Ο Κλόουν

Αυτές τις μέρες οι αγνωστικιστές, οι άθεοι και γενικότερα οι ορθολογιστές, οι άνθρωποι που ταυτιζόμαστε 100% με την επιστήμη, ζούμε μια πρωτοφανή φασίζουσα επίθεση με σκοπό και πρόθεση να ενοχοποιηθούμε ηθικά γιατί απλά ασκούμε τα δικαιώματα που μας δίνουν οι Ελληνικοί νόμοι και το Ελληνικό Σύνταγμα 365 μέρες τον χρόνο.

Σήμερα στο μακρινό Μπαλί της Ινδονησίας πήγα να φάω στο μαγαζί με ινδονησιακή κουζίνα που τρώω κάθε μεσημέρι συνήθως και που συναντώ καθημερινά δυτικούς μόνιμους κάτοικους αλλά και τουρίστες από όλο τον κόσμο. Οι σκηνές με τους χιλιάδες Έλληνες να έχουνε σπεύσει να βοηθήσουν τους πρόσφυγες είχαν κάνει ήδη τον γύρο του κόσμου.

Μετά τις δημόσιες αποκαλύψεις του Απόστολου για την προσωπική του ζωή και την δήλωση ότι κάποτε στα νιάτα του δοκίμασε την σεξουαλική επαφή με άντρα και τις αντιδράσεις που παρακολούθησα στο διαδίκτυο, ήρθε και η παραίτηση δυο μελών του κόμματος του και σκέφτηκα επειδή πήρε διαστάσεις το όλο θέμα, να γράψω για το πως αντιλαμβάνομαι προσωπικά μια αντρική προσωπικότητα σαν του Απόστολου.

Αυτές τις μέρες, με την υποκρισία να αναδύεται από παντού, με τους τραμπουκισμούς των αγροτών και άλλων απέναντι σε ζωάκια που τα βάφανε και τα τραβάγανε σε κινητοποιήσεις, απέναντι σε πολιτικούς, απέναντι στην αστυνομία, απέναντι σε ό,τι τους γουστάρει (γιατί είναι λεβέντες ρε φίλε), έκανα πάρα πολλές σκέψεις για αυτήν την κοινωνία.

Πριν 5-6 χρόνια μια μικρή μειοψηφία έβαλε στον δημόσιο λόγο τον όρο "ομοφοβία", μια μικρή μειοψηφία φώναζε και διεκδικούσε τα αυτονόητα, ίσα θεσμικά δικαιώματα για όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως σεξουαλικών και άλλων προσδιορισμών.

Τον τελευταίο καιρό ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια διάφορες ομάδες, κινήματα και οργανώσεις του τύπου: Ευρωπαϊστές, Μένουμε Ελλάδα σε διάφορες παραλλαγές του, ο Παπαχελάς έγραψε στο Liberal ότι ψάχνουμε την ηγεσία του ΝΑΙ κ.α. Επειδή τις παρακολουθώ πολύ στενά όλες αυτές τις ομάδες και κινήματα κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα με την δική μου υποκειμενική αντίληψη.

Σήμερα πίνοντας τον καφέ μου το πρωί σκεπτόμουν σε πόσα θέματα μικρά ή μεγάλα είμαστε η μοναδική δυτική χώρα στον κόσμο και είπα να τα απαριθμήσω.

Παρακολουθώ συχνά φίλους και γενικότερα πολλούς ανθρώπους, να προσπαθούνε να εξισώσουν τον φανατισμό της θρησκείας και κάποιων Tαλιμπάν πιστών, με το πάθος της διεκδίκησης δικαιωμάτων αυτών που τους καταπατούνται τα δικαιώματα από την θρησκεία και τους Ελληναράδες Tαλιμπάν.

Τώρα που μάλλον θα τελειώσουν θετικά τα πράγματα για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, σκέφτομαι ποιον θα καταγράψει η ιστορία, σαν τον μαλάκα της ιστορίας.

Ο μαλάκας της ιστορίας είναι αυτός που ενώ όλοι του λέγαμε τις καταστροφικές συνέπειες μιας ενδεχόμενης επιστροφής μας στην δραχμή, αυτός πίστευε με μια έξοδο από το Ευρώ θα ήτανε όλα καλύτερα, μέχρι που του είπε την αλήθεια ο αγαπημένος του πρωθυπουργός.

Πατέρα μου ήσουν πολυταξιδεμένος, ορθολογιστής, σπουδαγμένος στο εξωτερικό στις θετικές επιστήμες. Ήσουν ήδη Ευρωπαίος και με μεγάλωσες και μου μίλαγες για το όραμά σου και πόσο σημαντικό θα ήτανε να κατορθώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να μας βάλει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μετά την πρόσφατη συγκέντρωση στο Σύνταγμα για την αποποινικοποίηση του "χόρτου" και τις αντιδράσεις που διάβασα, έκανα μερικές σκέψεις.

Παρακολουθώντας την κοινή γνώμη να έχει σοκαριστεί για τις συνθήκες που ήτανε κρατούμενη η Βίκυ Σταμάτη, είπα να σας πω ποιες είναι οι πραγματικές συνθήκες που έζησα πριν είκοσι χρόνια και που δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα μέχρι σήμερα.