«Είναι δυνατόν να με ξυπνάς γι' αυτό το πράγμα;», φώναξα στο Skouliki Tom που όρμησε στο δωμάτιό μου εμφανώς αποπροσανατολισμένο, γιατί κάποιος του είπε ότι «το ορθό είναι δεδομένο». Υπό κανονικές συνθήκες θα έτρωγε κήρυγμα και μερικές κλωτσιές για την αποτυχία του να αντιληφθεί τα όρια ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο. Αυτό το «ορθό είναι δεδομένο», όμως ήταν πολύ αστείο για να το αφήσω ανεκμετάλλευτο.
«Φυσικά είναι δεδομένο. Είναι κομμάτι του πεπτικού συστήματος του homo sapiens. Αυτό που προηγείται του στομίου του πρωκτού», εξήγησα ακόμη λίγο νυσταγμένη. Έσυρα τα βήματά μου προς την κουζίνα, ενώ το Skouliki Tom σερνόταν πίσω μου θυμίζοντάς μου ότι αναφέρεται στο πρόσφατο περί Aegean άρθρο του.
Το τραπέζι της κουζίνας, που έχει δει και ακούσει τα πιο απίθανα κατά καιρούς, έγινε μάρτυρας του παρακάτω:
«Στο μυαλό των ανθρώπων το "ορθό" είναι λίγο συγκεχυμένο. Για να καταλάβεις εσύ και ο φίλος τα περί ορθού θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι είσαι homo sapiens. Έχεις μια δουλίτσα που σου αποφέρει με πολύ κόπο και βάσανο 550€ το μήνα. Διακατέχεσαι επίσης από την προκατάληψη που δέρνει τον homo sapiens ότι τα θηλυκά του είδους του επιλέγουν τους συντρόφους τους βάσει του αυτοκινήτου που αυτοί οδηγούν, καθώς επεξεργαζόμενα αυτή την πληροφορία καταλήγουν σε συμπεράσματα για την οικονομική άνεσή τους. Ας υποθέσουμε επίσης ότι είσαι σε μια ηλικία που το να επιδείξεις μια τέτοια κατάκτηση (όχι το αυτοκίνητο, το θηλυκό του είδους homo sapiens) επιβεβαιώνει το πόσο γαμέας είσαι στα μάτια των λοιπών αρσενικών του είδους σου και συνεπώς, καλύτερός τους.
Χωρίς να έχεις προβεί, φυσικά, στην παραπάνω ανάλυση αρχίζεις να ποθείς μια μικρομεσαία BMW αξίας 30000€, γιατί ξέρεις ότι είναι "γερμανικό άρα καλό ποιοτικά αυτοκίνητο" και προσφέρει αξιοπιστία. Καλύτερα να πάρεις ένα καλό παρά ένα φτηνό και να μετανιώσεις, γιατί θα τρέχεις όλη μέρα στα συνεργεία. Ή όπως έλεγε ο πατέρας μου "δεν έχω λεφτά γι' αυτό αγοράζω ακριβά'". Εκ πρώτης όψεως η επιλογή σου είναι ορθολογικά τεκμηριωμένη. Η BMW είναι ένα ακριβό αυτοκίνητο αλλά συμφέρει, όχι μόνο εξαιτίας της σχέσης ποιότητας – τιμής αλλά γιατί παράλληλα αυξάνει τις πιθανότητές σου να γαμήσεις. Αυτό για τον homo sapiens είναι "ορθό".
Στον κόσμο τους δεν υπάρχει ενιαίο κριτήριο της ορθότητας. Πολλοί –αφαιρώ την παράμετρο της τρέχουσας οικονομικής συγκυρίας από τον συλλογισμό, για να προλάβω ηλίθιες τοποθετήσεις τύπου "ποιος αγοράζει αυτοκίνητα στις μέρες μας"- θεωρούν ότι αξίζει να ξεσπιτωθούν ή να ζουν με τη μάνα τους για να κυκλοφορούν το αυτοκίνητο που στη γλώσσα τους ονομάζουν "μουνοπαγίδα" και να πηδάνε το μούναρο - βίζιτα που θα τους τα τρώει. Αυτό το τελευταίο είναι κατά την κρίση τους πιο ωφέλιμο για εκείνους άρα ορθό. Το παράδειγμα που σου φέρνω αφορά μια συγκεκριμένη ατομική επιλογή που φαινομενικά επηρεάζει μόνο έναν άνθρωπο και ίσως το στενό του περιβάλλον για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Ας δούμε τι γίνεται όταν συσσωρευτούν τέτοιες επιλογές σε τριάντα χρόνια ιστορίας. Ο Έλληνας homo sapiens, ίσως όχι με ακριβώς τα ίδια κίνητρα, αλλά με παρόμοιο τρόπο θεώρησε "ορθό" να πουλήσει την ψήφο του για ένα διορισμό, για μια εξυπηρέτηση, για μια τακτοποίηση αυθαιρέτου ή να δωροδοκήσει ή να δεχτεί δωροδοκία για να εξασφαλίσει ένα πρόσκαιρο ατομικό όφελος συνήθως υλικής υφής. Οι ορθές αυτές αποφάσεις αποδείχτηκαν στην ιστορική τους προοπτική μαλακίες όρθιες.
Εκεί καίγεται η λογική, την οποία έχουν σε τόσο μεγάλη εκτίμηση οι άνθρωποι. Μετατρέπεται σε "ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας" ή "το ορθό μας"... και ίσως αυτό εννοούν ως "ορθολογισμό".
Σε βλέπω τώρα έτοιμο να με ρωτήσεις αν αυτό είναι λόγος να αφαιρέσουμε από τα υποκείμενα τη δυνατότητα να αποφασίζουν ελεύθερα για τη διακυβέρνηση και την οικονομική λειτουργία της πολιτείας τους. "Σε καμία περίπτωση", απαντώ. Τίποτα όμως δεν εμποδίζει τα υποκείμενα homo sapiens να αφαιρέσουν μόνα τους από τους εαυτούς τους αυτή τη δυνατότητα, ψηφίζοντας και δίνοντας την εξουσία σε κόμματα ή πρόσωπα που προτείνουν ανάλογες λύσεις, για να τους βγάλουν από τον κόπο να είναι διαρκώς σε επιφυλακή και να λαμβάνουν ατομικές αποφάσεις βάσει της ιστορικής τους δυναμικής και των συνεπειών τους σε βάθος χρόνου και να περιμένουν να δουν αν αυτό θα αποδειχθεί ορθό».
Ο One Eyed Bert, που είδε φως και μπήκε, ανοιγόκλεισε το μάτι του, τo Skouliki Tom δε φαινόταν να έχει πειστεί.
«Στην τελική πες το στον φίλο σου σε μια γλώσσα που καταλαβαίνει. Η παράγκα του γάβρου έβγαινε πρωταθλήτρια 12 χρόνια. Αυτό για τους γάβρους είναι "oρθό". Τώρα όμως το ελληνικό πρωτάθλημα ξευτιλίστηκε, δεν είναι ανταγωνιστικό, αν οι ελληνικές ομάδες τον πίνουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και χάνουμε βαθμούς στην κατάταξη της ΟΥΕΦΑ, θα χρειάζεται η ομαδάρα τους να παίξει σαράντα προκριματικούς γύρους για να μπει στους ομίλους του τσουλού και να πάρει τα λεφτά της ΟΥΕΦΑ επιχορήγηση. 'Ντάξει τώρα;». Είχα υψώσει τον τόνο της φωνής μου αλλά είχα προφανή αφορμή.
«Για κώλους δεν λέγαμε;», πέταξε ο απορημένος Bert.
«Ναι, αλλά δεν μπορούμε να συναγωνιστούμε την εμβρίθεια του homophobe Τζιτζικώστα σε θεματολογία του κώλου, οπότε ας το κλείσουμε εδώ», είπα με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση.
Είχε πιάσει να ξημερώνει. Έπρεπε να ετοιμαστούμε για την παρέλαση.
by I Willi Am
Θα βρείτε κι άλλες χρήσιμες παροιμίες στη σελίδα μας facebook.com/TheThreeMooges
(Το παραπάνω κείμενο είναι φανταστικό με σκοπό τη σάτιρα)
