Φεγγάρια αλλιώτικα

03.04.2018
Φεγγάρια αλλιώτικα

Όταν κατασκεύαζα μικρούς ουρανούς πάλευα να τους αδειάσω από τα σύννεφα τους ,να στήσω ηλιοβασιλέματα, να ματώσω φεγγάρια και να τα κρεμάσω μόνα τους να ίπτανται αγέρωχα.

Γούσταρα να τα παίρνω μάτι, τα κοιτούσα και τα άκουγα. Στα φεγγάρια άκουγα μουσικές αρχέγονες ,ξεκούρδιστα εκατομμύρια βιολιά ,να παλεύουν μεταξύ τους σαν κορμιά ερωτευμένων ανθρώπων,σακατεμένα από τη δίνη της υπέρβασης,υπνωτισμενα από σκόνες καταχλωμες. Τα φεγγάρια μου ήταν γεννημένα από μαίστρες ,στολισμένα με μαντζούνια,ποτισμένα με ελιξίρια μεταφυσικά,μπογιατισμενα από παλέτες ενός αλλιώτικου Νταλί. Μάτωναν και πνιγόταν από την ίδια τους την ωραιότητα. Έτσι μόνο υπήρχαν οι ουρανοί μου, μια χημική υπόθεση με τοξικές εκρήξεις που άρχιζαν και τελείωναν εκει ψηλά χωρίς θεατές, παρατηρητές και διακαιούχους.

Άλλοτε εκδίωχναν ακόμη  και μένα και έτσι αποσυρόμουν σαν παιδί κάτω στα επίγεια να κοιτάζω ψηλά  και να τα ακούω να ουρλιάζουν. 

Πολεμούσαν τα ουράνια κατασκευάσματα μου, οι ταπεινοί αστερισμοί μου με τον όγκο του γαλαξία ολοκλήρου ,τα ασήμαντα φεγγάρια μου με ένα αβυσσαλέο σύμπαν , και γω εκει. Κάτω. Να στέκω υπομένοντας να πέσουν οι πύρινες μπάλες απο τη σύγκρουση ,να λαχταρώ τους υπέρογκους μετεωρισμούς να σκάσουν μπροστά στα πόδια μου,να με πάρουν να και να με σηκώσουν. 

Τόσο έρωτα είχα με τα φεγγάρια μου, ήταν εντεταγμένα αντικείμενα δικά μου στις κορφές της γης. 

Τι περίμενα να γίνει; τίποτα.ηθελα να τα βλέπω να  μαλώνουν ,να δέρνονται ,να μαστουριάζουν με μανία,να καταρρέουν . 

Δεν αγαπώ τις λυρικοτητες, το ρομάντζο,αγαπώ το απόκοσμο ,αυτό που είναι απ´αλλού. 

Και το αγαπώ γιατί με διάλεξε να με ακουμπήσει και γω κάθισα και υποτάχτηκα. 

Σνομπάρω κάθε ανθρώπινη αναπνοή ,υπάρξεις γήινες ,προβλέψιμες ,απογοητευτικά ανθρώπινες . Η ζωή η δικιά μου είναι άλλου ,στην κόψη μια μύτης πανύψηλης,άφταστης και νεκρικής. Μιας νομοτέλειας αυθαίρετης,αυτοπαρατηρητική. 

Μείνανε κάτι λάμψεις από τα φεγγάρια ,κουκκίδες χαμένες στα σύμπαντα ,κόκκοι φωτός που διαλύθηκαν σε σωματίδια στάχτης που ξεσπάνε σε βροχές κάπου κάπου και μετουσιώνουν αυτόν τον κόσμο σε ένα τάγμα αγγελικό. Τον κόσμο μου...

***

Ηλιανα Μπουλογιώργου

Πρακτόρισσα της ζωής εντεταγμένη από θεούς και δαίμονες . Κατασκευάστηκα από σκοτάδι και οξύ. Δηλώνω μανιακή προβοκατόρισσα της ίδιας μου της ύπαρξης. Είμαι ατελής, ιδεοληπτική, ελεύθερη και αιώνια φόνισσα αρχών. 

Πίνακας αρχής: Heyst No. 19: Clear Night, Moon Georges Lemmen - 1891