Οι ίδιοι οι γονείς δυσκολεύουν την κατάσταση, όταν επιμελούνται το homework των παιδιών τους, διορθώνουν τα λάθη τους και όλα αυτά, βέβαια, για να βελτιώσουν τη βαθμολογία τους.

Το άγχος χτυπάει κόκκινο όταν η εξυπνάδα γίνεται σημείο αναφοράς, τα πιο γρήγορα μυαλά της τάξης γίνονται παράδειγμα προς μίμηση – ανηφόρα δυσβάσταχτη για το μέσο, φυσιολογικό, μυαλό ενός μαθητή – και το παιδικό, επιπόλαιο, φυσιολογικό κατά τα άλλα λάθος, ΕΝΟΧΟΠΟΙΕΙΤΑΙ

Και καλά οι γονείς, δε ξέρουν τον τρόπο να οδηγήσουν τα παιδία τους στη γνώση. Δεν έχουν και καμιά υποχρέωση να ξέρουν, να προσθέσω εγώ, αλλά γιατί, πείτε μου, η μοντέρνα τάξη το 2014 να εξακολουθεί να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο;

Η μάθηση ήταν, είναι και θα είναι συνυφασμένη με το λάθος. Όσο αναπόφευκτο είναι να ματώσεις τα γόνατα όταν μαθαίνεις ποδήλατο, ή να πιείς λίτρα νερό μαθαίνοντας κολύμπι, άλλο τόσο είναι το να κάνεις λάθος στο δρόμο προς τη γνώση.

Και φυσικά δεν έχει να κάνει μόνο με το σχολείο και την απόδοση του μαθητή. Ο δρόμος για την κοινωνικοποίηση, τις φιλίες, τα σπορ είναι στρωμένος με λάθη, χρησιμότατα λάθη που θα βοηθήσουν τα παιδιά να επανατοποθετηθούν, να επινοήσουν νέους τρόπους για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Πιστέψτε με, μικρή σημασία έχει αν είναι πρόβλημα των μαθηματικών, της φυσικής ή στις φιλίες του. Τίποτα απολύτως σε αυτές τις ηλικίες δεν είναι μη αναστρέψιμο, τίποτα δεν αφήνει κενά που δεν καλύπτονται, εκτός ίσως από την ανόητη προστασία που παρέχουμε στα παιδιά μας απέναντι στο " μα, αφού, τα ξέρεις.... γιατί;"

Ας γίνει, λοιπόν, σαφές ότι κάθε φορά που φοράμε στα παιδιά μας ένα σωσίβιο, τα γλυτώνουμε, φυσικά, από τον κίνδυνο να πνιγούν, τα απομακρύνουμε, όμως, τον τελικό τους στόχο, την ωριμότητα του να κολυμπήσουν μόνα τους.

Τι κάνουμε, λοιπόν;

Πρώτα από όλα, εξηγούμε στα παιδιά ότι τα αγαπάμε και θα τα αγαπάμε άσχετα με το πόσο εύκολοι ή δύσκολοι μαθητές είναι.

- Δεύτερον, επειδή το πρώτο δεν είναι ούτε εύκολο ούτε αυτονόητο, εξηγούμε δεύτερη, τρίτη και χιλιοστή φορά, αν χρειαστεί, ότι η αγάπη μας προς αυτά δεν έχει ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ και ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ.

- Κάνουμε κατανοητό ότι τέλεια απόδοση ΔΕΝ υπάρχει.

- Φέρνουμε παραδείγματα δικών μας λαθών – ναι, ναι, το προφίλ της αυθεντίας δε βοηθά στην περίπτωσή μας – και περιγράφουμε με λεπτομέρειες, ειλικρινείς λεπτομέρειες κατά το δυνατό, με ποιόν τρόπο ωφεληθήκαμε από αυτά.

- Επιβραβεύουμε την αναγνώριση του λάθους – έτσι απλά!

- Τονίζουμε πόσο χρήσιμο μπορεί να αποδειχθεί ένα λάθος και πώς καταφέρνουμε να μην το επαναλάβουμε.

- ΔΕΝ προστατεύουμε τα παιδιά μας - και τους μαθητές μας – από τα λάθη τους, σε λίγο καιρό θα σας ευγνωμονούν για αυτό.

Θυμηθείτε, το γεγονός ότι όλα σε μια οικογένεια είναι στον πρώτο πληθυντικό δεν είναι εφαρμόσιμο στην περίπτωσή μας.

Πηγή: city-school.gr