Ο Κλόουν

Και όμως όταν εγώ έφυγα πριν δέκα χρόνια, άφησα πίσω μου την χώρα των "γ@μάω".

Είχα ταξιδέψει αρκετά μέχρι τότε, ποτέ όμως δεν είχα συναντήσει άλλη χώρα που να είναι όλοι "γ@μάω". Όλοι πετυχημένοι, όλοι μούρες, όλοι ήτανε ο "ξέρεις ποιος είμαι εγώ", όλοι ευημερούσαν, ο υπάλληλος του βενζινάδικου φορούσε πιο ακριβά ρούχα από τον επιχειρηματία που πήγαινε να του βάλει βενζίνη, η δημόσιος υπάλληλος ψώνιζε από την ίδια μπουτίκ που ψώνιζε η Αγγελοπούλου, γενικότερα ήτανε όλοι αριστοκράτες.

Ειλικρινά απορώ, πέντε χρόνια μετά και υπάρχει κόσμος που δεν έχει καταλάβει ότι το πρόβλημα δεν είναι τα μνημόνια, αλλά ότι δεν έχουμε χρήματα, χρωστάμε, δεν παράγουμε τίποτα, έχουμε σπάταλο κράτος και κυριαρχεί το πελατειακό σύστημα, οι συντεχνίες, τα συμφέροντα και τα μονοπώλια, αυτό είναι το πρόβλημα. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι πέντε χρόνια μετά όποιος δεν το έχει αντιληφθεί, έχει σοβαρό πρόβλημα αντίληψης.

Και εγώ τρόμαξα όταν ο Πλεύρης είπε καλό είναι να πνιγούν και μερικοί μετανάστες, αλλά εσύ δεν νοιάστηκες.

Λέμε φιλελεύθερη ελίτ και φιλελεύθερη ελίτ και ο πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει τι εννοούμε, έτσι λοιπόν λέω να την βάλω σε κάδρο σήμερα.

Σήμερα το μεσημέρι έτρωγα στο κέντρο του Μπαλί, σε ένα μαγαζί ανάμεσα σε ανθρώπους που μπορεί να ήταν από περισσότερες από δέκα διαφορετικές εθνικότητες και πολιτισμούς και σκεφτόμουν γιατί δουλεύει τόσο καλά ένα πολυπολιτισμικό μοντέλο στην καρδιά ενός ισλαμικού κράτους.

Έπεσε η κυβέρνηση που ανέλαβε το δύσκολο έργο να τηρήσει τις δεσμεύσεις μας με τους δανειστές μας, αλλά αυτό που έκανε στην πράξη  ήτανε να κάνει μόνο το 4% των μεταρρυθμίσεων που προβλέπει η δανειακή μας σύμβαση, που αυτές ήτανε και ουσιαστικά οι δεσμεύσεις που θα έδιναν κάποια ουσιαστική λύση στο πρόβλημα. Αντί αυτού, γονάτισε τους πολίτες στους φόρους και στα χαράτσια για να βγαίνουν τα νούμερα και αυτά προσωρινά, για να πουλάει εκδούλευση.

Από πολύ μικρός και σκεφτόμουν αιρετικά και οι επιλογές της ζωής μου ήταν αιρετικές, γιατί είχα παρατηρήσει κάποια κενά, κάποια λάθη στον συστημικό τρόπο ζωής, που ήθελε να μου επιβάλει η οικογένειά μου και η κοινωνία γενικότερα.

Υπογράψαμε μια δανειακή σύμβαση με τους εταίρους μας, η σύμβαση είχε και κάποιες μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν. Σαν γνήσια λαμόγια, άλλα είπαμε, άλλα υπογράψαμε και άλλα κάναμε, με ξεκάθαρη πρόθεση να κοροϊδέψουμε τους εταίρους μας, κάναμε μόνο το 4% των μεταρρυθμίσεων που είχαμε συμφωνήσει και υπογράψει, διαλύοντας την μεσαία τάξη με φόρους και χαράτσια για να βγαίνουν τα νούμερα και όλα αυτά χωρίς να πειράξουμε τους πραγματικούς πυρήνες, που δημιουργούν τα προβλήματα στην οικονομία μας.

Παρατηρούσα κάτι σχόλια από νέα παιδιά με ότι έχει να κάνει με τις γυναίκες. Φαλλοκρατικά, σεξιστικά, εντελώς ανατολίτικης νοοτροπίας σχόλια, που ουσιαστικά αναδεικνύουν την σεξουαλική στέρηση του μέσου Έλληνα, την έλλειψη εικόνων και εμπειριών και θυμήθηκα όταν πολύ νεαρός, ακόμα είδα πως αντιμετώπιζαν το σεξ και τις γυναίκες άλλοι λαοί, άλλες πιο προηγμένες κοινωνίες από εμάς.

Επειδή πολύ κουβέντα γίνεται τελευταία για το Ισλάμ και τους ισλαμιστές, έχοντας ζήσει 10 χρόνια σε μια μουσουλμανική χώρα μαζί με την εμπειρία που έχω αποκτήσει από τα ταξίδια μου σε περισσότερες από σαράντα χώρες, θέλω να πω και εγώ πως βλέπω αυτό το μεγάλο και δύσκολο θα έλεγα θέμα, με την δική μου αντίληψη.

Καλέ μου φίλε, εάν τυχαίνει να είσαι πιστός, θα σε συμβούλευα, είτε να μην συνεχίσεις να διαβάσεις το παρακάτω κείμενο, είτε να βάλεις ένα γεμάτο ποτήρι σκέτο ούζο, είτε να χτυπήσεις δυο λεξοτανίλ, τα πράσινα, τα δυνατά και να έχεις και stand by τον πνευματικό σου.

Έχουμε την δίωξη ενός επιχειρηματία, (και πολιτικού, πλέον) και προέδρου μια δημοφιλούς ομάδας. Οι οπαδοί της για το μόνο που ενδιαφέρονται δεν είναι η δικαιοσύνη, αλλά πώς θα την σκαπουλάρει η προεδράρα τους.