Στις χαλαρές περιηγήσεις μου στο διαδικτυακό σύμπαν της σημερινής τέχνης και φωτογραφίας, έπεσα πάνω στον Ολλανδό φωτογράφο Hendrik Kerstens (γεν.1956). Ή μάλλον, πάνω στην κόρη του Paula· και στάθηκα σε αυτήν, επειδή η φυσιογνωμία της μου έβγαζε κάτι τόσο έντονα «Βερμεερικό».

Ο Raphael Rogers, ο δημιουργός του παραπάνω βίντεο μιλάει για το ταξίδι του στη Νορβηγία: «Πριν λίγους μήνες ένας από τους καλύτερους μου φίλους, μου είπε: "τα εισιτήρια για τη Νορβηγία είναι πραγματικά πολύ φτηνά, πάμε;".

Αφού το σκέφτηκα για περίπου 15 δευτερόλεπτα είπα το ναι.

Η συνήθεια είναι ένα καλώδιο, υφαίνουμε ένα κομμάτι της κλωστής της κάθε μέρα και στο τέλος δεν μπορούμε να την κόψουμε. Σοφία Αντερά, Ουρανία Μπούγα. Horace Mann American Educator 1796-1859

Οι «Συνήθειες του Μυαλού» είναι 16 συμπεριφορές, που χαρακτηρίζουν έξυπνους και διακεκριμένους ανθρώπους. Εκπαιδευτικοί ερευνητές, υπό την καθοδήγηση του Arthur L. Costa, όρισαν τις «Συνήθειες του Μυαλού» ως δεξιότητες που σχετίζονται άμεσα με τη ζωή και είναι απαραίτητες για την επίλυση προβλημάτων και την αποτελεσματική συμμετοχή στην κοινωνία.

Εξαρτημένος είναι αυτός που κρέμεται από κάποιον άλλο, που ζει σαν να είναι κρεμασμένος στον αέρα, χωρίς να στηρίζεται πουθενά, σαν να είναι ένα στολίδι για εκείνον που το φοράει.

Είναι εκείνος που έχει πάρει τον κατήφορο, μονίμως ατελής, αιωνίως χωρίς λύση.

Ήταν κάποιος μια φορά, που υπέφερε από έναν παράλογο φόβο: φοβόταν μήπως χαθεί μέσα στους άλλους.

Αυτό που συμβατικά αποκαλούμε «αγάπη» είναι η στρατηγική του «εγώ» για να αποφύγει να αφεθεί.

Αναζητάτε κάποιον να σας δώσει κάτι το οποίο μπορεί να έρθει σε εσάς μόνο στην κατάσταση της παράδοσης, στην κατάσταση του να αφήνεστε.

Στην ψυχολογική μας σφαίρα υπάρχει μια κινητικότητα που είναι πάρα πολύ σοβαρή. Αυτό εγώ το συσχετίζω με ένα ευρύτερο φαινόμενο.

Δηλαδή, όταν πέρασε η πρώτη λαχτάρα, το πρώτο σοκ, τότε που οι άνθρωποι τα είχαν τελείως χαμένα και ζούσαν απολύτως μέσα σε αυτό το πένθιμο μούδιασμα που το έχω κι εγώ αναλύσει, σιγά σιγά άρχισε να γίνεται αισθητό ότι κάτι λαχταρούν.

Με τον καιρό μαθαίνει κανείς τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στο να κρατά ένα χέρι και να αλυσοδένει μια ψυχή.

Μαθαίνει πως «αγαπώ δε σημαίνει στηρίζομαι» και ότι «συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια»..

Kι έτσι κανείς αρχίζει να μαθαίνει....

Ερωτικός γίνεσαι; Ερωτικός είσαι;

«Ερωτικός δεν γίνεσαι επειδή είδες κάποιον ή κάποια και σε γοήτευσε. Ερωτικός δεν γίνεσαι επειδή αισθάνθηκες ακαταμάχητο πόθο να κάνεις σεξ μαζί του. Ερωτικός δεν γίνεσαι γιατί πονάς στη σκέψη του. Ερωτικός δεν γίνεσαι επειδή τον σκέφτεσαι και δεν έχεις την δύναμη να ασχοληθείς με κάτι άλλο. Ερωτικός δεν είσαι όταν γράφεις στιχάκια για τον πόνο σου.

«Μα πού είναι ο μικρός σας σύντροφος;» είπε, «το αγόρι που έβαλα πάνω στο δέντρο».

Ο γίγαντας το αγαπούσε περισσότερο απ' όλα, γιατί τον είχε φιλήσει.

«Δεν ξέρουμε» απάντησαν τα παιδιά- «έφυγε».

..Το παιδί τ' άνοιξε τρέμοντας. Ήταν σαν μικρό σπιτάκι. "Ιστορία Σεβάχ του Θαλασσινού έλεγε το ξωφυλλό του." Αυτό ήταν!

Το παιδί έπεσε πάνου στο βιβλίο με τα μούτρα. Και το διάβαζε, το διάβαζε ολόκληρο το χειμώνα. Το διάβαζε και ξανά το διάβαζε και πάλι το ξαναδιάβαζε, και το 'μαθε νεράκι.

Κείνος ο μπάρμπας, που του το 'χε φέρει, τ' άκουε και τρέμανε τα μουστάκια του. Όμορφο βιβλίο. Μόνο που είχε μια παραξενιά. Έλεγε την ιστορία του μονάχα σ' όποιον ήθελε.