Η Τζένη είναι μια γυναίκα 43 ετών, χωρισμένη, μητέρα ενός κοριτσιού 16 ετών.
- Δουλειά στις ροζ γραμμές;
«Ο μόνος ελεύθερος χρόνος για να δουλέψω ήταν η νύχτα. Μια φίλη μου δούλευε σε μπαρ. Εννοείται ότι είχα πει παντού ότι ψάχνω για δουλειά. Για να δουλέψεις σε μπαρ και γενικά σε τέτοια μαγαζιά, πρέπει να έχεις εμφάνιση. Εγώ μόνο εμφάνιση δεν είχα. Μου είπαν πως χρειάζονται κοπέλες για μεταμεσονύκτιες συνομιλίες».
- Ερωτικού περιεχομένου;
«Κυρίως ναι, αλλά όχι μόνο γι' αυτό. Υπήρχαν άνθρωποι που έπαιρναν τηλέφωνο απλώς για να μιλήσουν με έναν άλλο άνθρωπο».
- Πετύχαιναν το σκοπό τους;
«Αναλόγως, αν δεν είχε δουλειά και ήταν αυτός ο μοναδικός πελάτης, τότε ναι, μπορούσαμε να συζητάμε και δέκα και δεκαπέντε και είκοσι λεπτά. Και αυτά τα λεπτά είναι πολύ ακριβά. Η επιτυχία είναι να κρατήσεις τον πελάτη πάνω από τρία λεπτά. Ολοι σχεδόν προσπαθούν να "κάνουν τη δουλειά τους" σε λιγότερο από πέντε λεπτά για να μη χρεωθούν πολύ. Τσαντίζονται, κλείνουν το τηλέφωνο. Τσαντίζεται και η αφεντικίνα».
- Γυναίκα επιχειρηματίας;
«Γυναίκα-κέρβερος. Ολη τη νύχτα εκεί. Παρακολουθούσε τις συνομιλίες μας. Κατ' αρχήν ήταν μια επιχείρηση-φάντασμα. Δεν υφίσταται νομικά. Εκπέμπαμε παράνομα. Οσο για τα ένσημά μου, φαινόταν πως δούλευα σε ένα γραφείο υπάλληλος. Γιατί εμένα, επειδή ήμουν πολύ καλή, με έβαλε στα ένσημα για να μη με χάσει. Της έφερνα πολλά λεφτά και κάποιες φορές είχα και μπόνους. Παρακολουθούσε τις συνομιλίες και όποια κοπέλα δεν ήταν κερδοφόρα, έπαιρνε πόδι».
- Το ήξεραν οι δικοί σου;
«Τους έλεγα ψέματα. Πως είχα βρει μία κυρία και της κράταγα συντροφιά το βράδυ γιατί ήταν πολύ μεγάλη και πως τα παιδιά της με είχαν βάλει στα ένσημα στην εταιρεία τους. Ημουν απόλυτα πιστευτή. Καλά, πού να το μάθαινε ο πατέρας μου, θα με έσφαζε στο γόνατο».
- Η καλύτερη μέρα;
«Η Πρωτοχρονιά, το φαντάζεσαι; Τρομερό δεν είναι; Εκείνη την ημέρα, μάλλον νύχτα να λέμε, τα τηλέφωνα σπάνε. Βέβαια το μεγαλύτερο ποσοστό των γραμμών θέλει απλώς να μιλήσει, να κάνει κουβέντα με έναν άλλο άνθρωπο, να έχει την ψευδαίσθηση ότι έχει ένα φίλο ή μια κοπέλα που φλερτάρει και εκείνη του ανταποκρίνεται. Οι ίδιοι την ίδια στιγμή ξανάπαιρναν τηλέφωνο. Εβλεπα τα νούμερα. Πάρα πολλές φορές το ξανασήκωνε η ίδια κοπέλα αλλάζοντας τη φωνή και όταν ρώταγε το όνομα, φυσικά λέγαμε κάποιο άλλο. Και ξανά από την αρχή. Ασε, σου λέω, τρέλα. Δηλαδή τρελή μοναξιά. Και εκεί που βλέπω τα δικά τους τα χάλια, δεν βλέπω τα δικά μου. Γιατί εκεί μέσα φιλίες δεν κάνεις με καμία, υπάρχει ανταγωνισμός. Αλλωστε μήπως έμεναν και πολύ, ούτε δεκαπενθήμερο δεν βγάζαν, δεν άντεχαν κι έφευγαν ή δεν ήταν καλές στη δουλειά και η αφεντικίνα τις έδιωχνε κατ' ευθείαν».
Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Πηγή: enet.gr
