Ο Γάλλος φωτογράφος Andria Darius Pancrazi απαθανατίζει με τον δικό του τρόπο τις ομορφιές του νησιού της Μεσογείου.

Ο φακός του δεν εστιάζεται στα τοπία της φύσης, αλλά στα ροζ, μοβ και τα γαλάζια χρώματα, στα σπίτια του νησιού, που φωτίζονται έντονα από τον καλοκαιρινό ήλιο κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά και το σούρουπο.

Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου...

Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη...

Τη δεύτερη φορά όταν την είδα να κουτσαίνει μπροστά στους ανάπηρους...

Το τρυφερό παιδικό παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ για έναν γίγαντα που θέλει να χαίρεται μόνος του τον πανέμορφο κήπο του.

Τη μέρα που επιστρέφει στο κάστρο του -έπειτα από επτά χρόνια- διώχνει οργισμένος τα παιδιά που βρίσκει να παίζουν σ’ αυτόν.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρετό από ένα βενζινάδικο, σωστά; Είναι όλα ίδια, με τα ίδια χρώματα, με το ίδιο σκέπαστρο. Αλλά και μεταφορικά, πάλι βαρετά είναι.

Ένας ατέρμονος ανεφοδιασμός, ξανά, και ξανά με τον ίδιο τρόπο, στο ίδιο αυτοκίνητο για να κάνουμε τα ίδια πράγματα...

Θέλω να πάω μ’ αυτόν που αγαπάω,
δεν θέλω να υπολογίσω τι θα γίνει.

Αυτός που απ’ έξω κοιτάζει μέσα σε ένα ανοιχτό παράθυρο δεν βλέπει ποτέ τόσα πράγματα όσα εκείνος που κοιτάζει ένα παράθυρο κλειστό.

Δεν υπάρχει αντικείμενο πιο βαθύ, πιο μυστηριώδες, πιο γόνιμο, πιο σκοτεινό, πιο εκθαμβωτικό από ένα παράθυρο που το φωτίζει ένα κερί.

Αγαπητέ Θυμέ,

Τι κάνεις εδώ;

Γιατί δεν με αφήνεις ήσυχη;

Δεν περίμενα να φανείς σήμερα. Τα πήγαινα τόσο καλά χωρίς εσένα γύρω μου τελευταία.

Αν μεγάλωσες με το μήνυμα ότι η ζωή μας είναι γεμάτη προβλήματα, ότι κάθε σχέση ή κάθε κατάσταση έχει κι ένα πρόβλημα με το οποίο πρέπει να ασχολείσαι, μαθαίνεις να αναζητάς το πρόβλημα, ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει.

Ενδεχομένως και να το δημιουργείς, για να δικαιώσεις το σχήμα που υπάρχει στο μυαλό σου.

Αν έχεις μια καλή σχέση, φοβάσαι, αγωνιάς ότι κάτι δεν θα πάει καλά, ότι κάτι κακό θα συμβεί που θα ανατρέψει το καλό που ζεις.

Αν πιστεύεις πως, αν θα τα κάνεις τα πάντα για τους άλλους, εκείνοι θα αλλάξουν, σημαίνει πως δεν εκτιμάς αρκετά τον εαυτό σου ώστε να σκεφτείς τις δικές σου ανάγκες, τις επιθυμίες σου, τα συναισθήματά σου.

Έχεις μάθει να δίνεις προτεραιότητα στους άλλους, πιστεύοντας πως δεν αξίζεις ώστε να ασχοληθεί κάποιος μαζί σου και νομίζεις πως μόνο αν κάνεις τα πάντα για εκείνους, θα σε προσέξουν.

Κάλλιο να μην τρέφεις αυταπάτες, οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να πουν ο ένας στον άλλο, το μόνο που κάνουν είναι να μιλάνε ο καθείς για τον καημό του, γνωστό αυτό.

Ο καθείς για την πάρτη του, η γη για όλους.