Θέλω να 'ρθώ και να σε βρω γυμνό να στέκεις
Να μου μιλάς μ' αυτή τη γλώσσα τη στεγνή
Από τις πρώτες τις σιωπές μου να απέχεις
Και η ζωή μου να φαντάζει πιο αγνή.

Κερί που σβήνει και ανάβει μοναχό του
Στάχυ που ανθίζει και μαδάει στα σιωπηλά
Δεν διάλεξα Όνειρο να τρέμω στον αχό του
Και η ζωή να με κοιτάει απ΄τα ψηλά.

Πήρα ένα τρένο με καθρέφτες αγκαλιά μου
Αυτό να τρέχει κι εγώ να σπάω τα είδωλά μου
Δεν θέλω να 'μαι ναυαγός στα ψέματά μου
Και η ζωή του όπως παλιά, ζωή δικιά μου