστατώθηκα κι εγώ.
“Bert, Είσαι εκεί;” .
“Ναι; Ποιος;”.
“Bert, Σώσε με!”.
“Ποιος είναι; Βοήθεια!”.
“Ο Αντώνης είμαι”.
“Έλα, ρε Αντώνη. Πώς πάει το Ράδιο Αρβύλα;”.
“Ο Σαμαράς, γαμώ το κεφάλι σου. Μαλάκας είσαι;”
“Έεελα, μωρή Αντωνάρα! Σόρι μαν, δεν σε κατάλαβα. Τι θες;”.
“Θέλω να ξυπνήσω τους Έλληνες.”.
“Αδύνατον. Κοιμούνται από το '46. Τι τα θες κι εσύ τώρα. Άραξε στα κυβικά σου”.
“Πρέπει Bert, έχω χρέος, το καταλαβαίνεις;”.
“Όλοι έχουν χρέος, Tony. Το ένα τρις κοντεύουμε”.
Μ' αυτά και με 'κείνα μου είπε για το γκεμπελικό σχέδιό του να παίξει με το υποσυνείδητο του ελληνικού λαού, βάζοντας αποφθέγματα και στίχους στα λεωφορεία, στις στάσεις, στους κάδους κι αργότερα να επιστρατεύσει μέχρι και αεροπλάνα για να μας ψεκάζει ποίηση με φέιγ βολάν από αέρος.
Αρχικά όλα αυτά, γιατί το δεύτερο σκέλος του σχεδίου περιελάμβανε υποχρεωτική παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων. Το εισιτήριο θα το παρείχε το κράτος πρόνοιας, αφού πρώτα θα σου κρατούσε από το νέο χαράτσι το αντίτιμο, ήθελες δεν ήθελες.
Αφού αρνήθηκα να συμμετάσχω στο σχέδιο “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΑΝΑΤΑΣΙΣ”, (χωρίς κενό) και να τον προμηθεύσω με τις ποιοτικές ποιητικές μου συλλογές ποιημάτων που έχω ποιήσει ως πνευματικός ποιμένας που όλοι ξέρουν το ποιόν μου και ποίος είμαι, έκλεισε το τηλέφωνο, λέγοντάς μου πως θα κινηθεί μέσω Facebook για να ψαρέψει τσιτάτα από το γνωστό τρελό παρεάκι της πολιτικής.
Προφανώς κι έκλεισα τον Μπεκενμπάουερ κι άνοιξα το πισάκι μου.
Περισσότερη γνώση και σοφία απ' όση θα υπήρχε στο Status του Σαμαρά δεν θα έβρισκα σε κανένα βιβλίο. Εκτός, ίσως, από τη σελίδα μας facebook.com/TheThreeMooges
by The One Eyed Bert
- (Το παραπάνω κείμενο είναι φανταστικό με σκοπό τη σάτιρα)
