Στον συνταξιοδοτημένο μου φίλο Wei

23.02.2019
Στον συνταξιοδοτημένο μου φίλο Wei

Ο TU FU, μεγάλος κινέζος ποιητής του 8ου αιώνα μ.Χ., φίλος και μαθητής του άλλου διάσημου ποιητή της εποχής εκείνης LI PO, του έκπτωτου άγγελου κατά τους Κινέζους, έγραψε το ακόλουθο ποίημα

Στον συνταξιοδοτημένο μου φίλο Wei

Σχεδόν τόσο δύσκολο για τους φίλους είναι ν’ ανταμώνουνε
Όσο τα πρωινά αστέρια με τα βραδινά.
Σπάνια περίπτωση λοιπόν είναι η αποψινή
Στων κεριών το φως έτσι να ξαναβρισκόμαστε,
Δυο άντρες που όχι πριν πολύ καιρό νέοι ήτανε
Μα τώρα έχουνε γκρίζους κροτάφους.
…να βρίσκουμε πως οι μισοί μας φίλοι έχουν πεθάνει μας ταράζει
κι η λύπη κατακαίει τις καρδιές μας.
Είκοσι χρόνια πως θα ήτανε, λίγο είχαμε μαντέψει
Προτού έρθω να σε δω ξανά.
Σαν έφυγα, ακόμα εσύ ήσουν ανύπαντρος
Μα τώρα τούτα τ’ αγόρια και τα κορίτσια στη σειρά
Τόσο φέρονται ευγενικά στου πατέρα τους τον φίλο απ’ τα παλιά. 
Πού στις περιπλανήσεις μου τριγύριζα δεν παύουν να ρωτούν.
Και έπειτα, αφού έχουμε μιλήσει αρκετά
Κρασιά μου φέρνουνε και φαγητά
Και ανοιξιάτικα πρασόσχινα κομμένα στη νυκτερινή βροχή
Και ρύζι σκούρο με έναν ειδικό τρόπο δροσερά μαγειρεμένο.
….γιορτή βαφτίζει την βραδιά ο οικοδεσπότης μου
Και με παρακινεί κούπες δέκα να πιω από το κρασί
Μα πόσο μπορούν τάχα δέκα κούπες να μεθύσουνε
Κάποιον που απ΄ την αγάπη σου γεμάτη μεθύσι έχει την καρδιά;
…Αύριο θα μας χωρίσουν τα βουνά
Ύστερα από το αύριο – ποιος μπορεί να πει;

Γραμμένο πριν από χίλια διακόσια χρόνια….

Και ο δικός μας μεγάλος ποιητής Λειβαδίτης έγραψε μετά από τόσες γενιές παντού που έζησαν και χάθηκαν.

‘Γι αυτό σας λέω, ας είμαστε λιγάκι συμπονετικοί
Γιατί τίποτα δεν υπήρξε πραγματικά.’

***

(σε μεταφραστική από τα αγγλικά δική μου προσπάθεια).

 Ασημάκης Ασημακόπουλος