«Θα σου πάρω σπίτι παιδί μου, αλλά εδώ ένα στενό πιο κάτω από μένα», (για να έχουν τον έλεγχο και να νιώθουνε οι ίδιοι ασφάλεια όταν γεράσουν).
«Θα σε βοηθήσω να ανοίξεις μια δουλειά παιδί μου, αλλά δεν είναι δουλειά αυτό που σκέφτεσαι εσύ, να ανοίξουμε», (μιλάει στον πληθυντικό), «αυτό που λέει η μητέρα σου».
«Θα σε βοηθήσω να παντρευτείς παιδί μου, αλλά μην πάρεις αυτήν την ξετσίπωτη, πάρε τη Σούλα την παρθένα», (λέμε τώρα), «που έχει και προίκα».
Είναι πολλές φορες (για να μη γενικεύουμε), που ο Έλληνας γονιός κυριαρχείται από τον εγωισμό, υπερισχύουν τα δικά του θέλω από την ανιδιοτελή αγάπη που πρέπει να έχει στο παιδί του και πολλές φορές συνειδητά ή ασυνείδητα χρησιμοποιεί το παιδί του για να καλύψει τα δικά του κοινωνικά πρότυπα, τις δικες του φοβίες και τις δικες του ανασφάλειες...
Άλλος ένας λόγος που βλέπουμε κατεστραμμένες δυστυχισμένες ζωές γύρω μας και ασφαλώς δεν συμβαίνει το ίδιο σε άλλες πιο προηγμένες κοινωνίες, που η κουλτούρα, η παιδεία και φιλοσοφία ζωής τους είναι το παιδί να πάρει γρήγορα τα εφόδια, να φύγει όσο πιο νωρίς γίνεται από το σπίτι να γίνει ανεξάρτητο, να ωριμάσει και να κάνει τις δικες του επιλογές.
Βρείτε τον Κλόουν στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, εδώ
