-Είπες κάτι για τις γυναίκες.

- Ναι. Τις φοβάμαι.

- Όλοι, λίγο πολύ τις φοβόμαστε. Ετούτες μάλιστα στα λιμάνια.

Να είστε προσεκτικοί με τις λέξεις,
Ακόμα και με τις θαυμαστές.

Λέει ότι γέρασε, όταν το πρωί κάνει την τουαλέτα της μπροστά στον καθρέπτη.

Βλέπει τις ρυτίδες, που οι κρέμες και οι πούδρες δεν καταφέρνουν να σβήσουν.

Ο καθρέπτης της λέει καθαρά ότι σπατάλησε την ωραιότερη ηλικία της ζωής της.

Πάλι Κυριακή.

Πάντα οι Κυριακές ήταν θλιμμένες, κυοφορούσαν μιαν άτυπη κατάθλιψη και επώαζαν τη μοναξιά.

Πολλές φορές σε ζήτησα το απόγευμα:

Όταν με βρήκε πίσω απ’ το παράθυρο

να προφητεύω τις συνεχείς σιωπές σου.

Σήμερα είναι Κυριακή

Για πρώτη φορά με άφησαν σήμερα και βγήκα στη λιακάδα

Εκείνα που ρέουν μέλι.

Και Εσένα να κάθεσαι κάτω από τον πιο ψηλό φοίνικα.

Και να περιμένεις.

Φτάνουν Χριστούγεννα λοιπόν! Παραμονή.
Κι εμείς σαν όλους ετοιμάσαμε γιορτή.
Μα δεν είν’ άνετα σαν φάτνη εδώ μέσα.

Ο αλφαβητισμός μας ξεπερνά το 90% του πληθυσμού. Έχουμε ραδιόφωνο, τηλεόραση, ταινίες, μια εφημερίδα καθημερινά για όλους. Αλλά αντί να μας παρέχουν με ό,τι καλύτερο από το παρελθόν και το παρόν όσον αφορά στη λογοτεχνία και τη μουσική, αυτά τα μέσα επικοινωνίας, συμπληρωμένα με τη διαφήμιση, γεμίζουν τα μυαλά των ανθρώπων με τα φθηνότερα σκουπίδια, χωρίς καμία πραγματικότητα, με σαδιστικές φαντασιώσεις που ένα μορφωμένο άτομο, έστω και λίγο, θα ένιωθε ντροπή να διασκεδάσει ακόμη και περιστασιακά.

– Ένα περιβάλλον χωρίς πνευματικές αξίες και κενό από ανθρώπινη παρουσία, αφού οι γονείς ήταν ουσιαστικά απόντες, γιατί έτρεχαν ξέφρενα για να εξασφαλίσουν τα υλικά με τα οποία θα κατασκεύαζαν το χρυσό κλουβί.