Ήταν η εποχή του φωτός, ήταν η εποχή του σκότους.

Ήταν η Άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο Χειμώνας της απελπισίας.

Είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας.

Πηγαίναμε όλοι γραμμή για τον Παράδεισο,

πηγαίναμε όλοι γραμμή προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Με λίγα λόγια η περίοδος εκείνη έμοιαζε τόσο πολύ με την τωρινή, που κάποιες από τις πιο θορυβώδεις αρχές της επέμεναν, για καλό ή για κακό, να γίνεται αντιληπτή με ακραίες αντιθέσεις μονάχα.

Τσαρλς Ντίκενς «Ιστορία δυο πόλεων», Μετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Ψυχογιός