Από το Λονδίνο με αγάπη - by To Skouliki Tom

Κι όμως, όσο μακριά κι αν βρέθηκα, δε σε ξέχασα, μοναδικέ αναγνώστη. Η σκέψη μου ήταν δίπλα σου από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα του ταξιδιού μας. Στο πρόχειρο ημερολόγιο που ακολουθεί κατέγραψα τα πάντα. Τα κράτησα όλα εδώ, για σένα. Και στο αφιερώνω:

Ημέρα 1η: Oxford Street. Γύριζες βασανιστικά στο μυαλό μου, μοναδικέ αναγνώστη. Περπατούσα στο ψιλόβροχο της Oxford Street αναζητώντας την I Willi Am που είχε εξαφανιστεί στα μαγαζιά. Συγκινήθηκα το ίδιο με σένα όταν διάβασα σε φωτεινή επιγραφή την είδηση για την αποχώρηση του Πέτρου Τατσόπουλου από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σκληρόκαρδος αυτός ο Αλέξης Τσίπρας, σκέφτηκα. Κανονικά, δεν έπρεπε να ανεξαρτητοποιηθεί ο Πέτρος Τατσόπουλος από το ΣΥΡΙΖΑ, έπρεπε να ανεξαρτητοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από τον Πέτρο Τατσόπουλο, να δώσει πίσω τις έδρες όλων των βουλευτών του και να κατέβει μαζί του στις επόμενες εκλογές. Με νέο κόμμα. Και τον Πέτρο αρχηγό. Πώς σου φαίνεται;

Ημέρα 2η: Greenwich. Έμαθα ότι προφυλακίστηκαν κι άλλοι 3 βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Κόντεψα να περάσω από την Ανατολή στη Δύση του Greenwich point zero από την έκπληξη. Στο μείον 6 η Ελληνική Βουλή πλέον. Ο Αντώνης Σαμαράς και η "ανεξάρτητη" Ελληνική Δικαιοσύνη συνεχίζουν να ανακαλύπτουν με δέος το πόσο παράνομη είναι η Χρυσή Αυγή. Πριν τις εκλογές του 2012 δεν το ήξεραν, ώστε να τη βγάλουν εκτός νόμου, οπότε φέτος, ένα μήνα πριν τις ευρωεκλογές - που θα γίνουν οι δίκες - θα το ξανακοιτάξουν και θα αποφασίσουν. Αναλόγως πώς βολεύει την Κυβέρνηση. Όλα για τον Αντώνη μας. Αυτό δεν είναι το σωστό;

Ημέρα 3η: Big Ben. Επόμενη είδηση που πήρε το μάτι μου, ενώ μετρούσα τα δευτερόλεπτα στο ρολόι του Big Ben για να δω αν χάνει, ήταν αυτή για την Λευκή Εβδομάδα. Οι Έλληνες ξενοδόχοι έκαναν πρόταση να κλείσουν τα σχολεία για μια εβδομάδα, προκειμένου να είναι ελεύθερα τα παιδιά, ώστε να μην πάνε διακοπές με τα λεφτά που δεν βγάζουν οι γονείς τους από τις δουλειές που δεν έχουν. Και πού; Στα χιόνια που δεν έχει η Ελλάδα. Εξαιρετικό το δαιμόνιο των Ελλήνων ξενοδόχων. Μάλλον έχουν όλοι τα ξενοδοχεία τους στα νησιά. Αποκλείεται να είναι τόσο καθυστερημένοι. Από τη μία οι Λευκές Νύχτες του Γιώργου Καμίνη και από την άλλη η Λευκή Εβδομάδα. Για τις μαύρες μέρες που ζούμε ούτε ένα δρώμενο. Αδικία. Εσύ τί λες;

Ημέρα 4η: Tower Bridge. Εκεί που διέσχιζα την Tower Bridge, μοναδικέ αναγνώστη, άκουσα κόσμο να πανηγυρίζει έξαλλα. Μερικοί πηδούσαν από τη γέφυρα από τη χαρά τους. Τον ρούμπωσε, φωνάζανε, τον Αντώνη Σαμαρά ο Βρετανός ευρωβουλευτής Νάιτζελ Φάρατζ. Ή πιο σωστά, ο ακροδεξιός αντιευρωπαϊστής Φάρατζ είπε στον ακροδεξιό ευρωπαϊστή Σαμαρά ότι δεν εκπροσωπεί το λαό και ότι η Ελλάδα είναι υπό ξένη κατοχή. Ότι δηλαδή ο Φάρατζ εκπροσωπεί τον βρετανικό λαό. Δε σφάξανε, Νάιτζελ. Σφάξανε;

Ημέρα 5η: Βρετανικό Μουσείο. Θέλαμε με την I Willi Am να συγκρίνουμε την Καρυάτιδα που έχουν εκεί με τις δικές μας. Οι δικές μας είναι πιο ασχημομούρες. Πήρε ο Έλγιν τη μουνάρα και μας άφησε τα μπάζα. Χαλάλι τους. Έχουμε 5 κι έχουν 1. Και από τα υπόλοιπα μάρμαρα δεν έχουν και πολλά. Καμιά διακοσαριά μνημεία πάνω-κάτω. Δεν πάει στο διάολο, ας τα κρατήσουν. Τόσα έχουμε εμείς. Δε συμφωνείς;

Ημέρα 6η: Τί έλεγα; Α, ναι. Μου έστειλε μήνυμα ο One Eyed Bert και μου έγραψε ότι καταδίκασαν τον Γέροντα Παστίτσιο σε 10 μήνες φυλάκιση για εξύβριση θρησκεύματος. Ποιου θρησκεύματος, τον ρώτησα. Του χριστιανοταλιμπανισμού, μου απάντησε. Καλά του κάνανε, του είπα. Εγώ θα τον καταδίκαζα σε άλλους 10 για παραπλάνηση νοικοκυράς. Τόσες φορές προσπάθησα να πετύχω το παστίτσιο όπως το έδειχνε στη μούρη του Παΐσιου και δεν τα κατάφερα ούτε μία. Λάσπη μου έβγαινε το γαμημένο. Περιμένω συνταγή σου.

Ημέρα 7η: Ολοκληρώνοντας την περιήγησή μας στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, όπου θαυμάσαμε οστά δεινοσαύρων, τον σκελετό ενός βροντόσαυρου και ομοιώματα του Μητσοτάκη κι άλλων πλασμάτων της προϊστορίας, το αίμα μας πάγωσε στο άκουσμα μιας συγκλονιστικής είδησης από τα μεγάφωνα του μουσείου. Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ απείλησε ότι εάν βγει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θα μεταναστεύσει στο Παρίσι, ενώ, όπως μαθαίνω, την ζητάνε απεγνωσμένα και από το Λονδίνο. Τί στο δίαολο έχει αυτό το Παρίσι και μαζεύει όλους τους κατατρεγμένους της ελληνικής πολιτικής, μου λες; Κάνε κάτι να την πείσεις να έρθει εδώ σε παρακαλώ.

Τελοσπάντων, γυρίσαμε αμέσως στο παλάτι και είπαμε στη Βασίλισσα να μπει αμέσως στο facebook. Τί να δούμε; Γυμνές φωτογραφίες της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ παντού κι από κάτω λυσσασμένοι συριζαίοι να σκυλιάζουν από το πληκτρολόγιο. Γελοιογραφίες με τη Ζωή σε ρόλο χορεύτριας οι δεξιοί; Βυζιά της Αφροδίτης οι αριστεροί. Αξύριστη καριόλα η Ζωή; Γαμημένη πουτάνα η Αφροδίτη. Και μετά να λένε στην κόρη τους ότι πρέπει να είναι περήφανη που γεννήθηκε γυναίκα και να μένει μακριά από άντρες που υποτιμούν την προσωπικότητά της. Η ηθική παρακμή δε γνωρίζει παρατάξεις, μοναδικέ αναγνώστη.

Ημέρα 8η: Τελευταίο βράδυ στο Λονδίνο. Ευτυχώς, έβγαλε η Νέα Δημοκρατία ανακοίνωση για τη θρησκευτική πίστη του Αλέξη Τσίπρα και ξεπέρασε τους συριζαίους σε χυδαιότητα. Εσύ τί θα ψηφίσεις; Three Mooges; Κι εγώ.

Ημέρα 9η: Ελλάδα. Αυτά συνέβησαν που λες, μοναδικέ αναγνώστη όσες μέρες λείπαμε. Γελοία έτσι; Σκέψου πόσο γελοία μοιάζανε σε εμάς που τα παρακολουθούσαμε από 2400 χιλιόμετρα μακριά. Είναι γενική διαπίστωση πως όταν βρίσκεσαι μακριά, η επικαιρότητα στην Ελλάδα μοιάζει εντελώς γελοία. Μοιάζει τόσο γελοία που μπαίνεις σε μεγάλο πειρασμό να μείνεις εκεί που είσαι. Να μην ξαναγυρίσεις ποτέ. Να τα γράψεις όλα στα αρχίδια σου και αφήσεις το βρωμερό βασίλειο του Ελλαδιστάν να βράζει στο ζουμί του. Χωρίς εσένα μέσα στο καζάνι.

Παρακολουθείς από απόσταση ασφαλείας όλες αυτές τις απομιμήσεις πολιτικών να απευθύνονται στις απομιμήσεις πολιτών που υποτίθεται ότι κυβερνούν και νιώθεις σχεδόν ντροπή για τον εαυτό σου που επιστρέφεις.

Αφού ήσουν τόσο μακριά! Τί κοινό μπορείς να έχεις μαζί τους; Τί κοινό μπορεί να έχει μαζί τους ένας οποιοσδήποτε σκεπτόμενος άνθρωπος με ψήγματα πολιτισμού μέσα του;

Για ποιο ακριβώς πράγμα να νιώσεις νοσταλγία, αφού η Ελλάδα έχει πάψει εδώ και χρόνια να μοιάζει με πατρίδα;

Αυτά κι άλλα τόσα σκεφτόμασταν και τώρα και όλες τις άλλες φορές που κάναμε ταξίδια σε μέρη πολύ πιο μακρινά από την Αγγλία - τα τρολ είναι αποδημητικά πλάσματα - κι όμως, πάντα επιστρέφαμε. Εδώ, στα ίδια μέρη, στην ίδια σπηλιά όπου γεννηθήκαμε. Και σε σένα φυσικά. Μάλλον γιατί θυμίζει σπίτι. Ετοιμόρροπο αλλά σπίτι.

Περιμένω τις απαντήσεις σου στις ερωτήσεις μου.

Με υπόγεια διάθεση,

To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: Ξέχασα να αναφερθώ στις συλλήψεις για τις μίζες από τα εξοπλιστικά, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Ελληνική Δικαιοσύνη. Θα το κάνω τώρα. Δεν υπάρχει Ελληνική Δικαιοσύνη. Το έκανα. Σε φιλώ.)

London calling στη σελίδα μας facebook.com/TheThreeMooges