Τι είδε η Φινλανδή στην Κρήτη και αγανάκτησε;

25.03.2014
Τι είδε η Φινλανδή στην Κρήτη και αγανάκτησε;

«Για να απολαύσεις το νησί πρέπει να είσαι τυφλός» Τον περασμένο Μάιο μια τουρίστρια από την Φινλανδία μαζί με το σύζυγό της βρέθηκε στην Κρήτη. Το ζευγάρι είχε αποφασίσει, να περάσει τις διακοπές του στο νησί και να ζήσει εκεί ετεροχρονισμένα τον μήνα του μέλιτος.

Αυτό, που αντίκρισαν τα μάτια της Άννας και του άντρα της, τους έκανε να σοκαριστούν. Κανείς τους δεν άντεχε να απολαμβάνει τις ομορφιές του νησιού, ενώ παντού δίπλα τους τα ζώα υπέφεραν.

Γυρνώντας στην πατρίδα τους είχαν στις αποσκευές τους δύο κακοποιημένα σκυλιά, τα οποία τα υιοθέτησαν στα Χανιά και τα έσωσαν.

Μάλιστα έστειλαν την επιστολή αυτή, που δημοσιεύει και το www.zoosos.gr, στον Φιλοζωικό Σύλλογο Χανίων «Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ» καθώς αντικρίζοντας τον μαρτυρικό τρόπο επιβίωσης των σκυλιών και των γατιών, έψαξαν να βρουν αν πράγματι υπάρχει κάποιος που ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τη σωτηρία των ζώων.

Το περιεχόμενο της επιστολής θα έπρεπε, να διδάσκεται στις σχολές τουριστικών επαγγελμάτων ανά την Ελλάδα.

Αυτή η γυναίκα κατέγραψε τα όσα είδε και εξηγεί ότι βρέθηκε αντιμέτωπη με αυτή την φρίκη χωρίς να το περιμένει. Φυσικά αναρωτιέται και όχι άδικα για τον πολιτισμό μας.

Αν ξεπεράσουμε τα κόμπλεξ σχετικά με τη μαμά - πατρίδα, θα καταλάβουμε διαβάζοντας το κείμενο ότι όλα όσα απεικονίζονται από τις λέξεις της τουρίστριας, είναι ακριβώς έτσι...

Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό, προφανώς απολαμβάνουν τις ομορφιές του τόπου μας με τα μάτια κλειστά... Ή εθελοτυφλούν, γιατί τους συμφέρει.

Γιατί να ξαναέρθει στην Κρήτη;

«Η πρώτη μου φορά στην Κρήτη ήταν τον Μάιο 2012. Ο σκοπός ήταν να περάσουμε ετεροχρονισμένα τον μήνα του μέλιτος με τον σύζυγό μου σε ένα ωραίο ξενοδοχείο, να χαλαρώσουμε απολαμβάνοντας το φαγητό, την θέα και τον πολιτισμό. Το ταξίδι μας όμως κατέληξε σε κάτι τελείως διαφορετικό.

Πρώτα από όλα πρέπει να διευκρινίσω ότι δεν είμαι μια επιθετική και θορυβώδης ακτιβίστρια ή διαδηλώτρια για τα δικαιώματα των ζώων, αν και μία εβδομάδα στην Κρήτη πιθανόν να σε αλλάξει για πάντα, όσον αφορά στο θέμα αυτό.

Είμαι ενήμερη επίσης για την δύσκολη οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα. Επίσης γνωρίζω ότι είναι μια τελείως διαφορετική χώρα σε σύγκριση με τις βόρειες χώρες όπως η Φινλανδία και η Σουηδία.

Αυτό όμως που δεν γνώριζα και που με συγκλόνισε σαν τουρίστρια και σαν άνθρωπο, ήταν ο τρόπος συμπεριφοράς των Κρητικών απέναντι στα ζώα.

Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ, ότι θα αναγκαζόμουν αναπάντεχα να αντικρύσω τέτοια σκληρότητα, αναλγησία, απανθρωπιά και αμάθεια απέναντι στα ζώα.

Λέγοντας αναπάντεχα εννοώ το εξής: κλείνεις διακοπές σε ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων σε μια υποτιθέμενα πολιτισμένη χώρα. Κοιτάς αυτές πανέμορφες παραδεισένιες φωτογραφίες του όμορφου νησιού και σχεδιάζεις να περάσεις τις τέλειες διακοπές, να απολαύσεις το φαγητό και τις όμορφες τοποθεσίες.

Αλλά όταν βγαίνεις από το πεντάστερο ξενοδοχείο σου θα δεις πράγματα, που θα αλλάξουν την διάθεσή σου για πάντα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο τουρισμός είναι μία βασική βιομηχανία στην Ελλάδα και βέβαια και στην Κρήτη.

Υπό αυτήν την έννοια είναι τελείως ακατανόητο το ότι οι Έλληνες συμπεριφέρονται φρικτά στα ζώα και περιμένουν ότι οι τουρίστες απλά θα κλείσουν τα μάτια.

Σαν τουρίστρια που έμεινα μόνο μία εβδομάδα, έχω την υποχρέωση να πω ότι για να απολαύσεις το νησί πρέπει να είσαι τυφλός ή να κρατήσεις τα μάτια σου κλειστά, κυρίως από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο και μέχρι να επιστρέψεις στο αεροδρόμιο πάλι.

Η πραγματική Κρήτη είναι γεμάτη από εκατοντάδες αδέσποτα σκυλιά και γάτες, εκατοντάδες από κακομεταχειρισμένα σκυλιά, που υποφέρουν αλυσοδεμένα με κοντά λουριά, ντουζίνες από πεθαμένα σκυλιά και κουτάβια στον δρόμο πεταμένα από το παράθυρο του αυτοκινήτου ή αφήνονται εκεί να πεθάνουν, να χτυπηθούν από κάποιο αυτοκίνητο ή να αλυσοδεθούν κάπου χωρίς φαγητό ή νερό.

Η θλιβερή λίστα είναι ατέλειωτη και συνεχίζεται ... Αυτός είναι ο Κρητικός παράδεισος, που δεν περιέγραψαν στον ταξιδιωτικό οδηγό.

Η θέα είναι τόσο άσχημη, που δεν βλέπεις πια την ομορφιά του νησιού ή δεν αντιλαμβάνεσαι την γεύση των φαγητών, που τόσο επαινείται.

Το μόνο πράγμα, που σκέπτεσαι, είναι, τι θα μπορούσες, να κάνεις, για να βοηθήσεις αυτά τα κακόμοιρα ζώα και πότε να πάρεις την πρώτη πτήση και να επιστρέψεις σπίτι.

Σοκαρίστηκα. Και ο άντρας μου επίσης. Νομίζω ότι στη ζωή μου ποτέ δεν ήμουν τόσο λυπημένη, συντετριμμένη και ποτέ δεν αισθάνθηκα τόσο ανήμπορη και αβοήθητη σε ταξίδι διακοπών.

Πιο σοκαριστικό ήταν ο τρόπος που οι Έλληνες αντιδρούσαν, όταν ρωτούσες για αυτήν την κατάσταση των ζώων: "Αυτός είναι ο τρόπος εδώ", "Μην φωνάξεις την Αστυνομία, δεν θα βοηθήσουν", "Δεν υπάρχουν σκυλιά στην περιοχή του ξενοδοχείου, επειδή τα έχουν δηλητηριάσει".

Μου είπε επίσης κάποιος ντόπιος, ότι όταν ένα σκυλί αρρωσταίνει ή τραυματίζεται δεν το βοηθούν, ούτε το πάνε στον κτηνίατρο, αλλά το αφήνουν ελεύθερο.

Δεν χρειάζεται να είναι πια αλυσοδεμένο με μισό μέτρο λουρί σε μια βρώμικη αυλή, αλλά το διώχνουν.

Έτσι, αν δείτε στην Κρήτη ένα σκυλί με κολάρο, περπατώντας μόνο του, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει ιδιοκτήτη, σημαίνει απλά ότι έχει εγκαταλειφθεί.

Είναι ολοφάνερο ότι ο τρόπος μεταχείρισης των ζώων σε μια χώρα σου λέει πολλά πράγματα για τον λαό, κυρίως για το επίπεδο παιδείας και πολιτισμού του.

Όταν κοιτάς σε όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο να καταπιείς ότι έκανες διακοπές σε μια ευρω-χώρα.

Η προσοχή και η ευθύνη της κοινωνίας, του περιβάλλοντος και των ζώων, θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, κυρίως όταν ζεις από τον τουρισμό.

Τι σας κοστίζει περισσότερο; Το να έχετε χιλιάδες ζώα, που υποφέρουν λόγω των δικών σας ενεργειών και δείχνοντας την σκοτεινή πλευρά της χώρας στους τουρίστες, οι οποίοι ποτέ δεν θα ξανάρθουν, για να δουν τον αναξιοπρεπή τρόπο ζωής ή είναι καλύτερα να λύσετε αυτό το πρόβλημα και αποδεικνύοντας την υπευθυνότητά σας;

Που βρίσκεται η καρδιά σας;

Που είναι η αγάπη και η συμπόνια για τους μικρότερους και τους πιο αδύναμους;

Δίνω όλο μου τον σεβασμό στους ανθρώπους στην Κρήτη, που δουλεύουν για τα αδέσποτα. Αυτό, που κάνετε, είναι ανεκτίμητο και θέλει μεγάλο θάρρος, δύναμη και κότσια. Σας ευχαριστώ όλους για την υποστήριξή σας στην μικρή μας προσπάθεια να βοηθήσουμε έστω και λίγο....

Άννα
(Δικηγόρος, 30 χρονών και ιδιοκτήτρια δύο σκυλιών)».

Πηγή: zoosos.gr