Επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, αυτές οι λεπτομέρειες (που, βεβαίως, αποτιμώνται σε δισ ευρώ για το δημοσιονομικό κενό των επόμενων ετών) μπλοκάρουν τις διαπραγματεύσεις, που γίνονται ανάμεσα στο υπουργείο Οικονομικών και την τρόικα. Κι όσο η τελική συμφωνία αργεί, τόσο αργεί η εκταμίευση της δόσης μαμούθ των 4,9 δισ ευρώ που είναι απαραίτητη για την χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας.
Η τρόικα προβάλλει ενστάσεις όχι μόνον στον υπολογισμό των εσόδων που κάνει το υπουργείο Οικονομικών για το τρέχον έτος, αλλά και για τα επόμενα. Αλλά και για το γεγονός ότι δεν έχουν προχωρήσει οι ιδιωτικοποιήσεις κι οι μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο, για τις οποίες έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση αλλά αποφεύγει να τις κάνει υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος.
Κι αν σε αυτό συνυπολογισθούν οι τρομακτικές αντιδράσεις των επαγγελματιών και των επιχειρηματιών με αφορμή τα υπερβολικά, εξοντωτικά πρόστιμα, που επιβάλλει ο νέος νόμος στους φορολογούμενους, αλλά και των αγροτών, είναι προφανές ότι διαμορφώνεται ένα άκρως αρνητικό κλίμα για την κυβέρνηση λίγους μόλις μήνες πριν από τις λίαν κρίσιμες ευρωεκλογές και περιφερειακές εκλογές του προσεχούς Μαΐου.
Η κυβέρνηση προσδοκά σε πολιτική λύση για να αποφευχθεί η λήψη νέων μέτρων, που δεν τα αντέχει. Η συμφωνία περνά μέσα από την πολιτική πίεση της Κομισιόν και της γερμανικής κυβέρνησης προς τους επικεφαλής της τρόικας να κάνουν τα στραβά μάτια μέχρι τις ευρωεκλογές; Αυτό θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι, όμως η εμπειρία διδάσκει ότι αυτό σπανίως έχει επιβεβαιωθεί στην πράξη.
Άρα, η συμφωνία βρίσκεται σε πολύ δύσκολη καμπή. Κι ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει την κατάληξη. Μολονότι η προώθηση ρύθμισης για τις μαζικές απολύσεις, για τις οποίες πιέζει η τρόικα, ανοίγει το δρόμο για την επίτευξη της τελικής συμφωνίας και την άρση του αδιεξόδου.
Όμως, ακόμα κι αν αυτό συμβεί, είναι λίαν αμφίβολο ότι θα έχει θετική επίπτωση ενόψει εκλογών. Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι και η κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη. Η αγορά στενάζει και η φορολογική επιδρομή κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Η επιδίωξη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση να αναγνωρίσει επισήμως το πρωτογενές πλεόνασμα τον προσεχή Απρίλιο και να ανοίξει το δρόμο για μια ουσιαστική αναδιάρθρωση του χρέους, που αποτελεί θηλιά στο λαιμό όλων μας, μέσα στους επόμενους μήνες. Το αργότερο μέχρι το φθινόπωρο.
Όμως, αυτό δεν είναι βέβαιο. Πράγματι, το Νοέμβριο του 2012, το Γιούρογκρουπ είχε συμφωνήσει σε νέα ελάφρυνση του χρέους εφόσον υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα στην Ελλάδα. Αλλά οι Ευρωπαίοι ηγέτες, κι ιδίως οι Γερμανοί, που αντιμετωπίζουν σύνθετα προβλήματα, δεν φαίνεται να βιάζονται για κάτι τέτοιο. Ακόμα κι ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε αλλά και ο αρμόδιος επίτροπος Όλι Ρεν, μεταφέρουν με τις δηλώσεις τους το όλο θέμα για μετά το 2015 -κι εφόσον διατηρηθούν ικανά πρωτογενή πλεονάσματα. Ενώ ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης Κλάους Ρέσλινγκ, καταθέτοντας στο Ευρωκοινοβούλιο, δήλωσε ότι δεν μπορεί να καταλάβει τι μορφή θα μπορούσε να πάρει μια τέτοιου είδους ελάφρυνση, αφού το «κούρεμα» του χρέους αποκλείεται κατηγορηματικά από όλους τους Ευρωπαίους και τα επιτόκια των δανείων είναι ήδη χαμηλά και ο χρόνος αποπληρωμής τους μακρύς ήδη.
Όμως ουσιαστικά αλλά και πολιτικά, μόνο μια μεγάλη επιτυχία στον τομέα αυτό, που θα ανακούφιζε πραγματικά την ελληνική οικονομία από τον βραχνά του χρέους, θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως πολιτική επιτυχία για την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και τα κόμματα που την στηρίζουν και τα οποία απειλούνται άλλως με εκλογική συντριβή.
Ήδη, ενόψει των ευρωεκλογών που θα πραγματοποιηθούν σε 4 μήνες, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι εξαιρετικά δύσκολα θα μπορούσε η ΝΔ να αποφύγει την ήττα. Είναι σχεδόν αδύνατον να είναι πρώτο κόμμα. Το ερώτημα είναι πόσο μεγάλη θα είναι η διαφορά της από τον ΣΥΡΙΖΑ, κι αν αυτή η διαφορά θα είναι πολιτικά διαχειρίσιμη.
Όλες οι δημοσκοπήσεις δίνουν πλέον προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ, ουδεμιάς εξαιρουμένης. Η διαφορά μπορεί να μη μεγαλώνει θεαματικά, αλλά από βδομάδα σε βδομάδα δείχνει να «τσιμπάει» έστω και λίγο. Αυτή τη στιγμή, η διαφορά εκτιμάται ότι είναι γύρω στις τρεις μονάδες. Ενώ τρίτο κόμμα, με ποσοστά που υπερβαίνουν ακόμα και το 10%, παραμένει η Χρυσή Αυγή, μολονότι οι περισσότεροι βουλευτές της είναι πλέον προφυλακισμένοι κι είναι διάχυτη η φήμη ότι δεν θα της επιτραπεί να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές.
Το ΠΑΣΟΚ, ο κυβερνητικός εταίρος της ΝΔ, μπορεί να μην εξαφανίζεται δημοσκοπικά, όπως κάποιοι υποστηρίζουν αλλά βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα λίγο πάνω από το 6%. Πολύ κοντά στο ΚΚΕ, που συγκεντρώνει παρόμοια ποσοστά. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμμένου είναι πεσμένοι γύρω στο 4 με 4,5% ενώ η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη αγωνίζεται να υπερβεί το όριο του 3%.
Υπάρχουν, βεβαίως, και πολλοί πολίτες, που δείχνουν να αποφεύγουν να εκδηλώσουν τις πραγματικές προθέσεις τους. Είναι σαφές ότι η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό και σε έντονο προβληματισμό. Δύσκολα, λοιπόν, μπορεί να προβλεφθεί η εκλογική της συμπεριφορά. Όπως όλα δείχνουν, αλλάζει και ψάχνεται. Κι αυτό, αναμφίβολα, δεν είναι θετικό για την κυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν.
Γράφει: Γιάννης Λοβέρδος
Πηγή: aixmi.gr
